Αρχικά υπήρξε αγανάκτηση στην ελληνική κοινωνία. Το στάδιο αυτό παρήλθε και ήδη έχουμε εισέλθει στη φάση του κοινωνικού απομονωτισμού. Δηλαδή της εγκατάλειψης της κοινής δράσης με άλλους συνανθρώπους μας και στο πέρασμα στην ατομική προσπάθεια του καθενός για να διασώσει τον εαυτό του και την οικογένειά του. Πολύ γρήγορα όμως θα διαπιστώσουμε ότι κι αυτός είναι αδιέξοδος τρόπος διάσωσης, οπότε θα περάσουμε στην τρίτη φάση, αυτή του πανικού. Ο πανικός δυστυχώς θα οδηγήσει σε μια άλογη κοινωνική εξέγερση χωρίς στόχο.
Η κοινωνία αδρανοποιήθηκε για τον απλούστατο λόγο ότι η άρχουσα κοινωνική τάξη την πρόδωσε. «Μαζί τα φάγαμε», μας είπε η άρχουσα ελίτ, όμως τώρα διαπιστώνεται ότι δεν θα διασωθούμε μαζί. Κάποιοι θα διασωθούν και μάλιστα θα κερδίσουν κι από πάνω και κάποιοι, οι πιο πολλοί, θα θυσιαστούν. Η κοινωνία εγκαταλείφθηκε από τις άρχουσες κρατικοδίαιτες κοινωνικές και πολιτικές ελίτ, οι οποίες, αφού έχασαν το δημόσιο χρήμα λόγω αδυναμίας δανεισμού του κράτους, πρόδωσαν αμέσως το κοινωνικό σώμα και έσπευσαν να αγκαλιάσουν τους δανειστές και τα δανεικά τους, τα οποία συνεχίζουν όμως να φορτώνουν στους πολίτες.
Η κοινωνία δεν μπορεί να αντιδράσει. Οι δυνάμεις που τόσα χρόνια το έπαιζαν κοινωνικοί μπροστάρηδες ήταν απλά ένα μεγάλο θέατρο. Ο κομματικός συνδικαλισμός την πρόδωσε και την εγκατάλειψε αμέσως ακολουθώντας τις εντολές των ελίτ. Το κομματικό φοιτητικό κίνημα την πρόδωσε υπακούοντας κι αυτό στις εντολές των κομματικών ελίτ. Δημοκρατία δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο μια διαπλεκόμενη κρατικοδίαιτη ολιγαρχία, ενώ ο λαός με βάση το ίδιο το Σύνταγμά του δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να παρέμβει με ειρηνικό, νόμιμο και δημοκρατικό τρόπο, προκειμένου να διασωθεί.
Η κοινωνία έμεινε λοιπόν ασύνδετη και χωρίς συγκεκριμένο στόχο και μόνο κάποιες κοινωνικές κινήσεις υπάρχουν που δυστυχώς κι αυτές είναι μινιατούρες των κομμάτων εξουσίας. Δεν θέλουν να συνομιλήσουν μεταξύ τους, παραμένοντας περιχαρακωμένες στην μοναδική τους «αλήθεια» και στα προσωπικά μαγαζάκια του καθενός “οπλαρχηγού” – ιδιοκτήτη τους.
Μόνη ελπίδα είναι να υπάρξει το ταχύτερο μια νέα κοινωνική «επαναστατική» ομάδα που θα μπορέσει να ενώσει την διασπασμένη και απογοητευμένη κοινωνία δίνοντας όραμα και στόχο.
Πέτρος Χασάπης
