13.07.2011ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Στα όρια της… ρατσιστικής και εμμονικής προσέγγισης, κάποιος θα επεσήμανε το γεγονός ότι δεν μπορεί να περιμένουμε σοβαρά πως η χώρα που πήρε δυο φορές την πρωτοβουλία να αιματοκυλήσει τον πλανήτη, θα πράξει σήμερα τα δέοντα για τη διάσωση της ευρωπαϊκής, και κατ’ επέκταση της παγκόσμιας οικονομίας.
Σε όλη τη διαδρομή της διαχείρισης της κρίσης χρέους της Ελλάδας, και της εκπόνησης σεναρίων ή και εφαρμόσιμων πρωτοβουλιών για την επαρκή αντιμετώπιση του προβλήματος, προκειμένου να αποφευχθεί η διάχυση σε ολόκληρη την ευρωζώνη, το Βερολίνο εξελίσσεται σε «πολιτικό αγκάθι» για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και, όσο κι αν είναι κατανοητό το επιχείρημα των Γερμανών ότι στη δική τους οικονομία στηρίζεται η ευρωζώνη, επομένως και η ευημερία όλων μας, οι κινήσεις της Άνγκελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δείχνουν ότι η ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο που υπάρχει για να αποκομίσει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη από αυτή την κρίση. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα «παίξει» με το ενδεχόμενο κατάρρευσης της ευρωζώνης, και διάχυσης της «μόλυνσης» στην παγκόσμια οικονομία.
Όπως ακριβώς οι Ρεπουμπλικανοί στις Ηνωμένες Πολιτείες προσεγγίζουν με επικίνδυνη μονομέρεια την επέκταση του ορίου δανεισμού της αμερικανικής οικονομίας, φλερτάροντας με τη σειρά τους με τη στάση πληρωμών της υπερδύναμης, έτσι και η Γερμανία παραμένει συνεπής στη στρατηγική της καθυστέρησης και της αναβλητικότητας.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε άλλωστε, το είπε πολύ ξεκάθαρα μετά το πρόσφατο Eurogroup: «Μέχρι τον Σεπτέμβριο, έχουμε καιρό». Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών, υπονοεί ότι η Ευρώπη δεν έχει λόγους να βιάζεται για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος. Στην πραγματικότητα, εννοεί ότιη Γερμανία επιδιώκει να αποκομίσει πρόσθετα οφέλη, ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί.
Ακόμη και σήμερα, που οι διεθνείς αγορές αναθάρρησαν και τα χρηματιστήρια ανέβηκαν, με την προσδοκία μιας οριστικής απόφασης στη έκτακτη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Παρασκευή στις Βρυξέλλες, η γερμανική κυβέρνηση έστελνε το μήνυμα ότι… δεν είναι απαραίτητη μια τέτοια Σύνοδος.
Επομένως, η σύγχυση επέστρεψε, τα χρηματιστήρια ακολούθησαν και πάλι καθοδική τροχιά, και οι κάτοχοι CDS τρίβουν εκ νέου τα χέρια τους, προσβλέποντας σε εκτροχιασμό της κατάστασης.
Είναι μετά να μην μπαίνεις σε σκέψεις, για το αν η σύγχρονη Γερμανία επιχειρεί, με πολιτικά μέσα και οικονομική μεθοδολογία να πάρει τη δική της ρεβάνς από την Ιστορία; Σε βάρος όλων μας, φυσικά…
