H Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, της ανέχειας, της εξαθλίωσης πορεύεται χέρι χέρι με την Ελλάδα της κρίσης αξιών, της πολιτικής ανέχειας, της συνδικαλιστικής εξαθλίωσης.
Ενώ ο βασικός μισθός του νεοδιόριστου, αν ποτέ διοριστεί κανείς, εκπαιδευτικού ανέρχεται βάσει του νέου μισθολογίου στο «ασύλληπτο» ποσό 575 ευρώ καθαρά, την ίδια στιγμή σύμβουλοι, εκπρόσωποί μας κτλ λαμβάνουν –νόμιμα εννοείται- ποσά τέτοια που προκαλούν το κοινό αίσθημα.
Συγκεκριμένα κάποιοι λαμβάνουν ποσό 400 ευρώ μηνιαίως, πλέον του μισθού εννοείται, ως επιμίσθιο, για τη συμμετοχή τους σε ομοσπονδία και συμβούλια, ενώ την ίδια στιγμή δεν εργάζονται.
Κάποιοι νέμονται ποσά άνω των 100.000 ευρώ ετησίως, για «ενημερωτικές επισκέψεις» στην επαρχία, για συνδικαλιστικό τουρισμό δηλαδή.
Κάποιοι άλλοι, επιστημονικοί σύμβουλοι ή συνεργάτες αμείβονται με πάγιες αντιμισθίες ποσού 8-10.000 ευρώ ετησίως για παροχή υπηρεσιών, που στην ελεύθερη αγορά κοστολογούνται μείον 80% τουλάχιστον.
Κάποιοι δαπανούν απίστευτα ποσά για συμμετοχή σε συνέδρια, ημερίδες κτλ, που και το αντικείμενό τους είναι άνευ ουσιαστικού περιεχομένου.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να ξαναγνωριστούμε, ήρθε η ώρα κάποιοι να μας επανααυτοσυστηθούν.
Να μας πουν γιατί αμείβονται επιπλέον, ποιες είναι οι υπηρεσίες που μας παρέχουν, τι έχουν καταφέρει επ’ωφελεία του κλάδου που εκπροσωπούν.
Να λογοδοτήσουν.
Σε αντίθετη περίπτωση οφείλουν να πάψουν να αμείβονται με επιμίσθια και αντιμισθίες και να αρκεστούν σ’αυτά που το κράτος μας επιφυλάσσει.
Να αρνηθούν να τα λαμβάνουν, παρόλο που τα δικαιούνται.
Να αντιληφθούν πώς είναι να εργάζεσαι στις νέες εξαιρετικά δύσκολες σχολικές κτλ συνθήκες με μισθό κάτω των 1.000 ευρώ.
Να πάψουν να προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Μόνο έτσι θα μπορέσουν πραγματικά αναγεννημένοι να αγωνιστούν με αξιοπιστία κι εγκυρότητα για το καλό των εργαζομένων.
Διαφορετικά ας παραιτηθούν. Να ανασάνουμε επιτέλους
