Σαν σήμερα πριν από 48 χρόνια αποφασίστηκε ότι τα διδακτικά βιβλία θα διανέμονταν δωρεάν στους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων και των Γυμνασίων, ενώ σήμερα, στην Ελλάδα του 2011, τα βιβλία παραμένουν δωρεάν, όμως η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας «φρόντισε» έτσι ώστε να έχει μπει ο Δεκέμβρης και τα συγγράμματα στα σχολεία ακόμα να… αναμένονται.
Συγκεκριμένα, στις 3 Δεκεμβρίου του 1963, επί πρωθυπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου, του «Γέρου της Δημοκρατίας» και παππού του απερχόμενου πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, αποφασίστηκε η δωρεάν διανομή των σχολικών βιβλίων στους μαθητές.
Είναι αξιοσημείωτο ότι επί Γεωργίου Παπανδρέου η δημόσια και δωρεάν Παιδεία άρχιζε να παίρνει σάρκα και οστά, ενώ επί Γιώργου Παπανδρέου οι μαθητές στράφηκαν προς… υποκατάστατα (DVD, φωτοτυπίες).
Κατά τα άλλα, η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, δεν διστάζει να «ξεσπαθώνει» ανά πάσα στιγμή για το έργο της κυβέρνησης, έχοντας και «ηγετικές τάσεις» εντός ΠΑΣΟΚ.
Ευτυχώς που δεν τηρήθηκαν κριτήρια «υπουργικής απόδοσης» κατά τον πρόσφατο σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Λουκά Παπαδήμο…
Συγκεκριμένα, στις 3 Δεκεμβρίου του 1963, επί πρωθυπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου, του «Γέρου της Δημοκρατίας» και παππού του απερχόμενου πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, αποφασίστηκε η δωρεάν διανομή των σχολικών βιβλίων στους μαθητές.
Είναι αξιοσημείωτο ότι επί Γεωργίου Παπανδρέου η δημόσια και δωρεάν Παιδεία άρχιζε να παίρνει σάρκα και οστά, ενώ επί Γιώργου Παπανδρέου οι μαθητές στράφηκαν προς… υποκατάστατα (DVD, φωτοτυπίες).Κατά τα άλλα, η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, δεν διστάζει να «ξεσπαθώνει» ανά πάσα στιγμή για το έργο της κυβέρνησης, έχοντας και «ηγετικές τάσεις» εντός ΠΑΣΟΚ.
Ευτυχώς που δεν τηρήθηκαν κριτήρια «υπουργικής απόδοσης» κατά τον πρόσφατο σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Λουκά Παπαδήμο…
πηγή
“Κλασσικοπερίπτωση”
“Κλασσικοπερίπτωση”
Ευτυχώς επίσης που υπάρχουν συμπολίτες μας με ακόμα καλύτερη μνήμη απο εκείνη των σημερινών “ειδησεογράφων”, των οποίων τα κείμενα χρησιμοποιούμε περιστασιακά για τις ανάγκες του σχολιασμού της επικαιρότητας,οι οποίοι μας θυμίζουν μερικές λεπτομέρειες απαραίτητες για την “λέπτυνση” της πολιτικής μας κρίσης.
Ένας εξ αυτών είναι και ο παλιός μας φίλος ιατρός κ. Κυπριανός Χριστοδουλίδης του οπίου το σχόλιο προσαρτούμε ως αναγκαία συπλήρωση της παρούσας ανάρτησης:
Σχολιάζει ο κ. Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Ένας εξ αυτών είναι και ο παλιός μας φίλος ιατρός κ. Κυπριανός Χριστοδουλίδης του οπίου το σχόλιο προσαρτούμε ως αναγκαία συπλήρωση της παρούσας ανάρτησης:
Σχολιάζει ο κ. Κυπριανός Χριστοδουλίδης
“Συγκεκριμένα, στις 3 Δεκεμβρίου του 1963, επί πρωθυπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου, του «Γέρου της Δημοκρατίας» και παππού του απερχόμενου πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, αποφασίστηκε η δωρεάν διανομή των σχολικών βιβλίων στους μαθητές”
Τότε, το 1963, ήμουν φοιτητής και αυτή η προεκλογική υπόσχεση του “γέρου της δημοκρατίας” είχε τηρηθεί. Μια άλλη όμως ήταν σκέτη απάτη και κατά το παπανδρεϊκό λαΐκίστικο έθος, άλλο ένα τρανταχτό ψέμα.
Συγκεκριμένα, ο “γέρος της Δ” είχε υποσχεθεί ότι θα πουλήσει την πρωθυπουργική του Chrysler (κράισλερ) για να φτιάξει σχολεία. Και τότε, θυμάμαι, η Ελένη Βλάχου της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ είχε γράψει ένα πικρόχολο άρθρο με τίτλο “Η Κράισλερ που δεν έγινε σχολεία”.
Η πρωθυπουργική “άμαξα” δεν επωλήθη.
Αν στο ιστολόγιό σας υπάρχουν παλαιοί αναγνώστες της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, μιλάμε για το 1963, μπορεί να το θυμούνται.
Βιβλία σχολικά είχαν οι μαθητές, αλλά αίθουσες διδασκαλίας – πλην εκείνων σε ερειπιώδη κατάσταση – δεν υπήρχαν.
Αυτά για ιστορικούς και μόνο λόγους.
Τότε, το 1963, ήμουν φοιτητής και αυτή η προεκλογική υπόσχεση του “γέρου της δημοκρατίας” είχε τηρηθεί. Μια άλλη όμως ήταν σκέτη απάτη και κατά το παπανδρεϊκό λαΐκίστικο έθος, άλλο ένα τρανταχτό ψέμα.
Συγκεκριμένα, ο “γέρος της Δ” είχε υποσχεθεί ότι θα πουλήσει την πρωθυπουργική του Chrysler (κράισλερ) για να φτιάξει σχολεία. Και τότε, θυμάμαι, η Ελένη Βλάχου της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ είχε γράψει ένα πικρόχολο άρθρο με τίτλο “Η Κράισλερ που δεν έγινε σχολεία”.
Η πρωθυπουργική “άμαξα” δεν επωλήθη.
Αν στο ιστολόγιό σας υπάρχουν παλαιοί αναγνώστες της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, μιλάμε για το 1963, μπορεί να το θυμούνται.
Βιβλία σχολικά είχαν οι μαθητές, αλλά αίθουσες διδασκαλίας – πλην εκείνων σε ερειπιώδη κατάσταση – δεν υπήρχαν.
Αυτά για ιστορικούς και μόνο λόγους.
