Την πρώτη σοβαρή και ολοκληρωμένη εκ των έσω αμφισβήτηση, ύστερα από τους πρόσφατους συμβιβασμούς του με το Βερολίνο και την Ουάσινγκτον, υπέστη ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε όχι μόνο το «ακόντιο», αλλά και τα έντονα πυρά της Σοφίας Σακοράφα, η οποία με μια ομιλία-καταπέλτη τον κατηγόρησε ουσιαστικά ότι προδίδει τον αντιμνημονιακό αγώνα και ακυρώνει τη «διαπραγματευτική ισχύ» του.
Οπως επισημαίνει, μάλιστα, όλες οι πρόσφατες συναντήσεις του, καθώς και οι «δηλώσεις νομιμότητας» που έκανε, «πήραν τον χαρακτήρα του καλού πολιτικού χώρου που δίνει τις εξετάσεις του στους δανειστές, στους τοκογλύφους, ώστε να προαχθεί σε εν δυνάμει κυβέρνηση»!
Στο κείμενό της, που μοιάζει με πολιτική πλατφόρμα και θέτει ευθέως «ιδεολογικό πρόβλημα» στον ΣΥΡΙΖΑ, η Σ. Σακοράφα καυτηριάζει τη σκοπιμότητα και το μήνυμα που εξέπεμψαν τα ταξίδια του κ. Τσίπρα, αλλά και την υποχώρηση από το πεδίο των κοινωνικών αγώνων, κάνοντας λόγο για «αίσθημα πολιτικής απογοήτευσης» και για επιλογές «που μας καθιστούν αναξιόπιστους».
Χαρακτηριστικά, μάλιστα, κατηγορεί τον κ. Τσίπρα για «αγιοποίηση του αμερικανικού καπιταλισμού», ενώ από την κριτική της δεν λείπει η απουσία του ΣΥΡΙΖΑ από τους δρόμους. «Που ήταν τα δεκάδες χιλιάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα; Γιατί δεν βρεθήκαμε συντονισμένα 500 στελέχη από την προηγουμένη εκεί, ώστε να μετατρέψουμε το θέμα της επιστράτευσης σε μείζον πολιτικό θέμα;» αναφέρει ενδεικτικά για την πρόσφατη απεργία στο μετρό.
Διαβάστε το κείμενο της Σοφίας Σακοράφα:
«Γύρω μας διαλύεται το σύμπαν. Κυριολεκτώ, χωρίς καμία υπερβολή, διαλύεται το σύμπαν. Οι δε μήνες που έρχονται θα είναι οι σκληρότεροι μήνες που έχουμε ζήσει εδώ και 40 χρόνια.
Θαρρώ ότι σε αυτή τη δραματική συγκυρία ο λαός μας έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις από εμάς και θεωρώ διαφορετικές απαιτήσεις από αυτό που κάνουμε. Πρώτα από όλα σε επίπεδο ηγετικών στελεχών και κόμματος…Εμείς λοιπόν θεωρώ ότι όχι απλώς δεν κάνουμε όσα πρέπει για να εδραιώσουμε την αξιοπιστία μας, αλλά πολλές φορές κάνουμε πράγματα που μας καθιστούν αναξιόπιστους. Αναξιόπιστους με την έννοια τόσο της πολιτικής ασυνέχειας του λόγου μας, όσο και της πολιτικής ασυνέπειας στις πράξεις μας».
«Πολύ επιγραμματικά αναφέρω : όχι σε αυτές καθαυτές ίσως τις συναντήσεις κορυφής που επιχειρεί ο σύντροφος Πρόεδρος, αλλά κυρίως στα πολιτικά συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτές.
-Στη συνάντηση Πέρες αποτύχαμε να δώσουμε στίγμα.
-Στη συνάντηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δώσαμε ένα στίγμα εξαιρετικά μαλακό, χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμα που ακολουθεί η χώρα μας αδύναμο.
-Στη συνάντηση με Σόιμπλε δε βγήκε ξεκάθαρο στίγμα στην ελληνική κοινωνία.
-Στη δε συνάντηση με το ΔΝΤ το στίγμα υπήρξε μάλλον στρεβλό, αφού αντί να βγει προς τα έξω η υπαναχώρηση του ΔΝΤ ως προς το μνημόνιο, βγήκε προς τα έξω μια θρησκευτικού τύπου λατρεία προς τον Ομπάμα και τις αξίες του αμερικανικού έθνους.
Μια αγιοποίηση δηλαδή του αμερικάνικου καπιταλισμού, η οποία δημιουργεί τα εξής ιδεολογικά και τακτικά προβλήματα….».
http://www.lykavitos.gr/2013/02/blog-post_6957.html
