Εδώ και πολλά χρόνια επιχειρείται μία απόπειρα αποκάλυψης του Θρακικού προβλήματος, ενός εθνικού προβλήματος που όσο το επίσημο κράτος αποφεύγει, τόσο αυτό γιγαντώνεται και απειλεί την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια των πολιτών της περιοχής και όχι μόνο. Κατά καιρούς ειδικοί επιστήμονες, αναλυτές γεωπολιτικής, διπλωμάτες και ιστορικοί έχουν προσπαθήσει να αναδείξουν το μέγεθος του συνεχώς διογκούμενου προβλήματος, που λέγεται Θράκη και ενίοτε χαρακτηρίζονται από την αυτοαποκαλούμενη «προοδευτική φράξια» γραφικοί. Η Θράκη αποτελεί ένα ευνοημένο γεωγραφικά και ιστορικά μέρος, το οποίο αντί να είναι φορέας ανάπτυξης, έχει περιέλθει εδώ και καιρό σε ένα καθεστώς υπανάπτυξης, η οποία συνίσταται στην αδιαφορία του ελληνικού κράτους και υποστηρίζεται μεθοδικά από τη δράση του τουρκικού προξενείο.
Οι φόβοι όλων είχαν σημείο σύγκλισης το ενδεχόμενο μίας μικρής «επανάστασης» (σε πολιτικά πλαίσια ενισχυμένη από την διπλωματία της Άγκυρας) και συνεπαγόμενης αίτησης ανεξαρτησίας. Αργότερα, άρχισε να συζητείται σοβαρά το ενδεχόμενο Κοσοβοποίησης της Θράκης, αφού πληρούσε τα κριτήρια σύμφωνα με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Πέραν της συστηματικής μεθόδευσης, που έχει την αφετηρία της στη Συνθήκη της Λωζάννης ακόμη, το κομβικό σημείο ήταν η «τουρκοποίηση» του πομακικού πληθυσμού.
Στη Θράκη αυτή την στιγμή ζουν περίπου 40.000 Πομάκοι οι οποίοι είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, αλλά ουδεμία σχέση φέρουν με το Τουρκικό έθνος. Οι Πομάκοι δε μπόρεσαν ποτέ ν’ αναδείξουν την ιδιαίτερη πολιτιστική τους ταυτότητα και υπέστησαν την «τουρκοποίησή» τους μέσα στα όρια της ελληνικής επικράτειας, ένα φαινόμενο που αποτελεί μοναδικό παράδειγμα παγκοσμίως! Όταν έγινε γνωστό πως το πρόβλημα που ουσιαστικά αντιμετώπιζε η εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων ήταν η πολυγλωσσία (οι περισσότεροι μουσουλμάνοι είναι Πομάκοι και μιλούσαν τρεις γλώσσες: την μητρική Πομακική, την Τουρκική και την Ελληνική) στην οποία αναγκάζονταν οι μαθητές να ζούνε, η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει ειδικά προγράμματα για να δοθεί κάποια λύση στο φυσιολογικό πρόβλημα να μιλάς την μητρική σου γλώσσα, να διδάσκεσαι στην Ελληνική και υποχρεωτικά -και τελείως αναίτια- στην Τουρκική.
