Ο Αλέκος Αθανασιάδης είναι ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που τόλμησε να ορθώσει ανάστημα απέναντι στην απόπειρα ξεπουλήματος (και) της ΔΕΗ.
Το να προασπίζεις αυτές τις εποχές την διατήρηση του Εθνικού χαρακτήρα τέτοιων οργανισμών είναι μία πράξη που λέει πολλά. Δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε και τις δηλώσεις του Παντελή Οικονόμου που θεωρούσε απαραίτητη την επανελληνοποίηση του ΟΤΕ.
Είναι εύκολο κανείς να εξηγήσει την σπουδή πρώην ταγαροφόρων, καραφλομούστακων πρασινοφρουρών που ξαφνικά έγιναν γκουρού του φιλελευθερισμού, να ιδιωτικοποιήσουν οργανισμούς εθνικής σημασίας. Το έδειξαν κατά την ηρωϊκή λαίλαπα του εκσυγχρονισμού όπου με μία βαλιτσούλα ναζιστικού χρήματος, κάποιοι “αντιφασίστες” ξεπουλούσαν ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να διαθέτει ένα κράτος.
Αυτό που είναι πραγματικά ανεξήγητο, είναι η απόπειρα κάποιων οπαδών της ελεύθερης αγοράς να μας πείσουν για τις “πατριωτικές” προθέσεις πίσω από το ξεπούλημα. Δηλαδή, ένας Ελληνικός ΟΤΕ με επενδύσεις σε όλο το πρώην ανατολικό μπλοκ θα ήταν “Liability”, ενώ ένας γερμανικός ΟΤΕ που καρπώνεται την ανάπτυξη με την μονοπωλιακή προστασία δεκαετιών είναι “asset” για την πατρίδα. Ας μας εξηγήσουν τότε γιατί οι κρατικοί οργανισμοί της Γερμανίας, της Γαλλίας κλπ, κορακιάζουν για να αρπάξουν ότι ξεπουληθεί… Ναι, είναι ηλίθιοι αυτοί, δεν ξέρουν, ξέρει ο Πορτοσάλτε.
Ο Αθανασιάδης λοιπόν τολμά να πει “Όχι”. Ίσως λόγω εντοπιότητας. Ίσως λόγω άδολου πατριωτισμού (με πρόσκαιρη αποχαύνωση το “ναι” στο μνημόνιο). Ίσως επειδή είναι από τους πλέον ευκατάστατους βουλευτές στο Ελληνικό κοινοβούλιο με πετυχημένη επιχειρηματική δράση ως ιδιώτης. Βλέπετε, όταν δεν έχεις ανάγκη από “βαλίτσες”, είσαι και λιγότερο ευάλωτος στις πιέσεις. Το ίδιο ισχύει και όταν δεν έχεις σκελετούς στην ντουλάπα.
Όταν το χρήμα σου είναι δουλεμένο, έχεις μία έμφυτη απέχθεια στο “ΚΙΝΟ” και ότι αυτό συνεπάγεται. Βάστα Αθανασιάδη, το πολύ πολύ να χάσεις την θέση στην Βουλή. Κάποιοι όμως σύντομα θα συνειδητοποιήσουν ότι η απόσταση από την βουλή στο Γουδή κονταίνει επικίνδυνα…
