Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Η ταπείνωση της Ελλάδας


(Από το BBC)
Οι Έλληνες ταπεινώνονται. Οι συχνές διαδηλώσεις τους αποπνέουν ματαιότητα. Η μοίρα τους αποφασίζεται αλλού, από μη εκλεγμένους αξιωματούχους του ΔΝΤ και της ΕΕ.
Οι περιγραφές των σημερινών διαδηλώσεων στην Αθήνα κυμαίνονται μεταξύ οργής και απόγνωσης. Ένας διαδηλωτής χαρακτήρισε τη χώρα ως «κουρελιασμένη».
Το ΔΝΤ και η ΕΕ στέλνουν στην Αθήνα λογιστές και οικονομολόγους, που καταλαμβάνουν χώρους στο υπουργείο Οικονομικών.
Στο ζήτημα της εκποίησης κρατικής περιουσίας, που έχει σκοπό να μαζευτούν €50 δισ. υπάρχει διχογνωμία για το αν η γενική επίβλεψη θα πρέπει να γίνει από κάποιο μη ελληνικό όργανο. Αυτό θα αποτελούσε και τη πλήρη ταπείνωση.
Υπήρξαν επίσης προτάσεις, πως οι ξένοι θα πρέπει να επιβλέπουν την είσπραξη των φορολογικών εσόδων.
Αυτές οι προτάσεις μπορεί να μπήκαν στο περιθώριο, αλλά ο θυμός δεν ξεπεράστηκε.
Κάποιοι λένε πως η Ελλάδα έγινε προτεκτοράτο της ΕΕ. Σίγουρα, η σημερινή εξωτερική παρέμβαση στα ελληνικά πράγματα είναι άνευ προηγουμένου.
Ο πρωθυπουργός της χώρας ταξιδεύει στο εξωτερικό για να μάθει τους όρους της παράδοσής του. Είχε υποσχεθεί περαιτέρω περικοπές ύψους €6.4 δισ,   αλλά αν θέλει μια δεύτερη διάσωση, θα πρέπει να απολύσει δημοσίους υπαλλήλους.
Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται. Τα πλήθη φωνάζουν «δεν πουλάμε». Η πώληση της όμως είναι ακριβώς αυτό που διατάχτηκε να κάνει η κυβέρνηση.
Οι περισσότερες λεπτομέρειες για τον επόμενο γύρο των περικοπών δεν έχουν ακόμη αποκαλυφτεί. Αν η Ελλάδα δεν τηρήσει τους όρους του ΔΝΤ, τότε οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί, και οι Φιλανδοί, μπορεί να της αρνηθούν μια δεύτερη διάσωση.
Ο Παπανδρέου λέει πως «η χώρα δίνει μια συνεχή μάχη, δεν θα παραδοθούμε».
Όλο και περισσότερος όμως κόσμος διαχωρίζει τη θέση του. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια συνεχή πτώση του Πασόκ. Σήμερα μάλιστα, οι διαδηλωτές προσπάθησαν να εμποδίσουν τη προσέλευση των βουλευτών στο κοινοβούλιο.
Μπορεί κάποιοι να το είπαν στα αστεία, αλλά πάλι πόνεσε. Ευρωπαίοι και Γερμανοί αξιωματούχοι πρότειναν στην Ελλάδα να πουλήσει κάποια από τα νησιά της.
Ο πόνος μπορεί να ήταν ανεκτός, αν η λιτότητα λειτουργούσε. Ένα χρόνο όμως μετά τη πρώτη διάσωση ύψους €110 δισ,  η βιομηχανική παραγωγή έπεσε κατά 11%. Η ανεργία ανέβηκε κατά 16%. Ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 40% σε σχέση με πέρσι. Και το χρέος διογκώθηκε, πλησιάζοντας το 153% του ΑΕΠ.
Το χειρότερο απ όλα; Οι Έλληνες πρόκειται να εισπράξουν ακόμη μια δόση, η οποία θα προσθέσει στο χρέος. Κανένας σοβαρός οικονομολόγος δεν πιστεύει πως αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αναβολή του μοιραίου.
Η χρεοκοπία καραδοκεί. Μπορεί όχι φέτος, αλλά σίγουρα το 2015. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι απλά θεωρούν πως τότε, οι τράπεζες θα είναι πιο ανθεκτικές.
Προς το παρόν, υπάρχει το ανθρώπινο κόστος. Κάθε μέρα διανέμονται δωρεάν φαγητά σε 3.000 άπορους, πολλοί εκ των οποίων προέρχονται από τη μεσαία τάξη. Κάθε μέρα γίνονται τουλάχιστον 30 κλήσεις στη τηλεφωνική γραμμή αυτοκτονιών. Κάποιοι, όπως ο πρώην πρωθυπουργός (sic) Στέφανος Μάνος, προειδοποιούν για κοινωνική έκρηξη. Αν ο λαός αρνηθεί τη  περαιτέρω λιτότητα,  τότε έρχεται η χρεοκοπία.
Πως φτάσαμε εδώ; Η Ελλάδα αποπλανήθηκε από τα χαμηλά επιτόκια μετά την ένταξή της στο ευρώ. Καταχρεώθηκε. Όταν λοιπόν  επήλθε η κρίση, είδε ότι δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στα χρέη της. Το ευρώ αποδείχθηκε καταστροφικό για τη χώρα.
Υπάρχουν πολλοί που λένε πως φταίει η ίδια η Ελλάδα. Παραποίησε τα λογιστικά της στοιχεία. Πάσχει από φοροδιαφυγή. Η αγορά εργασίας της είναι σφιχτή. Ο δημόσιος τομέας της είναι διογκωμένος. Οι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται νωρίς.
Υπάρχει κάποια αλήθεια στις παραπάνω κατηγορίες, αλλά αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν οι απλοί Έλληνες, είναι το πώς θα τους βοηθήσουν τα μέτρα και οι πολιτικές λιτότητας που τους επιβάλλονται.
Απ`ότι φαίνεται, ο Παπανδρέου δεν θα μπορέσει να περάσει τα νέα μέτρα από τη Βουλή, οπότε μπορεί να προκηρύξει εκλογές, ή να ρισκάρει με ένα δημοψήφισμα.
Είναι πολύ πιθανό να υπάρχει μια σιωπηρή πλειοψηφία που στηρίζει τις περικοπές των δαπανών, και την ιδιωτικοποίηση του κράτους. Όμως η Ελλάδα είναι μια πληγωμένη χώρα, και δεν θα πρέπει να βασίζεται στη κοινή γνώμη.
S.A.- BBC