Ο θυμόσοφος λαός λέει ''τα πολλά λόγια είναι φτώχεια''. Τα μεγάλα λόγια είναι ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια. Και δυστυχώς ''πτωχεύσαμεν''. Εδώ και δεκαετίες το εθνικό νόμισμα της πατρίδας δεν ήταν η δραχμή. Κι όταν την στείλαμε στο ράφι του μουσείου και καλοδεχτήκαμε το ευρώ, τάχατες νέο, πανευρωπαικό νόμισμα, εμείς συνεχίσαμε να κάνουμε τις συναλλαγές μας, και με τους έξω και κυρίως μεταξύ μας, στο σκληρό νόμισμα του μπλα μπλα.
Ή έτσι νομίζαμε.Ή έτσι μας άφηναν και κάποιοι να πιστεύουμε. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου κι οι πληρωμές δεν γίνονται πλέον με το μπλα μπλα. Εφεξής οι πληρωμές θα γίνονται με αίμα. Αιμορραγούμε. Όλοι. Όλοι όσοι είμαστε ζωντανοί δηλαδή. Διότι υπάρχουν μεταξύ μας και ζόμπι. Αυτά δεν καταλαβαίνουν τίποτε, φοράνε το ωραίο τους αρμάνι, φοράνε το χαμόγελο του πετυχημένου, καβαλάνε τη κόκκινη φεράρι και περνάνε με κόκκινο. Μαύρα ζόμπι σε κόκκινο φόντο.Τα ξέρουμε τα ζόμπι. Ποια είναι, πού είναι, τί λένε, τί κάνουν. Μέχρι χθες τα ψηφίζαμε κι όλας. Οι παππούδες μας, οι πατεράδες μας, εμείς, ψηφίζαμε τους παππούδες τους, τους πατεράδες τους, τους γιους τους. Ζόμπι πάππου προς πάππον. Το μήλο κάτι απ τη μηλιά θα πέσει, λέει πάλι ο θυμόσοφος λαός. Και αναλογικά, τα ζόμπι γεννάνε ζόμπι. Νόμος της φύσης.
Αλλά εμείς τώρα αιμορραγούμε. Αιμορραγούμε κυριολεκτικά και μεταφορικά, στο σώμα, στο πνεύμα, στην καρδιά. Και κάτι πρέπει να κάνουμε γι αυτό. Το μπλα μπλα δεν φημίζεται για τις αιμοστατικές του ιδιότητες. Άρα δεν είναι το φάρμακο, όπως έπαψε να είναι και νόμισμα. Το αίμα μας τρέχει, σε λίγο οι δυνάμεις μας θα αρχίσουν να μας εγκαταλείπουν. Πρέπει να κάνουμε κάτι γιαυτό τώρα. ΤΩΡΑ. Μια φωνή ακούγεται επίμονα στο κεφάλι μας: ''μάγκα, είναι σοβαρή η κατάσταση, κρατήσου ζωντανός''.
Πώς; Πώς να κρατηθώ ζωντανή; Έχω κάποια φάρμακα πρώτης ανάγκης μέσα μου: τη φωνή στο κεφάλι μου, τη θέληση στη ψυχή μου, την πίστη στην καρδιά μου. Σφίγγω τα δόντια, και αρχίζω να μισοκλείνω τα μάτια. Κάθε ζώο σε κατάσταση επιβίωσης αυτό κάνει, γιατί έτσι βελτιώνει την εστίαση του βλέμματος, έτσι βλέπει καθαρότερα: με μισόκλειστα μάτια.Παίρνω το βλέμμα του λύκου και παίρνω και την μεγάλη απόφαση: τέρμα τα δίφραγκα, τέρμα το μπλαμπλα, τέρμα τα ζόμπι. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς, έστω και με τους πληγωμένους. Τα ζόμπι και η φεράρι τους δρόμο. Τώρα είναι η ώρα της πράξης. Τώρα θα μετρηθεί η αντοχή κι ο φόβος. Τώρα θα φανούν οι καθαροί κι οι λέρες. Τώρα, με το βλέμμα του λύκου θα ζυγιάσω το θύμα και το θύτη.
Είναι Σάββατο σήμερα που γράφω αυτές τις αράδες, και μόλις πήρα μια βαθειά και λυτρωτική απόφαση. Από Δευτέρα γίνομαι Ελληνίδα. Για να πω την αλήθεια, δεν παίρνω εγώ την απόφαση, αυτή με παίρνει, και με συνεπαίρνει. ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ.
Αλλά τί σημαίνει αυτό; Είναι αποκριάτικη στολή; Είναι ταμπελάκι προιόντος στο σούπερ μάρκετ; Είναι νέα μάρκα τσιγάρων ΄΄καπνίζω-σαν-αράπης-αλλά-δεν-παθαίνω-καρκίνο΄΄; Γιαυτό από Δευτέρα, να έχω και την Κυριακή μπροστά μου, και με τη χάρη του Θεού, να αξιωθώ τη λύτρωση που με περιμένει.Παραδίνομαι στην απόφαση ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ χωρίς να έχω καταλάβει τί ακριβώς πρέπει να κάνω και πώς, αλλά το ψυχανεμίζομαι.
