Αντιδράσεις από την ΕΛΜΕ Λάρισας, τον Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών, αλλά και το νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ προκαλεί η προοπτική απόλυσης εκπαιδευτικού, που είναι διευθυντής στο 1ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο για παιδιά με αυτισμό, λόγω της συμμετοχής του σε αντιμνημονιακή
διαμαρτυρία στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.
Μιλώντας σήμερα το πρωί στην ΕΡΑ Λάρισας ο πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και του νομαρχιακού τμήματος της ΑΔΕΔΥ κ. Δ. Παπαποστόλου, στηλίτευσε τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται η κυβέρνηση τα συγκεκριμένα θέματα και ζήτησε να ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας. Ο κ. Παπαποστόλου διευκρίνισε ότι το υπουργείο Παιδείας έχει ήδη ζητήσει από τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης καταστάσεις εκπαιδευτικών που διώκονται ποινικά και πειθαρχικά από το 2007 και μετά και πρόσθεσε ότι για τη Λάρισα οι περιπτώσεις αυτές αφορούν σε μονοψήφιο αριθμό. Ο πρόεδρος του ν.τ. της ΑΔΕΔΥ ξεκαθάρισε τέλος ότι το συνδικαλιστικό κίνημα δεν στηρίζει τους επίορκους, αλλά ζήτησε να ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας και να λαμβάνονται οι όποιες αποφάσεις αφού τελεσιδικήσει, η όποια υπόθεση ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Εν τω μεταξύ και η ΕΛΜΕ εξέδωσε ψήφισμα συμπαράστασης, στο οποίο επισημαίνονται μεταξύ άλλων: «Η ΕΛΜΕ Λάρισας εκφράζει την αμέριστη κι ανεπιφύλακτη συμπαράστασή της, στο συνάδελφο Στέφανο Γκουλιώνη, δάσκαλο και διευθυντή του 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου για παιδιά με αυτισμό , ο οποίος παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο με την κατηγορία της αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας, με κίνδυνο την άμεση απόλυσή του.Συγκεκριμένα η υπόθεσή του αφορά σε συμμετοχή σε διαμαρτυρία ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, την ημέρα της παρέλασης για την 25η Μαρτίου , όπου και συνελήφθη εντελώς αναίτια. Η σχετική απόφαση στηρίζεται στο μνημονιακό νόμο 4093/ 2012 ο οποίος επιβάλλει την αυτοδίκαιη αργία για οποιοδήποτε δημόσιο υπάλληλο από τη στιγμή που παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο και μόνο.
Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου τεκμηρίου της αθωότητας (η υπόθεση δεν έχει εκδικασθεί οριστικά) , που στιγματίζει τον εργαζόμενο και θίγει την προσωπική του αξιοπρέπεια.
Αποτελεί στην ουσία πολιτική δίωξη και απαγόρευση κάθε διαμαρτυρίας. Δημιουργείται έτσι ένα κλίμα φόβου, που δεσμεύει τον καθένα μας, καθώς αφορά στην καθημερινότητά μας και σε ζητήματα στα οποία θα μπορούσαμε ανθρωπίνως να εμπλακούμε όλοι. Επιπλέον η κατηγορία της «αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς» είναι εντελώς ασαφής και αυθαίρετη.
Η στήριξη, λοιπόν, στο συνάδελφο δεν αποτελεί συντεχνιακό αίτημα ούτε έχει προσωπικό χαρακτήρα. Δεν είναι καν θέμα συναδελφικής αλληλεγγύης. Θέτει ζήτημα αποκατάστασης του δικαίου και της προσωπικής αξιοπρέπειας».
Πηγή:ert.gr
http://www.triklopodia.gr/2013/04/blog-post_4846.html
