Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται...

dakepekoz: Ευχαριστώ τη φίλη μου, Μαρία Κρητικού, που μοιράστηκε μαζί μας αυτή την αληθινή ιστορία...
Την δεκαετία του εξήντα τα παιδιά του Πόρου τα σίτιζαν συσσίτια στη λεγομένη στέγη ήταν ένας παιδικός χώρος με κούνιες τραμπάλες και μια τεράστια τσουλήθρα, κάτω από το ρόλοι εκεί που σήμερα είναι η Χατζοπούλειος βιβλιοθήκη……….
Κάθε μεσημέρι οι μαθητές με συνοδεία τους εκπαιδευτικούς έμπαιναν στην σειρά και τραγουδώντας έφθαναν στην στέγη για το μεσημεριανό γεύμα !...
Εκεί τους περίμεναν η Κυρά Μαρίνα και η Κυρά Ελένη …… οι μαγείρισσες σερβίριζαν όλους ευλαβικά και πολύ αγάπη!... χαμογελαστές πάντα και καλοσυνάτες !....
Μόλις τελείωνε το γεύμα τα παιδιά έπαιρναν της σάκες και γύριζαν στα σπίτια τους
Ένας ξανθό αδυνατούλη κοριτσάκι δεν έτρωγε ποτέ τα φαγητά ……. Πήγαινε στο συσσίτιο διότι ήταν υποχρεωτικό……. Έπαιρνε πάντα όμως το ψωμί της στη σάκα για να το ψήνει στο τζάκι !.....
Μια μέρα ανέβηκε της σκάλες & έφθασε στο ρόλοι!..... Της είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ! …..
Ήταν οι ήμερες που είχε μάθει στο σχολειό το ( Ω) ωρολόγιο…..
Εκεί κάθισε σε μια γωνία έβγαλε το βιβλίο της άνοιξε το μάθημα της και περίμενε τους χτύπους του ρολογιού ολόκληρη & τερτατο, μίση & παρατεταρτο……
Ώσπου αποκοιμήθηκε ………
Στο σπίτια όλοι ανησυχούσαν την έψαχναν κάνεις δε το είχε δει!... Μόνο ο φύλακας με την γυναίκα του( ο κουρδιστής του ρολογιού !... όπως συνήθιζαν να τον φωνάζουν.)