Από Δευτέρα γίνομαι Ελληνίδα σημαίνει ότι έχω μπει σε κατάσταση επιβίωσης. Σημαίνει ότι αναλαμβάνω την ευθύνη των πράξεών μου. Σημαίνει παύω το μπλα μπλα. Σημαίνει κόβω το μπλα μπλα στον στομύλο διπλανό. Σημαίνει δίνω ευκαιρία στον καθαρό και τον ντόμπρο. Σημαίνει γίνομαι τιμωρός του λερού και του ψεύτη. Σημαίνει βάζω το κοινωνικό σύνολο μπροστά απ το άτομο. Σημαίνει βάζω την πατρίδα πάνω απ το γελοίο και το ποταπό. Σημαίνει δίνω το παράδειγμα πρώτη χωρίς δάφνες και τα παλαμάκια του πιθήκου. Είμαι λύκος, όχι πίθηκος.ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ σημαίνει αξιολογώ εκ νέου και με διαφορετικό τρόπο τις ευκαιρίες που διεκδικώ και τις ευκαιρίες που προσφέρω σαν πολίτης σε άλλους πολίτες. Σημαίνει φοράω επιτέλους παντελόνια και ο λόγος μου -όχι τα λόγια μου- είναι το όνομά μου, η τιμή μου, η φήμη μου. Από Δευτέρα παύω να αιμορραγώ και ξέρω καλά ότι θα έρθει πάλι ο καιρός που θα στέκομαι στα πόδια μου γερά και σίγουρα.
Από Δευτέρα παύω να περιμένω τους άλλους. Ξεκινάω μόνη μου στο μονοπάτι που μου ανοίγει η λύτρωση μπροστά μου. Κάτι μέσα μου μου λέει ότι αυτός είναι επιτέλους ο δρόμος. Είναι ο μόνος δρόμος μέσα στη ζούγκλα με τα ζόμπι. Ξέρω εξίσου καλά ότι θα 'ρθουν κι άλλοι, κι άλλοι, όχι όλοι, αλλά πολλοί... ξέρω ότι θα ξεκινήσουμε χώρια, από διαφορετικούς χώρους και σε διαφορετικούς χρόνους, λαβωμένοι, απελπισμένοι, θυμωμένοι, όλοι με το μισάνοιχτο βλέμμα του λύκου που βλέπει καθαρά και θα συναντηθούμε στο μέλλον.
Ζωντανοί Ελληνες μεταξύ ζωντανών Ελλήνων. Αμήν.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ
Ή έτσι νομίζαμε.Ή έτσι μας άφηναν και κάποιοι να πιστεύουμε. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου κι οι πληρωμές δεν γίνονται πλέον με το μπλα μπλα. Εφεξής οι πληρωμές θα γίνονται με αίμα. Αιμορραγούμε. Όλοι. Όλοι όσοι είμαστε ζωντανοί δηλαδή. Διότι υπάρχουν μεταξύ μας και ζόμπι. Αυτά δεν καταλαβαίνουν τίποτε, φοράνε το ωραίο τους αρμάνι, φοράνε το χαμόγελο του πετυχημένου, καβαλάνε τη κόκκινη φεράρι και περνάνε με κόκκινο. Μαύρα ζόμπι σε κόκκινο φόντο.Τα ξέρουμε τα ζόμπι. Ποια είναι, πού είναι, τί λένε, τί κάνουν. Μέχρι χθες τα ψηφίζαμε κι όλας. Οι παππούδες μας, οι πατεράδες μας, εμείς, ψηφίζαμε τους παππούδες τους, τους πατεράδες τους, τους γιους τους. Ζόμπι πάππου προς πάππον. Το μήλο κάτι απ τη μηλιά θα πέσει, λέει πάλι ο θυμόσοφος λαός. Και αναλογικά, τα ζόμπι γεννάνε ζόμπι. Νόμος της φύσης.
Αλλά εμείς τώρα αιμορραγούμε. Αιμορραγούμε κυριολεκτικά και μεταφορικά, στο σώμα, στο πνεύμα, στην καρδιά. Και κάτι πρέπει να κάνουμε γι αυτό. Το μπλα μπλα δεν φημίζεται για τις αιμοστατικές του ιδιότητες. Άρα δεν είναι το φάρμακο, όπως έπαψε να είναι και νόμισμα. Το αίμα μας τρέχει, σε λίγο οι δυνάμεις μας θα αρχίσουν να μας εγκαταλείπουν. Πρέπει να κάνουμε κάτι γιαυτό τώρα. ΤΩΡΑ. Μια φωνή ακούγεται επίμονα στο κεφάλι μας: ''μάγκα, είναι σοβαρή η κατάσταση, κρατήσου ζωντανός''.
