O Γάλλος καθηγητής πανεπιστημίου, συγγραφέας και πολιτικός αναλυτήςThierry Meyssan, σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο σερβικό περιοδικόGeopolitika, καταθέτει τις απόψεις του για τα ζητήματα που επηρέασαν και εξακολουθούν να επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις: τα σημαδιακά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, τα δρώμενα στη Συρία και την κατάσταση στα Βαλκάνια, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα.
Voltaire Network
23 Δεκεμβρίου 2012
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Μέρος Α’: Το στίγμα της 11ης Σεπτεμβρίου
Μέρος Β': Οι νέες Σταυροφορίες. Αλ-Κάιντα, UCK και Συρία. Ο διωγμός των Χριστιανών
Μέρος Γ’: Οι επερχόμενες συγκρούσεις
Geopolitika: Κύριε Meyssan, θα πρέπει να αναμένουμε μια επίθεση εναντίον του Ιράν μέσα στο επόμενο έτος, και σε περίπτωση στρατιωτικής επέμβασης, ποιος θα ήταν ο ρόλος του Ισραήλ; Είναι ο πραγματικός στόχος του Τελ Αβίβ ένα χτύπημα εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων, ή μήπως εξωθείται το Ισραήλ σε αυτή την περιπέτεια από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, που ενδιαφέρονται για μια μεγάλης εμβέλειας αποσταθεροποίηση των διεθνών σχέσεων;
Thierry Meyssan: Το Ιράν συμβαίνει να έχει στο ενεργητικό του μια επανάσταση. Είναι η μόνη μεγάλη από άποψη έκτασης χώρα σήμερα που προσφέρει ένα εναλλακτικό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης που διαφέρει από εκείνο του αμερικανικού τρόπου ζωής. Οι Ιρανοί είναι λαός με μυστικιστική παράδοση και αντοχή στον χρόνο. Είναι ο λαός που δίδαξε την τέχνη της αντίστασης στους Άραβες και αντιτίθενται σθεναρά στο έργο των σιωνιστών, όχι μόνο στην περιοχή τους, αλλά και σε όλο στον κόσμο.
Όσο για το Ισραήλ, όσο και αν παραφέρεται και προβαίνει σε επιθετικές δηλώσεις, δεν είναι σε θέση να επιτεθεί στο Ιράν. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εγκαταλείψει την ιδέα μιας επίθεσης. Το Ιράν είναι μια χώρα με 75 εκατομμύρια κατοίκους, και από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, όλοι φιλοδοξούν να πεθάνουν για την πατρίδα τους. Ενώ αντίθετα ο ισραηλινός στρατός αποτελείται από νέους ανθρώπους των οποίων η εμπειρία περιορίζεται στον διωγμό των Παλαιστινίων, και ο στρατός των ΗΠΑ αποτελείται από ανέργους που δεν έχουν την πρόθεση να πεθάνουν για ένα μετάλλιο δυστυχίας.
Geopolitika: Πώς βλέπετε τον ρόλο της Ρωσίας στην συριακή σύγκρουση και ποιος είναι ο ρόλος του προέδρου της Ρωσίας, Vladimir Putin, ο οποίος δαιμονοποιείται συστηματικά από τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης;
Thierry Meyssan: Η δαιμονοποίηση του Προέδρου Putin από τον Δυτικό Τύπο είναι, κατά την άποψή μου, o φόρος τιμής της κακίας προς την αρετή. Έχοντας αναβαθμίσει την θέση της χώρας του, o Vladimir Putin σκοπεύει τώρα να αποκαταστήσει και την θέση που κάποτε κατείχε ως προς τις διεθνείς σχέσεις. Έχει βασίσει τη στρατηγική του στον έλεγχο του πόρου εκείνου που κανονικά θα πρέπει να είναι η κύρια πηγή ενέργειας του 21ου αιώνα: του φυσικού αερίου. Ήδη η Gazprom έχει αναχθεί στην μεγαλύτερη εταιρεία φυσικού αερίου διεθνώς, ενώ η Rosneft έχει κατορθώσει κάτι ανάλογο στον τομέα του πετρελαίου. Είναι προφανές ότι ο Putin δεν προτίθεται να επιτρέψει στις ΗΠΑ να πάρουν στα χέρια τους το συριακό φυσικό αέριο, ούτε να επιτρέψει στο Ιράν να χρησιμοποιεί τα δικά του κοιτάσματα φυσικού αερίου, χωρίς έλεγχο. Ως εκ τούτου, δεν έχει άλλη επιλογή από το να παρέμβει στη Συρία και να σφυρηλατήσει μια συμμαχία με το Ιράν.
