Αναξιότιμοι κύριοι,
Είμαι δάσκαλος. Εργάστηκα για 37 ολόκληρα χρόνια, αναλώνοντας τη ζωή μου για την εκπαίδευση των ελληνόπουλων και ήρθε η ώρα να συνταξιοδοτηθώ.
Υπέβαλα την αίτηση παραίτησής μου για λόγους υγείας τον Δεκέμβριο του 2011 και από τον Ιανουάριο του 2012 είμαι συνταξιούχος με απόφαση του ΚΥΣΠΕ, άνευ σύνταξης.
Μόλις σήμερα επικοινώνησα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, για το πότε προβλέπεται να μου απονεμηθεί η σύνταξής μου και η απάντηση που έλαβα ήταν «Μετά τα Χριστούγεννα»!!
Τα μερίσματα των ταμείων θα τα λάβω μετά 3 χρόνια και το εφάπαξ μετά από 4-5 αν τελικά μείνει κάποιο μέρος του τότε.
Μάλιστα κύριοι. Έναν ολόκληρο χρόνο απλήρωτος!!!
Αναρωτήθηκε κανείς πώς μπορεί ένας δάσκαλος να ανταπεξέλθει στα οικογενειακά του έξοδα, στα έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στα έξοδα των άνεργων παιδιών του,
που με τόσους κόπους και τόσα έξοδα σπούδασε, στα χαράτσια που το ένα μετά το άλλο έρχονται, στις τιμές των καυσίμων που έχουν φτάσει στα ύψη, στα, στα, στα… ;
Είμαι 62 ετών, με προβλήματα υγείας. Υπέβαλα αίτηση επίσπευσης καταβολής της σύνταξής μου, γιατί χρειάζομαι ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και αγωγή και τη ρίξατε
στο καλάθι των αχρήστων. Καταρρακώσατε την προσωπικότητά μου αχρείοι, με φτάσατε στην απελπισία, με οδηγείτε στην αυτοκτονία, όπως καθημερινά οδηγείτε πλήθος συμπολίτες μου.
Η ΔΟΕ, η ΑΔΕΔΥ, η Ομοσπονδία Συνταξιούχων που βρίσκονται;
Ντροπή…, αλλά σε ποιον να βρεθεί; Έχει μείνει τσίπα σε κάποιον;
Χωρίς καμιά απολύτως εκτίμηση
Ένας Δάσκαλος