Πώς; Πώς να κρατηθώ ζωντανή; Έχω κάποια φάρμακα πρώτης ανάγκης μέσα μου: τη φωνή στο κεφάλι μου, τη θέληση στη ψυχή μου, την πίστη στην καρδιά μου. Σφίγγω τα δόντια, και αρχίζω να μισοκλείνω τα μάτια. Κάθε ζώο σε κατάσταση επιβίωσης αυτό κάνει, γιατί έτσι βελτιώνει την εστίαση του βλέμματος, έτσι βλέπει καθαρότερα: με μισόκλειστα μάτια.Παίρνω το βλέμμα του λύκου και παίρνω και την μεγάλη απόφαση: τέρμα τα δίφραγκα, τέρμα το μπλαμπλα, τέρμα τα ζόμπι. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς, έστω και με τους πληγωμένους. Τα ζόμπι και η φεράρι τους δρόμο. Τώρα είναι η ώρα της πράξης. Τώρα θα μετρηθεί η αντοχή κι ο φόβος. Τώρα θα φανούν οι καθαροί κι οι λέρες. Τώρα, με το βλέμμα του λύκου θα ζυγιάσω το θύμα και το θύτη.
Είναι Σάββατο σήμερα που γράφω αυτές τις αράδες, και μόλις πήρα μια βαθειά και λυτρωτική απόφαση. Από Δευτέρα γίνομαι Ελληνίδα. Για να πω την αλήθεια, δεν παίρνω εγώ την απόφαση, αυτή με παίρνει, και με συνεπαίρνει. ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ.
Αλλά τί σημαίνει αυτό; Είναι αποκριάτικη στολή; Είναι ταμπελάκι προιόντος στο σούπερ μάρκετ; Είναι νέα μάρκα τσιγάρων ΄΄καπνίζω-σαν-αράπης-αλλά-δεν-παθαίνω-καρκίνο΄΄; Γιαυτό από Δευτέρα, να έχω και την Κυριακή μπροστά μου, και με τη χάρη του Θεού, να αξιωθώ τη λύτρωση που με περιμένει.Παραδίνομαι στην απόφαση ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ χωρίς να έχω καταλάβει τί ακριβώς πρέπει να κάνω και πώς, αλλά το ψυχανεμίζομαι.
Από Δευτέρα γίνομαι Ελληνίδα σημαίνει ότι έχω μπει σε κατάσταση επιβίωσης. Σημαίνει ότι αναλαμβάνω την ευθύνη των πράξεών μου. Σημαίνει παύω το μπλα μπλα. Σημαίνει κόβω το μπλα μπλα στον στομύλο διπλανό. Σημαίνει δίνω ευκαιρία στον καθαρό και τον ντόμπρο. Σημαίνει γίνομαι τιμωρός του λερού και του ψεύτη. Σημαίνει βάζω το κοινωνικό σύνολο μπροστά απ το άτομο. Σημαίνει βάζω την πατρίδα πάνω απ το γελοίο και το ποταπό. Σημαίνει δίνω το παράδειγμα πρώτη χωρίς δάφνες και τα παλαμάκια του πιθήκου. Είμαι λύκος, όχι πίθηκος.ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ σημαίνει αξιολογώ εκ νέου και με διαφορετικό τρόπο τις ευκαιρίες που διεκδικώ και τις ευκαιρίες που προσφέρω σαν πολίτης σε άλλους πολίτες. Σημαίνει φοράω επιτέλους παντελόνια και ο λόγος μου -όχι τα λόγια μου- είναι το όνομά μου, η τιμή μου, η φήμη μου. Από Δευτέρα παύω να αιμορραγώ και ξέρω καλά ότι θα έρθει πάλι ο καιρός που θα στέκομαι στα πόδια μου γερά και σίγουρα.
Από Δευτέρα παύω να περιμένω τους άλλους. Ξεκινάω μόνη μου στο μονοπάτι που μου ανοίγει η λύτρωση μπροστά μου. Κάτι μέσα μου μου λέει ότι αυτός είναι επιτέλους ο δρόμος. Είναι ο μόνος δρόμος μέσα στη ζούγκλα με τα ζόμπι. Ξέρω εξίσου καλά ότι θα 'ρθουν κι άλλοι, κι άλλοι, όχι όλοι, αλλά πολλοί... ξέρω ότι θα ξεκινήσουμε χώρια, από διαφορετικούς χώρους και σε διαφορετικούς χρόνους, λαβωμένοι, απελπισμένοι, θυμωμένοι, όλοι με το μισάνοιχτο βλέμμα του λύκου που βλέπει καθαρά και θα συναντηθούμε στο μέλλον.
Ζωντανοί Ελληνες μεταξύ ζωντανών Ελλήνων. Αμήν.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ
