Όταν εδώ και αρκετό καιρό γράφαμε ότι καταρρέει το σύστημα, πολιτικο-επιχειρηματικό- εκδοτικό, έτσι όπως το γνωρίζαμε όλα αυτά τα χρόνια, δεν περιμέναμε ότι θα επιβεβαιωθούμε τόσο γρήγορα.
Όλα αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα με τις αλληλοκατηγορίες πολιτικών με επιχειρηματίες αποδεικνύουν ότι έφτασε πλέον και επισήμως η διάλυση του κατεστημένου που στήθηκε από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα.
Πανικόβλητοι από τον όγκο των διαδηλώσεων, οι στυλοβάτες του συστήματος προσπαθούν τώρα να διασωθούν στρεφόμενοι ο ένας εναντίον του άλλου. Βουλευτές κατά δημοσιογράφων, δημοσιογράφοι κατά πολιτικών και όλοι μαζί εναντίον ορισμένων μαύρων επιχειρηματικών προβάτων στους οποίους προσπαθούν να φορτώσουν τις ευθύνες όλων.
Η ραγδαία επιδείνωση της οικονομικής κατάσταση της χώρας, η οποία οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην χρεοκοπία και η εξέγερση του κόσμου, επέτειναν τις διεργασίες που, όμως, είχαν ξεκινήσει από χρόνια. Τα σκάνδαλα των προηγούμενων ετών, το καθεστώς διαφθοράς και σαπίλας ήταν τα σημάδια μιας αρρώστιας που έγινε επιδημία.
Η ανήμπορη τόσα χρόνια κάθαρση εκδικείται. Όσα δεν έγιναν με τα ειδικά δικαστήρια και τις εκατοντάδες «ποινικές διερευνήσεις» σκανδάλων που πήγαν στο αρχείο θα συμβούν τώρα όλα μαζί.
Αυτό, όμως, που ανατρέπει όλα τα δεδομένα και επιταχύνει τις εξελίξεις είναι το τέλος της κρατικοδίαιτης οικονομίας. Το εύκολο χρήμα, έστω και δανεικό, δεν υπάρχει πια. Οπότε πολιτικοί και επιχειρηματίες βγήκαν στα χαρακώματα και ο ένας πυροβολεί τον άλλο.
Κεντρικό ρόλο σ’ αυτό το παιχνίδι εξουσιών και ισορροπιών παίζουν τα παραδοσιακά Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία φυσικά εξυπηρετούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Γι’ αυτό και χθες στη Βουλή η μπάλα πήρε και τους δημοσιογράφους με τους παχυλούς μισθούς και τα σπίτια στη Μύκονο.
Η φράση που έκανε πάταγο χθες ανήκει στον Χ. Καστανίδη. «Χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιλέκο», είπε φωτογραφίζοντας αρχικά τον Δ. Δασκαλόπουλο και τον ΣΕΒ αλλά και όλους τους επιχειρηματίες που τόσα χρόνια “χόρτασαν” εξαιτίας της διαπλοκής τους με το δημόσιο.
Ξέχασε όμως να μας πει ο κ. υπουργός ότι αυτό το κρατικοδίαιτο σύστημα διαπλοκής εγκαινιάσθηκε από το ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της «Αλλαγής» (δεκαετία του 80) τότε που οι σημερινοί επιχειρηματίες – προύχοντες της δημόσιας ζωής δεν είχαν βρακί να φορέσουν, που λέει ο λόγος. Πως έφτασε, για παράδειγμα, ο Κόκκαλης από μια μικρή βιοτεχνία στην Αργυρούπολη στα τέλη της δεκαετίας του 70 το σημερινό όμιλο – μεγαθήριο; Τι θα ήταν η Ζήμενς στην Ελλάδα χωρίς την πριμοδότηση από την Οικουμενική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Αριστεράς;
Διασκεδάσαμε επίσης πολύ όταν ακούσαμε τον κ. Δασκαλόπουλο να χαρακτηρίζει από το βήμα του ΣΕΒ χαρακτήρισε τα κόμματα του μεταπολιτευτικού σκηνικού «διαπλεκόμενα με το κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο της Μεταπολίτευσης, είτε οργανικά είτε ιδεολογικά».
Στον αντίποδα ακριβώς, αλλά συμβάλλοντας κι αυτός στην σύγχυση του κοσμάκη, ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ , Αντώνης Σκυλλάκος, πρότεινε πόθεν έσχες “και στους επιχειρηματίες για το πού βρήκαν τα λεφτά για να φτιάξουν τα κανάλια. Έλεγχος στον Λάτση, τον Βαρδινογιάννη, τον Κόκκαλη. Μονάχοι τους οι πολιτικοί κάνουν την διαπλοκή;».
