Θλίψη, οργή και απογοήτευση δημιούργησε η 80η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, σ'όσους την παρακολούθησαν.
Αέναες κι "ελαφρές" φιλοσοφικές και κοινωνιολογικές αναζητήσεις, ανιστόρητες ερμηνείες γεγονότων που δεν αρμόζουν σε Έλληνες δασκάλους, που -υποτίθεται- διδάσκουν τα παιδιά μας, σκηνές λεκτικής κι έργω βίας, αερολογίες περί οικονομικοπολιτικών συστημάτων που υφίστανται μόνο στο μυαλό κάποιων επί μισθώ συνδικαλιστών περιελάμβανε το "μενού" των εργασιών.
Κι όλα αυτά σε μια "υπόγα", όπως χαρακτηριστικά μία "αριστερή" σύνεδρος ανέφερε, ενός πεντάστερου ξενοδοχείου των Αθηνών, όπως λησμόνησε να μας πει.
Την ίδια στιγμή 500μ. παραπέρα, στο Σύνταγμα, χιλιάδες απλών πολιτών, πολλοί εξ αυτών γονέων παιδιών που φοιτούν στα σχολεία μας, εξέφραζαν κι εκφράζουν την απαρέσκειά τους στο πολιτικό και συνδικαλιστικό σύστημα, απονέμοντας αφειδώς το βραβείο της "ανοιχτής παλάμης".
Δυστυχώς και συνεπώς για άλλη μια φορά η ΔΟΕ, που κατά την ταπεινή μου άποψη οφείλει να αυτοπροσδιορίζεται κυρίως ως επιστημονικό σωματείο, παραγωγός ιδεών και σκέψεων τέτοιων που να κινητοποιούν την κοινωνία και να ανταποκρίνεται στα κελεύσματα αυτής, αποδείχθηκε πολύ κατώτερη των περιστάσεων.
Προφανώς είτε δε μπορούν να αντιληφθούν τις αλλαγές που έρχονται, είτε δε θέλουν.
Προφανώς επέλεξαν την κρίσιμη αυτή ώρα να περιχαρακωθούν επιδιώκοντας να διασώσουν τις καρέκλες τους, τα επιμίσθιά τους και την απαλλαγή από τα διδακτικά τους καθήκοντα.
Ο "βασιλιάς" όμως πλέον είναι γυμνός. Ο κλάδος αρχίζει να μαθαίνει και θα μάθει ακόμα περισσότερα για το ρόλο κάποιων εκπροσώπων του.
Η απεξάρτηση από τα λαμόγια, τους "τζάμπα μάγκες", το κονκλάβιο των μετρίων και των μικρόνοων, των καταχραστών των πόρων και των ελπίδων μας είναι πλέον μονόδρομος.
Ο συνδικαλιστικός τουρισμός ΕΛΑΒΕ ΤΕΛΟΣ.
Ο δρόμος για τον "άλλο" συνδικαλισμό, το αξιόπιστο, τον έγκυρο, το συνεπή, των προτάσεων και της παραγωγής σοβαρού πολιτικού λόγου μόλις ξεκίνησε.
Ραντεβού το Σεπτέμβρη
