Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ , ΣΥΓΓΝΩΜΗ‏


Γυρνώ πίσω με τη σκέψη μου, την Μνήμη ενεργοποιώ και επιστρέφω… Βρίσκομαι ξανά εκεί που μεγάλωσα, εκεί που έμαθα να μετρώ το είναι και των ονείρων μου τη ρότα, στα μέρη που τις επιθυμίες μου σαν ποντοπόρα πλοία τις έχτιζα αβύθιστες για τα μεγάλα ταξίδια της θέλησης ενός
παιδιού, που ήθελε πάντα να τα καταφέρνει περπατώντας βήμα-βήμα…
Έτσι με έμαθαν να προχωρώ οι γονείς μου και οι δάσκαλοι, η αλήθεια και η Πατρίδα μου…

Τότε που ακόμα είχα Πατρίδα.., τότε που η Ελλάδα μου ήταν γεμάτη από τα όνειρα τα δικά μου, των φίλων και των δικών μου ανθρώπων.

Όμως ο Χρόνος είναι ο πιο επικίνδυνος απατεώνας…

Σου προσφέρει τα πάντα μόνο και μόνο για να σου κλέψει τα νιάτα …

Άργησα χρόνια να το καταλάβω και ποτέ δεν πείστηκα από τους μεγαλύτερους , όσο ήμουν ακόμα νεαρός… Εκείνοι πάντα μου έλεγαν… Βιάσου, ζήσε έντονα και ενεργά, μην αφήνεις το Χρόνο να σπαταλιέται με αυθάδεια και υπεροψία, μόνο και μόνο επειδή είσαι ακόμα τόσο νέος.

Μα εγώ που μυαλό τότε… Ήθελα μόνο να περνώ καλά και να κάνω όλα τα γούστα , τα δικά μου και της στενής παρέας μου…

Όχι δεν ήμουν άσωτος, ούτε αλήτης… Περνούσα όμορφα, κρατούσα ισορροπίες, έκανα όμορφη νεανική ζωή, δεν αδικούσα κανέναν και φρόντιζα εκείνους που με αγαπούσαν ανταποδίδοντας το σε αυτούς με ένα σωρό τρόπους. Φρόντιζα πάντα να προχωρώ στη ζωή μου σε όλα βήμα – βήμα. Να είμαι σωστός με όλους και με εμένα… Διασκέδαζα έντονα, διάβαζα πολύ, τιμούσα την οικογένεια μου αλλά και ήμουν πιστός στη τότε σύντροφο μου…

Ήμουν Νέος… μπορούσα τα πάντα… ζούσα τα πάντα…

Έτσι ένιωθα κι έτσι πίστευα… Εγώ τη ζωή μου κι ο Χρόνος την δουλειά του… 

Το μόνο που ποτέ δεν φρόντισα όσο κράτησε το νεανικό Ταξίδι της ζωής μου σε αυτόν τον Τόπο ήταν μονάχα ένα. Μονάχα για την Πατρίδα μου ποτέ δεν φρόντισα όσο ήμουν νέος…

Κι ο Χρόνος με ξεγέλασε… Μ’ έκανε να πιστέψω πως δεν μπορώ τόσο μικρός και άπειρος Πατρίδα να φροντίσω…

Και τώρα που τα νιάτα μου τα πήρε ο Χρόνος με απάτη, τώρα είμαι πια πολύ μεγάλος καθώς μετρώ τον Χρόνο πάνω στης αντοχής μου το στερέωμα… Τόσο μεγάλος , που την Χαμένη μου Πατρίδα, δεν αντέχω ούτε με Επανάσταση να πάρω πίσω, ούτε δουλεύοντας αγόγγυστα σαν να ‘μουν σκλάβος… Μεγάλος και για σκλάβος είμαι…

Γι αυτό κι εκείνοι που τις τύχες της Πατρίδας μας ορίζουν για τους Μεγάλους.., φτιάξανε κάτι σαν τάφο επί της γης, που επάνω από την είσοδο του γράφει : «Εφεδρεία»… Εκεί ρίχνουν εμάς τους μεγαλύτερους, ώσπου το τέλος μας να έρθει …

Και για τους Νέους σας τα είπα… Τον Χρόνο έχουν για τους Νέους.., σπάταλους τρόπους τους μαθαίνουν έγκαιρα για να τον εξαντλούν και για αντάλλαγμα τους κλέβουν την Πατρίδα… 
Ελλάδα μου, Συγγνώμη...