Γράφει η Δήμητρα Γ.Νικολοπούλου
Όταν είδαμε για πρώτη φορά ρεπορτάζ που παρουσίαζαν Έλληνες μαθητές να αγνοούν ή να συγχέουν τι γιορτάζουμε στις εθνικές μας επετείους, πρέπει να ήταν γύρω στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Τότε δηλαδή που άρχιζαν να μεσουρανούν στο λαμπρό κοσμικό μας στερέωμα οι ....
Πέτροι Κωστόπουλοι και οι Λάκηδες ( Γαβαλάδες και άλλοι ).
Από τότε ως σήμερα έγιναν πολλά για να επιταθεί αυτή η σύγχυση. Ενώ εμείς ήμασταν απασχολημένοι να «τα τρώμε μαζί», λαοπρόβλητοι διανοούμενοι εκπονούσαν βιβλία και εκπομπές για συνωστισμούς και για…διαφορετικά 1821. Κι ενώ γειτονικοί λαοί πάσχιζαν με πάθος να κατασκευάσουν κίβδηλη Ιστορία, εμείς κάναμε το παν για να αποδομήσουμε ή να λησμονήσουμε την αληθινή.
Διαβάσαμε αυτές τις μέρες διακήρυξη εκπαιδευτικών που αμφισβητεί ημερομηνίες και πρόσωπα κατά την κήρυξη της Επανάστασης. Των ίδιων εκπαιδευτικών που αμφισβητούν την ιστορικότητα των κρυφών σχολειών. Ίσως γιατί δεν μπορούν να την αντέξουν, γνωρίζοντας τις πληγές των φανερών….
Ομολογώ με παρρησία πως δε με νοιάζει αν το λάβαρο υψώθηκε στις 23 ή στις 25! Και αν το ύψωσε ο Δεσπότης ( Παλαιών Πατρών ) ή ο Παναγιώτης ( Καρατζάς).Με πονάει όμως που στις ώρες του γκρεμού ξανανοίγουμε τις πόρτες εθνικού διχασμού…
Αχ « Μπαρμπαγιάννη, Μακρυγιάννη,
Δε μας τά ΄μαθες καλά!»
Περισσότερο από ποτέ Ελλαδικός και Κυπριακός Ελληνισμός θα έπρεπε να «είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ». Στα μικροκομματικά, συνδικαλιστικά και ατομιστικά εγώ, όπου μας περιχαράκωσαν και μας κατακερμάτισαν…
Είναι, λέει, κιτς οι μαθητικές παρελάσεις. Η μεγαλοπρέπεια επιτρέπεται μόνο στο… Σoυλεϊμάν. Είναι επικίνδυνες κραυγές τα « Ζήτω το Έθνος»…Μόνο που δεν είναι πια κραυγή .Είναι αναφιλητό…
Αυτό το έθνος, το βαθιά διχασμένο, το διασυρμένο, το αμήχανα πορευόμενο στα χάη, ναι ,αυτό το έθνος ,Ζήτω, δηλαδή, ας ζήσει, ας ζήσει!
Γιατί είναι αυτό που πρώτο θεμελίωσε το ηρωικό ιδεώδες, αλλά και πρώτο ύμνησε την ειρήνη! Που πρώτο μίλησε για λευτεριά από κάθε καταναγκασμό και για ισότητα όλων των ανθρώπων! Αυτό που συνέλαβε την οικουμενική ιδέα ,τον ολυμπισμό και τον ανθρωπισμό! Είναι το έθνος της φτωχής χήρας, της Ψαροκώσταινας, που έδωσε πρώτη τον οβολό της στον έρανο για τους πρόσφυγες από την έξοδο του Μεσολογγίου. Που την κάναν Ψωροκώσταινα, αλλά δεν τη μίκρυναν…
Δεν είναι έπαρση, είναι αγωνία : Ζήτω το έθνος το «πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο».Και αυτοπροδομένο… Ζήτω το έθνος των τριών Δέλτα και των τριών Φι. Δικαιοσύνη, Διάλογος, Δημοκρατία
Φιλότιμο, Φως, Φιλοκαλία.
Γιατί ,αν δε ζήσει ,για όλους τους λαούς αυτό το φως θα σβήσει…
Γι αυτό το έθνος ,λοιπόν, με παρρησία και με σπαραγμό φωνάζω, με λυγμό φωνάζω: Zήτω !!! Ας ζήσει !!!
