Παρά τα χαμόγελα του Ιορδάνη Χασαπόπουλου για την κυριαρχία Βενιζέλου, η αλήθεια είναι ότι τα χειρότερα έρχονται.
Οι αντοχές του λαού που ο νικητής, χωρίς αντίπαλο, φρόντισε να τον στείλει και στις ουρές της ΔΕΗ έχουν στραγγίσει.
Η ελπίδα αντικαταστάθηκε από την απελπισία.
Οι μόνοι που ελπίζουν σ’ αυτή τη χώρα είναι οι φαληρισμένοι μηντιάρχες που ακούνε ήδη το θόρυβο από τις δραχμές που (θα) κόβονται στο εθνικό νομισματοκοπείο για πάρτη τους.
Αλλά ακόμη κι εκείνοι βαθιά μέσα τους γνωρίζουν πως όταν ξεχειλίσει η οργή θα είναι αργά για όλους.
Το ζητούμενο πλέον είναι η διαχείριση του ολέθρου που πλησιάζει.
Ποιος μπορεί να σταματήσει την καταστροφή;
Σίγουρα όχι τα παιδιά της συστημικής διαπλοκής, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος.
Οι δυο τους υπήρξαν από τους θεματοφύλακες της σκοτεινής μεταπολίτευσης, του κρατικοδίαιτου παρακράτους.
Μόνο που το σύστημα πλέον μπάζει από παντού, σαν το πλοίο της Τζέλας Δελαφράγκα που ταξίδευε χωρίς φουγάρα αλλά το κρατάγανε κρυφό(!) οι πλοιοκτήτες του.
Το ναυάγιό τους η σωτηρία μας-κάποιος να το ψιθυρίσει και στον Ράιχενμπαχ...
