Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Θα απολαύσουμε τον βιασμό μας;;



Η Γερμανία υπολογίζει πως με ένα κούρεμα του χρέους κατά 50%, το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ θα πέσει στο 120% σε 10 χρόνια. Τότε ελπίζει (δεν είναι βέβαιο) να καταστεί το ελληνικό χρέος ελέγξιμο (προσέξτε, όχι βιώσιμο), καθότι σήμερα βέβαια τρέχει ανεξέλεγκτα. Ταυτόχρονα ο κ. Καζάκης έλεγε χθες, σε έναν τηλεοπτικό σταθμό, πως....
αν όλα τηρηθούν με θρησκευτική ευλάβεια και αν υπάρξει απόλυτη δημοσιονομική πειθαρχία και οι στόχοι που τίθενται επιτυγχάνονται στο 100%, τότε η Ελλάδα θα μπορέσει να αποπληρώσει το σημερινό χρέος της το 2150!!!

Απ΄ όλα τα πιο πάνω βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα ότι η αγωνία του πολιτικού συστήματος, δεν είναι σε καμία πλέον περίπτωση, το εάν θα επιτύχουμε οικονομική ανάκαμψη, οικονομική ευμάρεια και άλλες παρόμοιες αστειότητες.  Αυτά είναι τελειωμένα.

Η αγωνία του πολιτικού συστήματος είναι το πώς θα μπορέσει να επιτύχει με κάθε τρόπο, να ξεπεραστεί το σοκ του βιασμού που υφίσταται η παρούσα γενιά. Δηλαδή η γενιά η οποία από την οικονομική άνεση θα πέσει απότομα στην μόνιμη οικονομική εξαθλίωση. Γνωρίζει πως αν καταφέρει να καθυποτάξει την γενιά μας, ώστε να αποδεχτεί τον βιασμό της, τότε θα παγιώσει την κατάσταση και οι επόμενες γενιές θα θεωρούν την μιζέρια και την υποδούλωση της χώρας ως κάτι το φυσιολογικό. Γι’ αυτό βλέπετε ότι μας υπόσχονται πως του χρόνου θα….. και ξανά του χρόνου θα…. και ξανά μανά του χρόνου θα…. και όλο αυτό το παραμύθι θα συνεχίζεται, μέχρι να παγιωθεί η κατάσταση και να ατονήσουν οι αντιστάσεις του βιαζόμενου. Δεν μας λένε την αλήθεια για το πραγματικό χρονοδιάγραμμα εξόδου από την κρίση και είναι εύλογο το γιατί…

Αυτή λοιπόν είναι η σημερινή αγωνία του πολιτικού συστήματος και εμείς θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση επιτέλους.
Θα υποταχθούμε εμείς τώρα και θα υποθηκεύσουμε και τις μελλοντικές γενιές ή θα ξεσηκωθούμε;
Αν είναι να αποδεχτούμε τον βιασμό μας, ας τον αποδεχτούμε ήσυχα και όμορφα και ας μην κάνουμε την κατάσταση πιο δραματική.
Αν όμως είναι να ξεσηκωθούμε, ας αρχίσουμε άμεσα να ετοιμαζόμαστε…