Έτσι λοιπόν, μέσα από τα καλοπληρωμένα αυτά ειδικά ερευνητικά προγράμματα, εμφανίστηκε κάποια κυρία Δραγώνα, η οποία τελικά κατέθεσε τα αποτελέσματα της έρευνάς της στο Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, το οποίο με τη σειρά του απεφάνθη πως η εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων θα γίνεται σε δύο γλώσσες (Ελληνικά και Τουρκικά), εξαφανίζοντας -κυριολεκτικά- από τον γλωσσολογικό χάρτη την Πομακική γλώσσα και παραδίδοντας ουσιαστικά τους Πομάκους στην αγκαλιά της Άγκυρας! Το πρωτοφανές αυτό γεγονός συνέβη στο τέλος του 2010, και θεωρείται μοναδικό στην παγκόσμια κοινότητα, αφού ένα Υπουργείο Παιδείας αποφασίζει να εξαλείψει την ιστορία, τον πολιτισμό, την γενικότερη κουλτούρα και την γλώσσα μίας πληθυσμιακής ομάδας, εντάσσοντάς την εθνολογικά μέσα σε μία άλλη υποδεέστερη αριθμητικά τοπική πληθυσμιακή ομάδα. Και το κριτήριο της ανώμαλης αυτής συγχώνευσης ήταν το θρήσκευμα, που ενώ αποτελεί ευαίσθητο μη δημοσιοποιήσιμο προσωπικό δεδομένο, γίνεται ισοπεδωτικό εθνολογικό κριτήριο. Και ταυτόχρονα η πίεση που ασκεί το τουρκικό προξενείο μέσα από προπαγανδιστικές και παράτυπες ενέργειες προς την κατεύθυνση της «αφομοίωσης» των μειονοτήτων και κυρίως των Πομάκων είναι αφόρητη, μεθοδευμένη και διαρκής, ενώ κινείται σε όλες τις γραμμές.
Με ποια λογική συνέβη αυτό; Ίσως με την λογική της κυρίας Δραγώνα, ίσως με την λογική της κυρίας Διαμαντοπούλου, ίσως με την λογική της Άγκυρας και των φερέφωνων (βλ. Ανεξάρτητη Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης) που διατηρεί εντός της Ελληνικής Θράκης. Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, όλες οι βαθμίδες εκπαίδευσης κατάφεραν να αλωθούν από την Τουρκική γλώσσα, ενώ σοβαρές πιέσεις πλέον δέχεται και η εκπαίδευση στα νηπιαγωγεία (δίγλωσσα), ενώ ήδη άρχισαν οι «φωνές» από τους γνωστούς κύκλους τουρκοφρόνων της Θράκης, που θέλουν τουρκικό Πανεπιστήμιο. Να θυμηθούμε δε ότι στον πόλεμο του Κοσόβου, ένα χρόνο πριν είχε ιδρυθεί το πρώτο αλβανόφωνο πανεπιστήμιο στο Κόσοβο…
Δυστυχώς, είμαστε πολύ κοντά στο να ολοκληρωθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα μας στερήσουν ως χώρα το αναφαίρετο δικαίωμα να ονομάζουμε την Θράκη αμιγώς Ελληνική και περιοχή υπό πλήρη Ελληνική κυριαρχία. Και πως θα γίνει αυτό; Με την επίκαιρη, λόγω οικονομικής κρίσης, φάκα που ονομάζεται Ειδική Οικονομική Ζώνη. Η Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) είναι μια γεωγραφική περιοχή που έχει τους οικονομικούς νόμους διαφορετικούς από τους χαρακτηριστικούς οικονομικούς νόμους μιας χώρας. Με άλλα λόγια, είναι μία διακριτή διοικητική περιφέρεια, δηλαδή μία διασφαλισμένη και προσδιορισμένη περιοχή στην οικονομική επικράτεια ενός κράτους, επί της οποίας ισχύουν διαφορετικές δασμολογικές, φορολογικές και λοιπές ειδικές νομικές ρυθμίσεις, κανονισμοί και διοικητικά προνόμια επί διαμετακομιζομένων αγαθών.
