Εδώ και δύο δεκαετίες, εντείνεται μια συντονισμένη προσπάθεια να αλλοιωθούν οι πληθυσμιακές συνθέσεις εθνικά συμπαγών κρατών, και μάλιστα των απόλυτα εθνικά ομοιογενών κρατών, όπως είναι η Ελλάδα. Αναφέρει σχετικά με αυτό, ο Brian Wheeler, ειδικός εκπρόσωπος του ΟΗΕ για τη μετανάστευση στο BBC: “Η ΕΕ θα πρέπει να κάνει το καλύτερο δυνατό για να υπονομεύσει την ομοιογένεια των κρατών μελών της. Ο Peter Sutherland, μη εκτελεστικός πρόεδρος της Goldman Sachs, ανέφερε ότι η μελλοντική ευημερία των πολλών κρατών της ΕΕ εξαρτάται από το “αν θα γίνουν (τα κράτη) πολυπολιτισμικά”! Ο Sutherland, είναι ”international” (πρώην πρόεδρος του πετρελαϊκού κολοσσού BP και επικεφαλής του Παγκόσμιου Φόρουμ για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη, το οποίο συγκεντρώνει εκπροσώπους από 160 έθνη που “ανταλλάσσουν ιδέες πολιτικής”). Η άποψη ότι η παράνομη μετανάστευση έχει αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα υποστηρίζεται και από άλλους αναλυτές. Και επειδή, όπως λέει και ο λαός μας, «με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις», αυτή ήταν και η νοοτροπία η οποία επικρατούσε στο ΙΜΕΠΟ.
Η προσπάθεια προέρχεται από χώρες οι οποίες ουδέποτε είχαν εθνική ομοιγένεια, κράτη που δημιουργήθηκαν από μετανάστες, άρα η πληθυσμιακή τους σύνθεση προέρχεται από εθνικά ανομοιογενείς χώρες και δη πρώην αποικίες. Είναι πολύ συγκεκριμένα τα κέντρα που επιδιώκουν και προωθούν την διαδικασία μετάβασης από τα εθνικά σε αεθνικά κράτη, με όχημα το ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικότητας. Ένα ιδεολόγημα που στην Ελλάδα και την Κύπρο εξαπολύθηκε με φανατισμό, με εκατοντάδες πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους και λοιπούς να ενημερώνουν για τα καλά της πολυπολιτισμικότητας, και για το πόσο εθνοφοβικοί και ρατσιστές είναι οι Έλληνες. Αν η ροή μεταναστών προς την Ευρώπη συνεχισθεί με τους τρέχοντες ρυθμούς και η ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική δεν μεταβληθεί, είναι προφανής μία αυξανομένη και τελικά μη αναστρέψιμη μετάβαση σε ένα ευρωπαϊκό πληθυσμό ξένης προελεύσεως πολύ πριν από την λήξη του 21ου αιώνα, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό όπως τον γνωρίζουμε (δυτικές πολιτιστικές και κοινωνικές κατακτήσεις, αξίες και πρότυπα).
Οι ουτοπικές «πολυπολιτισμικές» απόψεις είτε προέρχονται από αφελείς εξωραϊσμούς υπαρκτών προβλημάτων, είτε από δόλιους σχεδιασμούς (το πιθανότερο), με χρήση εύπεπτων συνθημάτων όπως «κοινωνία χωρίς σύνορα», «πανανθρώπινα δικαιώματα», «παγκόσμια διακυβέρνηση», «πλανήτης αυτόνομων πολιτών», «διεθνής συνοχή προλετάριων» κ.λ.π.. Η δημιουργία «πολυπολιτισμικών κοινωνιών» φαίνεται ότι με την πάροδο του χρόνου αποβαίνει υπέρ των μεταναστών και θέτει σε κίνδυνο τα Δυτικά κεκτημένα. Κατά συνέπεια η Ευρώπη, για λόγους αυτοσυντηρήσεως, θα πρέπει να εφαρμόσει ολοκληρωμένη μεταναστευτική στρατηγική και να λάβει τάχιστα μέτρα ενσωματώσεως των μεταναστών στις τοπικές φιλοξενούσες κοινωνίες, τα οποία θα αποτελούν και απαραίτητη προϋπόθεση παραμονής τους σε ευρωπαϊκά κράτη (κατ’ ελάχιστον εφαρμογή της αρχής της αμοιβαιότητος με μουσουλμανικά κράτη). Επιπλέον η Ευρώπη θα πρέπει να ελέγξει το φαινόμενο της μεταναστεύσεως τόσο ποσοτικά (ποσοστά ανά ευρωπαϊκό κράτος), όσο και ποιοτικά (εξειδίκευση μεταναστών αναλόγως ευρωπαϊκών αναγκών και βαθμού αφομοιωσιμότητος). Πέραν των κατασταλτικών μέτρων κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας, η Δύση θα πρέπει να προβεί σε συστηματική και εκτεταμένη εκστρατεία καταπολεμήσεως της ιδεολογίας του ακραίου Ισλάμ που αποτελεί το αντίπαλο Κέντρο Βάρους. Τέλος για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής υπογεννητικότητος, ισχύουν οι προτάσεις που ακολουθούν για την περίπτωση της Ελλάδος.
Είναι κάτι παραπάνω πλέον από σαφής ο κίνδυνος, η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας να οδηγήσει σε παγκοσμιοποίηση των εθνικών κρατών. Άλλωστε η βίαιη αλλαγή της δημογραφικής σύνθεσης της χώρας μας, τα τελευταία 20 χρόνια έχει συντελεστεί σε όλα τα επίπεδα. Τόσο ως προς την μείωση του ελληνικού πληθυσμού, όσο και ως προς την αύξηση των ανθρώπων που ομιλούν διαφορετική γλώσσα, έχουν διαφορετική θρησκεία και ακολουθούν διάφορα ήθη και έθιμα από τα ελληνικά.
Βασικότερος εκφραστής του πνεύματος του μεταμοντερνισμού στην Ελλάδα (παγκοσμιοποίηση μέσω πολυπολιτισμικής μετάλλαξης) στις τελευταίες δεκαετίες, υπήρξαν η μεταεθνική ψευτοπροοδευτική αριστερά και μια ultra νεοφελελεύθερη δεξιά, με πλέον χαρακτηριστικό εκφραστή τους σε πολιτικό επίπεδο τον πρωθυπουργό Γιώργος Παπανδρέου. Του κυρίου υπευθύνου για την τραγική μοίρα του ελληνικού λαού, ο οποίος δυστυχώς τον εξέλεξε πρωθυπουργό με μεγάλο ποσοστό. Για να μην λησμονούμε τις συλλογικές μας ευθύνες…
