Είναι αλήθεια ότι άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο είχαμε συνδυάσει τα Χριστούγεννα με κάποια δώρα που θα πάρουμε ή θα προσφέρουμε. Ονειρευόμαστε ένα ασυνήθιστο δώρο κάτι που θα μας ενθουσιάσει κάτι συναρπαστικό και όμορφο που θα μας κάνει λίγο πιο ευτυχισμένους.
Είναι αλήθεια ότι τα Χριστούγεννα έχουν σχέση με ένα δώρο – Δεν είναι όμως κάτι υλικό και δεν πρόκειται να μας το δώσει κάποιος άνθρωπος. Είναι το δώρο που ο Θεός έχει ήδη δώσει στους ανθρώπους. Και αυτό το δώρο είναι ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ η αλλιώς Εμμανουήλ ( Ο Θεός μαζί σας). Είναι ένα δώρο πραγματικά ασυνήθιστο, όμορφο και συνάμα συναρπαστικό…
Ο αχώρητος σε όλο το σύμπαν Θεός καταδέχθηκε να χωρέσει στη μήτρα μιας απλής και ταπεινής κόρης και να γεννηθεί μέσα σ’ ένα σπήλαιο που το κατοικούσαν ζώα.
Κατέβηκε στον κόσμο ήσυχα, όπως κατεβαίνει η δροσιά απάνω στο μπουμπούκι, πιο ταπεινός κι από τους ταπεινούς, για να φέρει στον κόσμο την ελπίδα, την αφοβιά στη φτώχεια, τη χαρά της ταπείνωσης.
Η υλιστική εποχή μας όμως και η άκρατη εμπορευματοποίηση των πάντων μετέτρεψαν την πιο μεγάλη γιορτή , τη γιορτή όπου η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο γίνεται άμεσα ψηλαφητή, σε μια γιορτή «αναπλήρωσης», προσωπικής υπερβολής και συναισθηματικής εκτόνωσης όπου το «φαίνεσθαι» κυριαρχεί στη σκέψη μας εκτοπίζοντας το «είναι».
Πού είναι ο Χριστός σ΄όλα αυτά;
Σήμερα, που έτσι κι αλλιώς οι μέρες δεν προσφέρονται για πολλά έξοδα, έχουμε περιπέσει σε μια κατάσταση εσωστρέφειας και κοινωνικής απομόνωσης και νοσταλγούμε τις μέρες που μπορούσαμε να ψωνίζουμε ασύστολα, σαν όλη μας η ευτυχία να βρίσκονταν- καλά κρυμμένη- στα υλικά αγαθά. Δυστυχώς η κρίση έχει απλωθεί και πιο πέρα απ’ το πορτοφόλι. Στο νου και στην καρδιά μας.
Το άστρο της Βηθλεέμ έρχεται να μας θυμίσει πως η χαρά είναι εδώ και δεν κοστολογείται σε ρευστό. Είναι σε μια παιδική γιορτή, στο χαμόγελο ενός παιδιού , στη ζεστή αγκαλιά και στην καλή κουβέντα, στο άκουσμα των ευχών και στη μουσική, στις ειλικρινείς σχέσεις, στην αλληλεγγύη και σε πολλά άλλα απλά και καθημερινά πράγματα.
Εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι μόνοι και αυτές τις μέρες αισθάνονται περισσότερο μόνοι, κι άλλοι που είναι άρρωστοι και αισθάνονται πιο έντονο τον πόνο της ασθένειας κι άλλοι που είναι άστεγοι και δεν έχουν καν τα είδη πρώτης ανάγκης… Ας δώσουμε το χέρι μας στο συνάνθρωπο κι ας συμπαρασταθούμε. Ας αφήσουμε τις μικρότητες , τις εμπάθειες και τους εγωισμούς κι ας έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Ας δυναμώσουμε τις σχέσεις μας με τους γύρω μας κι ας προσφέρουμε και στον εαυτό μας την ψυχική επαφή που χρειάζεται. Τώρα είναι η εποχή να ξεχωρίσουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα και να ορίσουμε διαφορετικά το «δόσιμο».
Είναι καιρός να μάθουμε και στα παιδιά μας πως Χριστούγεννα δε σημαίνει ακριβά δώρα αλλά μια ζεστή ατμόσφαιρα οικογενειακής θαλπωρής, με άρωμα παράδοσης και μια διάθεση προσφοράς και αγάπης. Ας διαμορφώσουμε κάπως έτσι τις παιδικές τους αναμνήσεις που θα τους συντροφεύουν για πάντα και θα δημιουργήσουν το υπόβαθρο για τη μελλοντική τους ζωή.
Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που καμιά οικονομική κρίση δεν μπορεί να θαμπώσει την αίγλη και την αξία της γιατί ο Χριστός δε ζητάει παλάτια και μέγαρα για να γεννηθεί. Ζητάει μόνο την καρδιά μας. Κι όπως εκείνη την ταπεινή φάτνη τη φώτισε και τη ζέστανε με την αγιοσύνη του έτσι και την κουρασμένη από την σύγχυση και την απογοήτευση καρδιά μας ζητάει να τη γεμίσει με αγαλλίαση, αγάπη κι ελπίδα.
Ο Ιησούς χτυπά την πόρτα της ψυχής μας με την Γέννησή Του και μας δέχεται πράος και απλός, όπως δέχθηκε τους βοσκούς και τους Μάγους, ικανοποιώντας την άδολη αναζήτησή τους. Δεν κρύβεται. Αρκεί να τον αναζητήσει κανείς, όπως οι Ποιμένες και οι Μάγοι. Θα φανερώνεται πάντα σ΄ όσους με πίστη τον αναζητούν .
Όλγα Γκουντούλα
Δασκάλα
