Γράφει ο Νίκος Καϊσίδης
Φοιτητές οι οποίοι συλλαμβάνονται να αντιγράφουν εργασίες μηδενίζονται, χάνουν το μάθημα ή αποβάλλονται από το πανεπιστήμιο. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που οι καθηγητές τους υποπίπτουν στο ίδιο παράπτωμα;
Στο ίδιο Τμήμα μεγάλου Πανεπιστημίου της Β. Ελλάδας εκκρεμούν εδώ και πέντε χρόνια τουλάχιστον δυο επίσημες καταγγελίες κατά μελών του εκπαιδευτικού προσωπικού για λογοκλοπές.
Στη μια περίπτωση το μέλος ΔΕΠ αντέγραψε εγχειρίδιο αθλητικής ομοσπονδίας και δύο βιβλία δημοσιευμένα από μεγάλο εκδοτικό οίκο των ΗΠΑ και τα εξέδωσε στα ελληνικά… ως δικό του προϊόν. Το βιβλίο του πουλιόταν στους φοιτητές επί σειρά ετών (μέχρι που αποκαλύφθηκε η λογοκλοπή), ενώ ο ‘συγγραφέας’ εισέπραττε… ‘αντιγραφικά’ δικαιώματα.
Στη δεύτερη περίπτωση, καθηγητής εκλέχτηκε και προήχθη σε ανώτατη βαθμίδα χρησιμοποιώντας δύο (τουλάχιστον) πτυχιακές εργασίες φοιτητών του. Από ειρωνεία της τύχης, για την ιδία θέση είχε υποβάλλει αίτηση και ο πρώην φοιτητής του. Ο ίδιος καθηγητής περιλαμβάνει στο βιογραφικό του τέσσερις (4) εργασίες εκ των οποίων κάποιες έχουν δημοσιευτεί αυτούσιες και κάποιες τμηματικά σε οκτώ (8) διαφορετικά περιοδικά, ενώ παρουσιάζονται ως οκτώ (8) πρωτότυπες εργασίες. Τα γεγονότα περιγράφει σχετικό άρθρο που δημοσίευσε η Καθημερινή (22-10-09) http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_22/10/2009_334346
«Για ποια ελεύθερη διακίνηση και προστασία ιδεών αναφερόμαστε όταν οι καθηγητές καπηλεύονται, κλέβουν και υιοθετούν ως δικές τους πτυχιακές εργασίες φοιτητών παρουσιάζοντας τις σε συνέδρια και ημερίδες… Όταν οι φοιτητές αναγκάζονται να κάνουν για εργασίες θεματολογίες που αργότερα γίνονται βιβλία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα;» (Βασίλης Καλτσής)
Έγκλημα και τιμωρία;
Εντύπωση προξενεί το γεγονός ότι τα δυο μέλη ΔΕΠ απολαμβάνουν την προστασία των διοικητικών άρχων του πανεπιστημίου (δηλ. του Προέδρου του Τμήματος και του Πρύτανη) και του Υπουργείου Παιδείας και δεν ελέγχονται – σε αντίθεση με τον Κώδικα Ακαδημαϊκής Δεοντολογίας και τις κείμενες διατάξεις του Πρότυπου Γενικού Κανονισμού των ΑΕΙ και του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα.
Δυο μέτρα και δυο σταθμα
Οι φοιτητές που υποπίπτουν σε ανάλογα παραπτώματα τιμωρούνται αυστηρά και παραδειγματικά. Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι βέβαια, γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για τους δασκάλους τους;
Το επόμενο ερώτημα είναι: τι αντιδράσεις μπορεί να προξενήσει η διαφοροποίηση αυτή, όταν οι φοιτητικοί σύλλογοι αντιληφθούν την ευνοϊκή μεταχείριση και την προστασία που απολαμβάνουν κάποιοι καθηγητές τους;
Μια πιθανή εκδοχή είναι ότι θα πολλαπλασιαστούν τα κρούσματα συγγραφής εργασιών για λογαριασμό των φοιτητών από εταιρείες και ιδιώτες που ήδη δραστηριοποιούνται στο χώρο.
