Πορεία προς τον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό
Η πανθομολογούμενη κρίση, που σαφώς δεν έχει μόνο οικονομικά χαρακτηριστικά αλλά και νοοτροπίας και κυρίως αξιών έχει ενσκήψει εδώ και αρκετό καιρό και στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Δόθηκαν αγώνες, έγιναν προτάσεις, κερδήθηκαν μάχες, αλλά όλα αυτά την εποχή των «παχέων αγελάδων».
Μ’άλλα λόγια δεν κερδήθηκε ποτέ ο πόλεμος.
Επικράτησαν κατά συνέπεια οι γνωστές συνήθειες: Λογικές και πρακτικές πελατειακού χαρακτήρα, άλωση νοοτροπιών και υποτίμηση αρχών και αξιών, κακοδιοίκηση, επιλεκτική άγνοια διαδικασιών και νόμων, επιστημονική ανεπάρκεια και υποβάθμιση της κοινής λογικής.
Όλα τα παραπάνω και αρκετά ακόμα είναι μερικά από τα αρνητικά σημεία της συνδικαλιστικής καθημερινότητας, την οποία ζουν και βιώνουν όλοι οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι συνεπώς ωθούνται καθημερινά στην απομάκρυνσή τους από τις συλλογικές διαδικασίες.
Αυτό άλλωστε καταδεικνύει και η ραγδαία μείωση καταβολής συνδρομών σε τοπικούς συλλόγους και στη Διδασκαλική Ομοσπονδία, ενώ αρκετοί συνάδελφοι την καταβάλλουν μεν, με «βαριά καρδιά» δε.
Πέρσι τέτοια εποχή καταθέσαμε πρόταση για τη μετατροπή-μετεξέλιξη της Ομοσπονδίας σε επιστημονικό σωματείο («Επανεκκίνηση στο συνδικαλισμό»: http://dake-lagomitzis.blogspot.gr/2011/09/blog-post_9101.html) και ομολογουμένως συγκέντρωσε αρκετή απήχηση στη βάση, αρκετές γενικές συνελεύσεις το δέχτηκαν και το δέχονται με ενθουσιασμό. Ομολογουμένως οι κεντρικοί συνδικαλιστικοί μας εκπρόσωποι δεν το έχουν υιοθετήσει σαν ιδέα, άλλωστε οι περισσότεροι εξ αυτών βρίσκονται μακριά από την εκπαιδευτική πραγματικότητα και κάποιοι άλλοι είναι λίγα βήματα πριν τη συνταξιοδότηση, συνεπώς απλά δεν ασχολούνται.
Εμείς όμως επιμένουμε στο ίδιο πλαίσιο θεωρώντας ότι είναι η μοναδική ορατή λύση ώστε ο εκπαιδευτικός, μέσα σε αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, να ξαναβρεί τα συλλογικά και ατομικά πατήματά του, να ξαναβρεί την αξιοπρέπειά του, που τόσοι πολλοί, έξωθεν αλλά και έσωθεν την έχουν καταρρακώσει.
Θεωρούμε δε ότι η όλη διαδικασία πρέπει να διανθιστεί και με τα εξής στοιχεία:
Να διαμορφώσουν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και κατά συνέπεια η Ομοσπονδία συγκεκριμένες ή/και επικαιροποιημένες προτάσεις για τα εκπαιδευτικά δρώμενα, με αναφορά ακόμα και στα πιο «μικρά», τα οποία όμως είναι σημαντικά.
Να χαραχθούν οι νέοι άξονες της εκπαιδευτικής πολιτικής, με πατριωτικές αναφορές και με μαθησιακή στοχοθεσία 15ετίας.
Να ξαναβρούμε τον εαυτό μας, να ξαναγνωριστούμε με την κοινωνία και τα παιδιά μας.
Χωρίς να αναμένουμε τίποτε από τα κόμματα.
Χωρίς να περιμένουμε τίποτε από τους καρεκλοκένταυρους του συνδικαλισμού.
Μόνοι μας και μαζί.
Για να αποκτήσουμε επιτέλους την εκπροσώπηση που μας αξίζει.
Για να δώσουμε λύση στα προβλήματα που υπάρχουν και μας κληροδότησαν.
Για να σπάσουμε τα δεσμά με το παρελθόν που μας ταλαιπωρεί.
Για να χτίσουμε μαζί τη νέα εθνική παιδεία για όλα τα παιδιά της Πατρίδας μας.
Νίκος Λαγομιτζής
υπ. αιρετός ΚΥΣΠΕ/ΔΑΚΕ ΠΕ
