“Αν δεν εφαρμόσουμε το πρόγραμμα, η χρεοκοπία είναι προ των πυλών”, σημειώνει σε συνέντευξή του στην Real News ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ηλίας Μόσιαλος.
Μοιάζει όμως ότι την χρεοκοπία δεν την φοβάται τόσο ο Λαός όσο οι πολιτικοί. Και για αυτό έφεραν το μνημόνιο 1 εντελώς αδιαπραγμάτευτο, και για αυτό υπάκουσαν χωρίς συζήτηση σε κάθε απαίτηση για κάθε δόση.
Λογικό θα πεις! Θα βγαίναμε από την θεματολογία του blog αν ξεκινούσαμε να μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες για το τι μπορεί να συμβεί στους πολιτικούς σε περίπτωση που δεν σωθεί η χώρα, ή τι θα συνέβαινε στο ΓΑΠ πέρυσι τον Απρίλιο αν δεν είχε τα “λεφτά που υπάρχουν…”
Και έτσι γίνεται κατανοητό το γιατί μετέδωσαν μονάχα τον πανικό τους ενώ επιτέθηκαν αδιακρίτως σε όλους με ορμή Σταυροφόρου. Από όταν ήρθε το ΔΝΤ και μετά τέθηκε το ερώτημα ποιος φταίει.
Η απάντηση μοιραία θα ήταν: ΄Η ο λαός ή οι υπεύθυνοι της συμφοράς πολιτικοί. Τελικά πολιτικoί ΜΜΕ και Ευρώπη συνέλαβαν τον λαό και τον οδήγησαν πισθάγκωνα σε ομηρία με διλλήματα. Από το σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα φτάσαμε σε ένα κλείσιμο του ματιού στο μνημόνιο ή χρεοκοπία. Ούτε οι πολιτικοί είχαν επιλογή και για αυτό δεν έκαναν εκλογές.
Πάντως στην Δημοσκόπηση MARC: που δημοσιεύεται αύριο το Μεσοπρόθεσμο μόνο το 50% τάσσεται υπέρ της εφαρμογής του (από το να πτωχεύσουμε) με την προϋπόθεση όμως ότι θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση.
Νομίζω λοιπόν ότι η κυβέρνηση και πολύ περισσότερο η Ένωση πρέπει να αλλάξουν ρεπερτόριο, διότι υπάρχει μια εξοικείωση του θύματος με το θύτη. Βρισκόμαστε στην στιγμή που το θύμα του εκβιασμού έχει ανακτήσει ψυχολογία και μελετά τις πιθανότητες του. Για μια στιγμή ακόμη ανέχεται τον εκβιαστή και τον ζυγιάζει…
Ξέρει σίγουρα ότι και να κάνει από την πλευρά του το θύμα στην περίπτωση μας δεν θα πεθάνει. Μπορεί να ζήσει φτωχικά ή να πεινάσει μα δεν θα πεθάνει. Ξέρει ακόμη ότι στο σχέδιο δεν έχει προβλεφτεί καμία κίνηση του. Μια απόδραση του θα ήταν κινηματογραφική, μοιραία, μυθοπλαστική και Ιστορική στιγμή στην ανθρωπότητα. Θα άλαζε τον κόσμο για καλό ή για κακό. Αλλά η ακινησία τον συμφέρει;
Αυτό σημαίνει βεβαίως ότι ο εγχώριος εκβιαστής είναι τελειωμένος και μάλιστα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.
Ακόμη σημαίνει ακόμη ότι είμαστε στην κρισιμότερη στιγμή αυτού του ταξιδίου. Αν από εδώ και εμπρός δεν μπει τελεία στο κατήφορο όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Το θύμα έχει πλέον το πάνω χέρι. Έχει το ηθικό πλεονέκτημα.