Μια δεύτερη ότι οι φοιτητές θα διεκδικήσουν παρόμοια προστασία και διακριτική μεταχείριση, σε περίπτωση που θα κληθούν να απολογηθούν διότι αντέγραψαν εργασίες και πήραν πτυχία πληρώνοντας συγγραφείς φαντάσματα.
Πιθανόν δε, να αντιδράσουν ως είθισται, με πορείες και διαμαρτυρίες – ελπίζουμε βέβαια χωρίς βανδαλισμούς, αν και στην περίπτωση αυτή, η κοινωνική δυσαρέσκεια και η οργή των φοιτητών θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη.
Εσείς δεν θα εξοργιζόσασταν τόσο ώστε να βγείτε για μια ακόμα φορά στους δρόμους εάν μαθαίνατε ότι ενώ για το ίδιο παράπτωμα για το οποίο οι φοιτητές τιμωρούνται με αποβολή και αφαίρεση του πτυχίου τους, κάποιοι καθηγητές επιβραβεύονται και εξελίσσονται στις υψηλότερες βαθμίδες, σε βάρος άλλων, και μάλιστα με την άδεια των διοικητικών αρχών (Προέδρων τμημάτων, Πρυτάνεων, Υπουργών).
Πώς θα αισθάνονταν οι φοιτητές, οι γονείς, ο Ελληνικός λαός εάν μάθαιναν που πάνε τα χρήματα από τον προϋπολογισμό της παιδείας; Πώς θα αισθάνονταν οι φοιτητές όταν μάθαιναν για τις παρατυπίες στην επιλογή διδακτικού προσωπικού, ότι δεν τους διδάσκουν οι καλύτεροι αλλά οι επιτήδειοι στις συναλλαγές;
Την ίδια στιγμή, άλλοι απόφοιτοι, υπότροφοι εξαιρετικών σχολών του εξωτερικού επιστρέφουν για να προσφέρουν τις γνώσεις που απέκτησαν στον τόπο τους, αλλά αποκλείονται από τα εν λόγω τμήματα για να πάρουν τη θέση τους εσωτερικοί υποψήφιοι και αναγκάζονται να υποαπασχολούνται ή ξενιτεύονται και πάλι. Την ταπείνωση και την επαγγελματική και ηθική απαξίωση που βιώνουν, συχνά συνοδεύουν εξοστρακισμός και κατηγορίες για συκοφαντία από το ακαδημαϊκό κατεστημένο.
Πού θα οδηγήσει η ατιμωρησία των διδασκόντων και, κυρίως, η διαπλοκή των διοικητικών αρχών θα φανεί μόλις κείμενα όπως και το παρόν γίνουν ευρέως γνωστά, ή μόλις εκδοθούν οι αναμενόμενες αποφάσεις των ποινικών, διοικητικών και αστικών δικαστηρίων, οι οποίες όμως καθυστερούν αρκετά χρόνια.
Η κατάντια των ελληνικών πανεπιστήμιων και η απογοήτευση φοιτητών και γονιών οφείλεται σε ανάλογα περιστατικά, τα οποία όλο και πιο συχνά σήμερα βρίσκουν το φως της δημοσιότητας σε εφημερίδες και ιστοσελίδες. Η δημοσιότητα είναι ένα σημαντικό βήμα.
Το σίγουρο όμως είναι ότι όσο οι σκανδαλολογικές προαγωγές καθηγητών, οι ύποπτες συναλλαγές και η διαφθορά στο χώρο της Παιδείας συνεχίζεται υπό την ανοχή των αρχών και παρόμοια γεγονότα μένουν ατιμώρητα, τόσο θα συνεχίζεται και η απαξίωση και παρακμή των Πανεπιστημίων. Μήπως δεν είναι τυχαίο ότι κανένα ελληνικό πανεπιστήμιο δεν κατατάχθηκε ανάμεσα στα 300 καλύτερα του κόσμου;
Νίκος Καϊσίδης,
Ν. Μουδανιά
Το πλήρες κείμενο μπορείτε να το κατεβάσετε από την ιστοσελίδα του κ. Πανάρετου
http://ypepth.opengov.gr/panaretos/wp-content/uploads/2010/03/Logoklopoi-kathigites-AEI.pdf
olympia.gr
