Δεν ξέρουμε αν είναι παλαβοί στο Eurogroup, όπως είπε ο Μοσκοβισί, αλλά σίγουρα είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Το ναυάγιο στις Βρυξέλλες φέρει την υπογραφή της Γερμανίας και ειδικά του ανεκδιήγητου Β. Σόιμπλε ο οποίος δεν μπορεί να αντιληφθεί την κρισιμότητα, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη. Όχι γιατί δεν είναι έξυπνος, αλλά γιατί στο βωμό των μικροκομματικών συμφερόντων και της αδυναμίας να πείσει τους Γερμανούς πολίτες ότι αν δε γίνει κάτι τώρα θα το πληρώσουν αργότερα πολύ περισσότερο, αποφάσισε να παίξει το σκληρό μέχρι τέλους.
Στη διάλυση της 11ωρης συνεδρίασης και την αναβολή των αποφάσεων για τη Δευτέρα συνέβαλε ασφαλώς και η στάση της Κ. Λαγκάρντ που επανέφερε το θέμα του κουρέματος του ελληνικού χρέους. Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή το ΔΝΤ είναι αυτό που έχει δίκιο. Βιώσιμο χρέος δεν μπορεί να υπάρξει αν δε γίνει κούρεμα. Κι όχι οποιοδήποτε κούρεμα αλλά αυτό που εξαιρέθηκε την άνοιξη, αυτό που ο Σόιμπλε και οι άλλοι εκπρόσωποι των τραπεζιτών και της ΕΚΤ απορρίπτουν μετά βδελυγμίας. Στην αναδιάρθρωση της άνοιξης χάθηκαν περιουσίες δισεκατομμυρίων από ομολογιούχους και μικροκαταθέτες ιδιώτες, αλλά έμειναν απ’ έξω οι ευρωπαϊκές τράπεζες και η ΕΚΤ. Αυτό το λάθος θέλει τώρα να διορθώσει το ΔΝΤ, όχι γιατί «πόνεσε» για την Ελλάδα, αλλά γιατί δε μπορεί να συνεχίσει να ρίχνει λεφτά στο πηγάδι. Οι πολιτικές των δανειστών και οι αποτυχημένες εκτιμήσεις τους είναι αυτά που οδήγησαν στα ύψη το χρέος, που έφεραν την τεράστια ύφεση και που οδηγούν την Ελλάδα στο γκρεμό, αλλά μαζί και ολόκληρη την Ευρώπη.
Στο πιο κρίσιμο Eurogroup μέχρι το επόμενο, οι υπουργοί Οικονομικών δεν κατάφεραν να βγάλουν ούτε ένα κοινό ανακοινωθέν που να άρει την αβεβαιότητα για τη δόση προς την Ελλάδα. Ακόμη κι αν δεν τα έβρισκαν στο κοκτέιλ μέτρων θα έπρεπε να έχουν αποφασίσει την εκταμίευση των 44 δις ευρώ που υπενθυμίζουμε είναι η δόση του Ιουνίου κατά κύριο λόγο και τα χρωστούμενα από τον Σεπτέμβρη.
Η Ελλάδα εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της, πήρε σκληρά μέτρα, έφερε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που σε άλλες εποχές δε θα το σκεφτόταν καν, και πήγε στις Βρυξέλλες με γεμάτη τη βαλίτσα. Αν έφυγε με άδεια χέρια, αυτό είναι ευθύνη των ανίκανων ευρωπαίων ηγετών που δεν είναι σε θέση ούτε τις δεσμεύσεις τους και την υπογραφή τους να τηρήσουν.
Τι έγινε στο χθεσινό θρίλερ; Η Κ. Λαγκάρντ επέμεινε σε μείωση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020, κάτι που απέρριπταν οι Γερμανοί. Επίσης το ΔΝΤ ζητούσε επιπλέον χρηματοδότηση μέχρι το 2016, δηλαδή επιμήκυνση τετραετίας, αλλά η Γερμανία και οι δορυφόροι της μιλούσαν για 2014. Τέλος, η Λαγκάρντ ζητούσε κούρεμα του επίσημου φορέα που κρατά ομόλογα 53 δις ευρώ αλλά επιπλέον και κούρεμα και των δανείων 44 δις ευρώ που δόθηκαν μέσω του ευρωμηχανισμού. Οι υπόλοιποι δεν το συζητούσαν τονίζοντας ότι αυτό θα ήταν «κακό» προηγούμενο για άλλες χώρες που ετοιμάζονται να δανειστούν από τον ευρωμηχανισμό.
Το κοκτέιλ μέτρων, όπως η επαναγορά στα 30 σέντς, η μείωση του περιθωρίου στις 25 μονάδες από τις 150 μονάδες και το δεκαετές πάγωμα της πληρωμής τόκων, είναι μέτρα που είτε σήμερα είτε τη Δευτέρα θα αποφασιστούν. Δεν αρκεί, όμως, μόνον αυτό.
Και το ερώτημα είναι τι θα γίνει τη Δευτέρα. Όπως όλα δείχνουν δε χάθηκε ακόμη το χρονοδιάγραμμα για εκταμίευση της δόσης μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου. Αν, όμως, υπάρξει νέο ναυάγιο στο επόμενο Eurogroup τότε δεν αποκλείεται να αποφαιστεί η τμηματική χορήγηση της δόσης των 44 δις ευρώ. Για τις επόμενες πέντε ημέρες που μένουν είναι δύσκολο να γεφυρωθούν οι χαώδεις διαφορές Ευρώπης και ΔΝΤ. Το πολύ – πολύ τη Δευτέρα να υπάρξει ανακοινωθέν – μαϊμού, τέτοιο δηλαδή που δε θα πλήττει το γόητρο ούτε του Σόιμπλε ούτε αυτό της Λαγκάρντ.
Δυστυχώς, η ανικανότητα των «ηγετών» να δώσουν λύση στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση, δείχνει το επίπεδο της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της Ευρώπης.
