Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Για αυτό το λόγο το πολιτικό σύστημα εγκληματεί εις βάρος της Κοινωνίας.


Το σημερινό πρωτοσέλιδο της πάντα ενημερωμένης Ναυτεμπορικής, αποδεικνύει γιατί τα Νεα Απεχθή Υφεσιακά Μέτρα των 11,5 δις, που μας επιβάλει το πολιτικό σύστημα, η πολιτική ολιγαρχία, είναι μέτρα τα οποία είναι ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ, μιας και θα ξαναχρειαστούμε άμεσα άλλα 8 δις. Και αυτά τα λέει έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών. Και όμως κάποιοι έχουν το θράσος να μιλάνε για…πολιτικό κόστος.
Τα 11,5 δις είναι αποτέλεσμα των προηγούμενων υφεσιακών μέτρων. Η Ελλάδα όπως έχω γράψει εδώ και καιρό, και σύμφωνα με μελέτες, δεν έχει πρόβλημα ΔΑΠΑΝΩΝ αλλά ΕΣΟΔΩΝ. Με το μνημονιακό πρόγραμμα έχουμε και πρόβλημα Δαπανών.
Τους λόγους τους έχω εξηγήσει πολλάκις και τους ξαναυπενθυμίζω:
Η Ελλάδα στο πλαίσιο του προγράμματος υιοθετεί μέτρα προκυκλικά. Δηλαδή μία αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική που μειώνει τη συνολική ζήτηση στην οικονομία, κάνοντάς την να συρρικνωθεί περαιτέρω.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να:
  • μειώνει τα δημόσια έσοδα, δεδομένου ότι οι εισφορές από τους φόρους πέφτουν μαζί με το εισόδημα(π.χ. Για το 2011, 1.9 δις ήταν οι εισπράξεις από τον Φόρο Αλληλεγγύης και Επιτηδεύματος, 1,3 δις φέτος παρόλο που πληρώνουν και οι συνταξιούχοι άνω των 65).
  • αυξάνει τις δημόσιες δαπάνες , όπως τα επιδόματα ανεργίας, που αυξάνονται αυτομάτως όταν η οικονομία συρρικνώνεται.
Αυτό καθιστά τον δημοσιονομικό στόχο ακόμη πιο δύσκολο να επιτευχθεί.
Εάν το ΑΕΠ συρρικνώνεται(ύφεση), τότε η μείωση των δαπανών κατά, ας πούμε, 5% του ΑΕΠ, δεν βελτιώνει το δημοσιονομικό ισοζύγιο κατά το ίδιο ποσοστό, γιατί την επόμενη χρονιά ο παρονομαστής του κλάσματος (ΑΕΠ) είναι μικρότερος.
Είναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό, γιατί το Μνημόνιο επιβάλλει περικοπές δαπανών πολύ μεγαλύτερες από ό,τι δείχνει η μείωση των δαπανών όταν μετριέται ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Αυτά τα υποστηρίζουν ΔΕΚΑΔΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ, που πραγματικά χάνεις τον αριθμό. Οικονομολόγοι του βεληνεκούς Στιγκλιτζ, Κρούγκμαν κλπ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ στην Ελλάδα είναι ένα έγκλημα.