Μια φαρσοκωμωδία και ένα δράμα εκτυλίχθηκαν την περασμένη εβδομάδα με αφορμή την απόφαση των ηγετών της ΕΕ για τον προϋπολογισμό της κατά την επόμενη επταετία, 2014-2020. Το δράμα αφορά στην αποτύπωση και στον προϋπολογισμό της ΕΕ της πολιτικής της Γερμανίας για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση... Του Γιώργου Δελαστίκ
Η κωμωδία ή, καλύτερα, η ιλαροτραγωδία έγκειται στην προσπάθεια της συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου -Κουβέλη να εμφανιστεί ως «θριαμβεύτρια» στη Σύνοδο της ΕΕ, παρά το γεγονός ότι τα χρήματα που εξασφάλισε ο πρωθυπουργός για την περίοδο 2014-2020 από τον προϋπολογισμό της ΕΕ είναι σαφώς... λιγότερα (!) από εκείνα που πήρε η Ελλάδα στο πλαίσιο του προϋπολογισμού των ετών 2007-2013.
Κατά τη λήγουσα επταετή περίοδο η χώρα είχε πάρει 20,4 δις ευρώ (κατ' άλλους 20,2 δις) και για την επόμενη αποφασίστηκε να της δοθούν 16,3 δις. Ενδέχεται μετά το 2016, αν η Ελλάδα συνεχίσει να βρίσκεται σε οικτρή δημοσιονομική κατάσταση, να πάρει ακόμη 2 δις ευρώ. Ουδείς, βεβαίως, γνωρίζει σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η ίδια η ΕΕ μετά από τέσσερα χρόνια, αλλά ας το παραβλέψουμε αυτό για την ώρα...
Κατά τη λήγουσα επταετή περίοδο η χώρα είχε πάρει 20,4 δις ευρώ (κατ' άλλους 20,2 δις) και για την επόμενη αποφασίστηκε να της δοθούν 16,3 δις. Ενδέχεται μετά το 2016, αν η Ελλάδα συνεχίσει να βρίσκεται σε οικτρή δημοσιονομική κατάσταση, να πάρει ακόμη 2 δις ευρώ. Ουδείς, βεβαίως, γνωρίζει σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η ίδια η ΕΕ μετά από τέσσερα χρόνια, αλλά ας το παραβλέψουμε αυτό για την ώρα...
Ο «μικρότερος προϋπολογισμός»
Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να δικαιολογήσει τους υποκριτικούς πανηγυρισμούς της για τη... μείωση των πόρων της ΕΕ που θα διατεθούν στην Ελλάδα με το επιχείρημα «ναι μεν μειώθηκαν τα λεφτά που θα πάρει η χώρα, αλλά αυτό έγινε επειδή μειώθηκε ο προϋπολογισμός της ΕΕ».
Το επιχείρημα αυτό ακούγεται λογικοφανές. Τα κυβερνητικά φερέφωνα, βεβαίως, αποφεύγουν αιδημόνως να αναφέρουν αριθμούς που θα επιτρέψουν στους πολίτες να καταλάβουν αν ο ισχυρισμός αυτός είναι σωστός ή παραπλανητικός. Όντως μειώθηκε ο προϋπολογισμός της ΕΕ - από 995 δις ευρώ έπεσε στα 960. Αυτό συνιστά μείωση 3,5%. Όταν, όμως, τα 20,4 δις της Ελλάδας γίνονται 16,3 δις ευρώ, η μείωση είναι πολύ μεγαλύτερη - 20%! Τι σχέση έχει η μείωση του 3,5% με τη μείωση 20%; Πρόκειται για πανωλεθρία, όχι για θρίαμβο!
Ακόμη και στην περίπτωση που η Ελλάδα πάρει και τα 2 δις μετά το 2016, πάλι τα 18,3 δις (16,3+2) έναντι των 20,4 δις ευρώ είναι μειωμένα κατά 10,3% - δηλαδή τρεις φορές μεγαλύτερη η μείωση προς τη χώρα μέσ' από τη μείωση του προϋπολογισμού της ΕΕ!
Κανένας λόγος πανηγυρισμών δεν υπάρχει, λοιπόν, πέραν της συνειδητής προσπάθειας παραπλάνησης και εξαπάτησης του ελληνικού λαού από μια κυβέρνηση που στη συνείδηση της πλειοψηφίας των Ελλήνων θεωρείται κυβέρνηση συνεργατών των γερμανικών δυνάμεων κατοχής της πατρίδας μας.
Μείωση με συμβολισμό
Ας περάσουμε όμως, να αναλύσουμε την ουσία αυτής της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ και τα πολιτικά συμπεράσματα που απορρέουν από τις αποφάσεις της.
Πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ και της ΕΟΚ που προηγήθηκε έχουμε προϋπολογισμό μικρότερο από τον προηγούμενο. Καθώς η μείωση αυτή λαμβάνει χώρα εν μέσω μαινόμενης οικονομικής κρίσης ο συμβολισμός που εκπέμπει η απόφαση της Γερμανίας -ασχέτως του αν η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, χρησιμοποίησε αυτή τη φορά ως βιτρίνα το Βρετανό πρωθυπουργό, Ντέιβιντ Κάμερον- να μειώσει τώρα τον προϋπολογισμό της ΕΕ στέλνει ισχυρότατο μηνύματα προς τους λαούς των χωρών της ΕΕ και προς τις κυβερνήσεις τους. «Μην νομίζετε ότι θα πληρώσει η Γερμανία για να σας βοηθήσει να βγείτε από την κρίση» δηλώνει εμπράκτως το Βερολίνο.
Αυτή η εξέλιξη συνιστά ριζική αλλαγή της στάσης της καγκελαρίας απέναντι στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Έχοντας παρακολουθήσει δημοσιογραφικά εκ του σύνεγγυς τις Συνόδους Κορυφής της ΕΟΚ και της ΕΕ τα τελευταία τριάντα χρονιά, ομολογώ ότι εδώ έχουμε ρήξη με το παρελθόν. Μέχρι τώρα, κάθε κρίση χρηματοδότησης στην ΕΕ λυνόταν πάντα με τον ίδιο τρόπο: ο εκάστοτε Δυτικογερμανός -Γερμανός καγκελάριος έβγαζε το «μπλοκ επιταγών», υπέγραφε για μεγαλύτερα ποσά και το πρόβλημα λυνόταν ως δια μαγείας.
Ασήμαντα ποσά
Για τις χώρες-μέλη της ΕΕ που καίγονται για οικονομική βοήθεια, οι μειώσεις 5 -10 δις ευρώ στα χρήματα από τις Βρυξέλλες δεν είναι καθόλου αμελητέα ποσά. Επί της ουσίας, όμως, ο προϋπολογισμός της Ε£ είναι μάλλον αστεία υπόθεση, καθώς ανέρχεται μόλις στο... 1 % (!) του ΑΕΠ της. Δεν μπορεί κανείς να πάρει στα σοβαρά όποιον ισχυρίζεται ότι μπορεί να χρηματοδοτηθεί η ενοποίηση της Ευρώπης σε όλους τους τομείς με το 1 % του ΑΕΠ της.
Το ποσό του σχεδόν 1 τρις ευρώ (960 δις) φαντάζει τεράστιο. Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι είναι για εφτά χρόνια, οπότε μια απλή διαίρεση μας δίνει ότι μιλάμε για 137 δις το χρόνο. Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι, π.χ., το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν προ τριετίας σχεδόν 100 δις ευρώ μεγαλύτερο από τον ετήσιο προϋπολογισμό της ΕΕ, συνειδητοποιεί το πραγματικό μέγεθος αυτού του ποσού σε επίπεδο κρατών.
Ρεκόρ γερμανικών εξαγωγών
Ένας ανενημέρωτος, καλοπροαίρετος πολίτης ενδέχεται να σκεφτεί ότι ίσως ο προϋπολογισμός της ΕΕ μειώθηκε επειδή «ζορίζεται» από την κρίση η Γερμανία, η οποία βάζει και τα πολλά λεφτά. Η σκέψη αυτή δεν είναι σωστή. Αντιθέτως, όπως ανακοίνωσε την Παρασκευή η Στατιστική Υπηρεσία της Γερμανίας, οι γερμανικές εξαγωγές το 2012, παρά την οικονομική κρίση, σημείωσαν νέο ρεκόρ, καθώς η αξία των προϊόντων που εξήγαγε η Γερμανία ανήλθε στα 1,097 τρις ευρώ, αυξανόμενες κατά 3,4% έναντι των εξαγωγών της τον προηγούμενο χρόνο, το 2011. Δεδομένου δε ότι οι εισαγωγές της Γερμανίας αυξήθηκαν κατά 0,7% και έφτασαν στα 909 δις ευρώ, το Βερολίνο πανηγυρίζει για το πλεόνασμα του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών που προέκυψε. Είναι ένα πλεόνασμα 188 δις ευρώ, το οποίο ελάχιστα υπολείπεται του πλεονάσματος-ρεκόρ της Γερμανίας των 195 δις, που είχε σημειωθεί πέντε χρόνια νωρίτερα, το 2007.
Τα στοιχεία για τις γερμανικές εξαγωγές καταρρίπτουν έναν ακόμη μύθο που τελευταία πλανάται - ότι δήθεν η Γερμανία δεν έχει πια ανάγκη την Ευρώπη γιατί ο κύριος όγκος των εξαγωγών της κατευθύνεται πλέον προς τις αγορές της Κίνας, της Ασίας και του υπόλοιπου κόσμου. Αυτή η εντύπωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Από τα 1,097 τρις των γερμανικών εξαγωγών, τα 626 δις τα πούλησε στις χώρες της ΕΕ - ποσοστό 57%. Από αυτά τα 626 δις των «ευρωπαϊκών» εξαγωγών, τα 412 δις κατευθύνθηκαν σε χώρες της Ευρωζώνης, η οποία παρά την κρίση απορροφά το 37,5% του συνόλου των γερμανικών εξαγωγών.
Λίγο παραπάνω, προϊόντα αξίας 472 δις ευρώ εξήχθησαν σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, όπου, όμως, συμπεριλαμβάνεται πληθώρα ευρωπαϊκών κρατών (Ρωσία, βαλκανικά κράτη, Ελβετία, Νορβηγία κ.λπ.). Σε «τρίτες χώρες», εκτός ΕΕ δηλαδή, πηγαίνει το 43% των γερμανικών εξαγωγών. Μάλιστα, η ένωση των γερμανικών επιχειρήσεων εξωτερικού εμπορίου (ΒΟΑ) εκτιμά ότι το 2013 θα σημειωθεί νέα αύξηση των γερμανικών εξαγωγών, ακόμη ισχυρότερη από την περσινή, στο ύψος περίπου του 5%.
Καθυπόταξη στη Γερμανία
Υπάρχει ένα ακόμη πολύ ανησυχητικό σημείο, το οποίο προοιωνίζεται ζοφερό μέλλον για την Ευρώπη. Την ώρα που η Γερμανία αυξάνει τον πλούτο της όχι μόνο μειώνει τον προϋπολογισμό της ΕΕ, αλλά απαιτεί και την προώθηση της οικονομικής, τραπεζικής και πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης. Παράλληλα, μέσω της στάσης της στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ και μέσω των Μνημονίων που επιβάλλει στη μία χώρα μετά την άλλη, παρατηρούμε, αφενός, τη διαρκή επέκταση και ενίσχυση της γερμανικής ηγεμονίας σε όλη την ήπειρο και, αφετέρου, την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας όσων κρατών τίθενται υπό καθεστώς Μνημονίου.
Ο φόβος που φωλιάζει στο μυαλό όλων των Ευρωπαίων είναι ότι ακριβώς αυτό εννοούν οι Γερμανοί όταν λένε «πολιτική εν¬ποίησης της Ευρώπης»• αυτό, δηλαδή, που όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ονομάζουν Δ' Ράιχ! Μια ισχυρή και πλούσια Γερμανία, η οποία θα έχει καθυποτάξει και θα εξαθλιώνει όλες σχεδόν τις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου.
Εργασιακός Μεσαίωνας
«Δουλεία πολυτελείας» δεν υπάρχει, παρά τις ψευδαισθήσεις εθελόδουλων και πρόθυμων να προσκολληθούν στις δυνάμεις κατοχής και να τους παράσχουν παντοειδείς υπηρεσίες. Πάντοτε, φυσικά, θα υπάρχουν και οι σύγχρονοι «μαυραγορίτες», οι οποίοι θα ευημερούν την ώρα που όλοι οι συμπατριώτες τους θα δυστυχούν.
Οι Γερμανοί, πάντως, αισθάνονται πλέον αρκετά ισχυροί ώστε να μην χρειάζεται να δίνουν λεφτά στους υπόλοιπους Ευρωπαίους για να εξαγοράζουν τη συναίνεση τους στη νομιμοποίηση της μεταναζιστικής Γερμανίας, όπως έκαναν σαράντα χρόνια. Τώρα εκτιμούν ότι μπορούν να είναι και πάλι κυρίαρχοι, με άλλα, ωστόσο, μέσα: πρώτα οικονομική κυριαρχία και ως συνέπεια και συνέχεια αυτής έρχεται και η πολιτική επικυριαρχία. Στο πλαίσιο αυτό, καταλύουν οι Γερμανοί τις εργασιακές κατακτήσεις σε όλες τις χώρες που θέτουν υπό καθεστώς Μνημονίου, σφυρηλατώντας έτσι τη συμμαχία τους με τις οικονομικές ελίτ των χωρών που υποδηλώνουν σταδιακά. Η γερμανική Ευρώπη του Δ' Ράιχ θα έχει και τα χαρακτηριστικά του εργασιακού Μεσαίωνα, για όποιον δεν το έχει καταλάβει.
Πηγή ΕΠΙΚΑΙΡΑ