Επιπλέον, η Ρωσία έχει αναχθεί σήμερα σε έναν από τους σημαντικότερους εγγυητές του διεθνούς δικαίου, ενώ οι Δυτικοί αξιώνουν επανειλημμένα, μέσω φαρισαϊκών δηλώσεων περί δήθεν ηθικής, την παραβίαση της κυριαρχίας των εθνών. Μην σας φοβίζει, λοιπόν, η ρωσική δύναμη. Υπηρετεί την δικαιοσύνη και την ειρήνη.
Τον περασμένο Ιούνιο, o Sergey Lavrov παρουσίασε ένα ειρηνευτικό σχέδιο στη Γενεύη. Αναβλήθηκε μονομερώς από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά τελικά θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή από τον Barack Obama κατά τη διάρκεια της δεύτερης προεδρικής θητείας του. To σχέδιο προβλέπει την ανάπτυξη μιας ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ, που θα αποτελείται κυρίως από στρατεύματα του αντίπαλου δέους του ΝΑΤΟ, του CSTO. Επιπλέον, επιτρέπει την συνέχιση της παραμονής στην εξουσία του Bashar al-Assad της Συρίας εφόσον ο συριακός λαός το αποφασίσει μέσω της κάλπης.
Geopolitika: Ποια είναι η άποψή σας για την κατάσταση στη Σερβία και την δύσκολη πορεία που διένυσε η χώρα κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες;
Thierry Meyssan: Η Σερβία έχει εξαντληθεί από τους διαδοχικούς πολέμους με τους οποίους βρέθηκε αντιμέτωπη, και ιδιαίτερα με την κατάκτηση του Κοσσυφοπεδίου από το ΝΑΤΟ. Πρόκειται όντως για κατακτητικό πόλεμο, δεδομένου ότι έληξε με τον ακρωτηριασμό της χώρας και τηςμονομερούς αναγνώρισης από το ΝΑΤΟ της ανεξαρτησίας του Camp Bondsteel, της βάσης του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο.
Η πλειοψηφία των Σέρβων πίστευε ότι έπρεπε να είναι πιο κοντά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η θεώρηση, ωστόσο, παραβλέπει το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η πολιτική πλευρά ενός νομίσματος, του οποίου η στρατιωτική πλευρά είναι το ΝΑΤΟ. Από ιστορική άποψη, η ΕΕ δημιουργήθηκε βάσει μυστικών ρητρών του Σχεδίου Μάρσαλ, προηγήθηκε δηλαδή της ίδρυσης του ΝΑΤΟ, αλλά είναι παρ’ όλα αυτά μέρος του ίδιου σχεδίου της αγγλοσαξονικής κυριαρχίας.
Είναι πιθανόν η κρίση του ευρώ να οδηγήσει σε διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην περίπτωση αυτή, τα κράτη όπως η Ελλάδα και η Σερβία θα στραφούν αυθόρμητα προς τη Ρωσία, με την οποία μοιράζονται πολλά πολιτιστικά στοιχεία και το ίδιο αίτημα για δικαιοσύνη.