Τι ωραία λόγια για να μπερδεύουν το πράγμα, να συσκοτίζουν την κατάσταση και να διαχέουν σε όλους τις ευθύνες του κύριου υπεύθυνου των πολιτικών.
Τι θέλω να πω;
Αποχωρώντας το 1993 από την εξουσία, ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε να δημιουργήσει μια µεγάλη «παρεξήγηση», αιτία σύγχυσης και αποπροσανατολισμού στην πολιτική ζωή του τόπου από τότε. Μίλησε για «διαπλεκόμενα», επιρρίπτοντας όμως αποκλειστικά την ευθύνη γι αυτό σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες, στο «οικονομικό κατεστημένο». Κατόρθωσε έτσι να βάλει τον όρο «διαπλοκή» στο καθημερινό µας λεξιλόγιο, µε τρόπο που απομάκρυνε τις ευθύνες από τους πολιτικούς και τον έριχνε στους επιχειρηματίες. Σε πλήρη αντίθεση µε την απλή λογική, κατά την οποία «διαπλεκόμενοι» δεν µπορεί να είναι οι επιχειρηματίες, αλλά μόνον οι πολιτικοί.
Ξέρετε κανέναν επιχειρηματία που να μοιράζει ευχάριστα τα λεφτά του; Που να δίνει αν δεν είναι αναγκασμένος;
Ήταν οι πολιτικοί που έκαναν την ιδιωτική τηλεόραση και μετά την πούλησαν στους ιδιώτες με το αζημίωτο και από τότε παζαρεύουν τις άδειες. Ήταν οι πολιτικοί που σχεδίαζαν τις επιχειρησιακές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων και μετά τις έβαζαν σε δημόσιους διαγωνισμούς προσφοράς του καλύτερου λαδώματος. Ήταν οι πολιτικοί που έβαλαν την Ζήμενς και την Ιντρακόμ στις ελληνικές τηλεπικοινωνίες βαφτίζοντας τα τηλέφωνά τους ελληνικά.
Και δεν τους υποχρέωσε κανένας να το κάνουν. Μόνο το προσωπικό τους συμφέρον, πολιτικό ή άλλο.
Αν τώρα εκείνοι που δημιούργησαν οι πολιτικοί από το μηδέν με τα κρατικά συμβόλαια έφτασαν σήμερα να δυναστεύουν και τους ίδιους αυτό μόνο ως μέγιστη πολιτική βλακεία μπορεί να καταγραφεί και ως ένας ακόμα λόγος να στείλουμε στα αζήτητα της Ιστορίας αυτούς τους απίθανους τύπους που ήθελαν να κυβερνήσουν τον τόπο.
Θα πω και κάτι άλλο: Δεν ξέρω που θα καταλήξει αυτή η ιστορία με τις εξεταστικές επιτροπές και τα ειδικά δικαστήρια. Προς το παρόν σαν ένας ακόμα τρόπος εκτόνωσης της λαϊκής οργής μου φαίνεται.
Υπάρχει κατά την γνώμη μου ένας άλλος πιο αποτελεσματικός τρόπος για το ποθητό αποτέλεσμα χωρίς δικαστές, δικηγόρους και χρονοβόρες διαδικασίες. Επειδή δεν με νοιάζει να πάει κανένας φυλακή για να βγει την επομένη.
Ξεμπρόστιασμα. Δημόσια διαπόμπευση. Όλα στη φόρα. Ξεφτίλισμα. Γιαούρτωμα. Να μην τολμάει κανένας από αυτούς να κυκλοφορεί μόνος του στον δρόμο.
Για να δούμε μετά. Θα διανοηθεί κανείς άλλος να το ξανακάνει;
Και αν θέλουν να κάνουν κάτι για τον τόπο αυτό οι έντιμοι πολιτικοί οφείλουν να πολεμήσουν την διαφθορά και αναδρομικά.
Έξω, ουστ, καλό ταξίδι σε όποιον έχει πάρει δουλειές λαδώνοντας. Σε όποιον έδωσε δουλειές λαδωμένος. Με ιντερνετική λίστα ανώνυμη. Με ανώνυμη ψηφοφορία. Με ό,τι θέλουν τέλος πάντων και κρίνουν πρόσφορο.
Να τελειώνει ο καρκίνος. Βα-ρε-θή-κα-με.
antinews.gr