Ουσιαστικά όμως αποτελεί μια νέα μορφή διακυβέρνησης, την οποία επιχειρεί να εγκαθιδρύσει η Τουρκία με τη βοήθεια της Γερμανίας στην περιοχή του νομού Έβρου στη Θράκη. Ενός νομού που αποτελεί το τελευταίο ανάχωμα στη πολιτική της Τουρκίας για το σχέδιο «τουρκοποίησης» της Δυτικής Θράκης, καθώς δεν έχει επιτύχει η απόπειρα εποικισμού, όπως συνέβη στους γειτονικούς νομούς Ροδόπης και Ξάνθης όπου το μουσουλμανικό στοιχείο (μαζί με την εγκληματική αφομοίωση του μεγαλύτερου μέρους των Πομάκων) υπερβαίνει το 50% του πληθυσμού! Και εν μέσω της δεινής οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας παίζεται το τελευταίο επεισόδιο της δραματικής σειράς «Σειρήνες στη Θράκη» με το σατανικό σχέδιο της θεσμοθέτησης ΕΟΖ στον Έβρο. Έτσι θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα τόσο των Γερμανών (ορυκτός πλούτος,ενέργεια) και των γειτόνων μας (συγκυριαρχία ή ανεξαρτησία)… Με την αθρόα είσοδο τουρκικών επιχειρήσεων και τη δημιουργία οικονομικών φέουδων σε ένα νομό με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα. Γιατί λοιπόν να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα οι τούρκοι βιομήχανοι, όταν το κόστος εργασίας στην Τουρκία είναι πολύ μικρότερο; Ποιός μπορεί να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση, χωρίς να εικάσει κάποια έστω και υφέρπουσα επιθετική κίνηση της Άγκυρας;
Και φυσικά, για να θολώσουν την πραγματικότητα μπορεί και να δημιουργηθεί ΕΟΖ και σε κάποια άλλη περιοχή της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ώστε αν κανείς υποστηρίξει τα παραπάνω να χαρακτηριστεί ως άλλος ένας γραφικός… Εξάλλου, είναι γνωστοί οι εναγκαλισμοί του νυν Περιφερειάρχη με το Τουρκικό Προξενείο και οι υπόγειες εκλογικές διαδρομές. Η εφήμερη δόξα κάποιων πολιτικών ή οι μακροχρόνιοι σχεδιασμοί τους για ανέλιξη στην πολιτική, δυστυχώς, έχει ως αντίκρισμα την ίδια την Θράκη. Η ψήφος έχει καταστεί ναρκωτική ουσία για συγκεκριμένους πολιτικούς, που δεν διστάζουν να την καταναλώνουν σε υπέρμετρες δόσεις, προκειμένου να ικανοποιήσουν την πολιτική τους ματαιοδοξία, αγνοώντας ηθελημένα τις επιπτώσεις της «δουλικότητας» που απαιτείται ως «ανταποδοτικό τέλος». Όπως δηλώνει δε και ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως σε πρόσφατη επιστολή του «Η μετατροπή της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης σε Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) θα υπονομεύσει τη συνοχή και την ενότητα του ελληνικού κράτους, θα τεμαχίσει και θα κατακερματίσει την ολότητα της ελληνικής επικράτειας σε αυτόνομες περιοχές, «ομοσπονδίες», «ζώνες» και «περιφέρειες» και θα καταργήσει τη συνταγματική δέσμευση της ενιαίας και συνολικής έκφρασης του ελλαδικού χώρου. Οι σύγχρονες συνθήκες της οικονομικής κρίσης που περνάει η χώρα μας δεν πρέπει να μετατραπεί σε εθνική κρίση. Η ελληνική Θράκη έχει ιδιαιτερότητες και ιδιοπροσωπία, γνωστά σε όλους, φίλους και εχθρούς, που δεν επιτρέπουν την οικονομική διαφοροποίησή της από τον εθνικό κορμό». Συμπερασματικά, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην απαρχή της διεκδικήσεως εδαφικής ανεξαρτητοποιήσεως σε μια Ελλάδα φαινομενικά αδύναμη! Και αυτή η ομιχλώδης κατάσταση έχει δημιουργηθεί λόγω μηδενικής μέριμνας και έλλειψης μακροχρόνιου σχεδιασμού εκ μέρους των Αθηνών. Επειδή, λοιπόν, το «ψηφιδωτό» είναι πλέον μπροστά μας, καλό θα είναι να το δούμε επιτέλους ολόκληρο, όπως έχει μέχρι σήμερα στηθεί από την Άγκυρα. Προς το παρόν ας παραδεχθούμε πως ο λύκος είναι μέσα στο μαντρί…
Υ.Γ. Το ίδιο παράδοξη και ανερμήνευτη κρίνεται η καθυστέρηση, από πλευράς του Υπουργείου Εξωτερικών, να εγκρίνει την λειτουργία Υποπροξενείου της Ρωσίας στην Αλεξανδρούπολη. Το αίτημα της Ρωσίας εκκρεμεί από τον Δεκέμβριο του 2011!