Geopolitika: Έχει προταθεί στην Σερβία, με τρόπο περισσότερο ή λιγότερο άμεσο, να παραιτηθεί από το Κοσσυφοπέδιο, προκειμένου να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχετε μεγάλη εμπειρία στις διεθνείς σχέσεις, και σας ζητούμε ειλικρινά, αν μπορείτε, να μας πείτε τη γνώμη σας για τις ενέργειες στις οποίες θα πρέπει να προβούν οι Σέρβοι από άποψη εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Thierry Meyssan: Θα προτιμούσα να μην δώσω συμβουλές σε κανέναν. Προσωπικά, λυπάμαι για το γεγονός ότι ορισμένα κράτη έχουν αναγνωρίσει την κατάκτηση του Κοσσυφοπεδίου από το ΝΑΤΟ. Από τότε, το Κοσσυφοπέδιο έχει γίνει το κατ’ εξοχήν κομβικό σημείο στην Ευρώπη για τη διανομή των ναρκωτικών που καλλιεργούνται στο Αφγανιστάν, υπό την άγρυπνη προστασία των αμερικανικών στρατευμάτων. Κανείς δεν έχει κερδίσει τίποτα από αυτή την ανεξαρτησία και σίγουρα όχι οι κάτοικοι του Κοσσυφοπεδίου, οι οποίοι είναι σήμερα υποδουλωμένοι σε μια μαφία.
Geopolitika: Υπήρχε μια ισχυρή συμμαχία μεταξύ Γαλλίας και Σερβίας, η οποία ωστόσο έχασε το νόημά της όταν η Γαλλία έλαβε μέρος στο βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, ως μέλος του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, τόσο στη Γαλλία όσο και στη Σερβία, υπάρχουν ακόμα πολίτες οι οποίοι δεν έχουν ξεχάσει το σύνθημα "φίλοι και μέσα στον πόλεμο", από την εποχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και που πιστεύουν ότι θα πρέπει να δώσουμε νέα ζωή σε αυτές τις διαπολιτισμικές σχέσεις που υπέστησαν ρήξη. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;
Thierry Meyssan: Να σας πω στο σημείο αυτό ότι ένας από τους φίλους μου, με τη συνεργασία του οποίου συνέγραψα το «Pentagate», ένα βιβλίο με θέμα την επίθεση στο Πεντάγωνο στις 11 Σεπτεμβρίου, η οποία έγινε με πύραυλο και όχι με αεροπλάνο «φάντασμα», είναι ο ταγματάρχηςPierre-Henri Bunel. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία συνελήφθη από το ΝΑΤΟ για κατασκοπεία υπέρ της Σερβίας. Στη συνέχεια, επέστρεψε στη Γαλλία, η οποία τον δίκασε και τον καταδίκασε σε δύο χρόνια φυλάκιση αντί για ισόβια δεσμά. Η απόφαση αυτή δείχνει ότι στην πραγματικότητα ο Bunel ενήργησε σύμφωνα με τις εντολές των ανωτέρων του.
Η Γαλλία, ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, αναγκάστηκε να συμμετάσχει στην επίθεση κατά της Σερβίας. Αλλά γνωρίζω αρκετά ώστε να σας διαβεβαιώσω ότι ουσιαστικά το έπραξε αυτό όχι οικειοθελώς, με αποτέλεσμα να βοηθά κρυφά τη Σερβία πιο συχνά από ό,τι την βομβάρδιζε.
Σήμερα, η Γαλλία βρίσκεται σε ακόμη δυσχερέστερη θέση. Διοικείται από μια ελίτ η οποία, για να προστατεύσει τα οικονομικά επιτεύγματά της, έχει θέσει εαυτόν στην υπηρεσία της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ. Ελπίζω οι συμπατριώτες μου, οι οποίοι έχουν μια μακρά ιστορία επαναστάσεων, να απομακρύνουν τελικά τις διεφθαρμένες αυτές ελίτ από την εξουσία. Και εύχομαι να κατορθωθεί αυτό ενώ η Σερβία θα ανακτά την πραγματική ανεξαρτησία της. Έτσι, οι δύο λαοί μας θα συνευρεθούν και θα ταυτιστούν αυθόρμητα.
Geopolitika: Kύριε Meyssan, σας ευχαριστούμε θερμά για τον χρόνο που μας διαθέσατε.
Thierry Meyssan: Σας ευχαριστώ και εγώ.
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους