Ν. Λυγερός
Μετά τη δράση, ο μικρός οπλίτης κάθισε πλάτη με πλάτη με το δάσκαλό του, ήξερε ότι ήταν η αρχή.
- Κι αν δεν είμαστε αρκετοί;
- Τότε θα πεθάνουμε.
- Μα δεν έχουμε άλλη επιλογή ;
- Όχι.
- Γιατί δάσκαλε;
- Οι Έλληνες αγαπούν την ελευθερία.
- Κι εγώ.
- Αυτό όμως έχει μεγάλο κόστος.
- Για ποιο λόγο;
- Δεν αποδεχόμαστε τη σκλαβιά, όσο δυνατοί κι αν είναι οι εχθροί μας.
- Ακόμα κι αν είναι περισσότεροι;
- Τότε έχει αξία το πιστεύω μας.
Πάνω στο νησί της Σαλαμίνας περίμεναν την επίθεση των εχθρών. Κι ο μικρός οπλίτης μετρούσε τα καράβια του περσικού στόλου.
Ο αριθμός τους όλο και ανέβαινε.
Αλλά δεν έλεγε τίποτα στο δάσκαλο που δεν τα κοιτούσε καν.
- Τα μέτρησες ;
- Όχι δάσκαλε… Δηλαδή ναι, αλλά δεν τέλειωσα.
- Γιατί τα μετράς ;
- Για να ξέρω.
- Τι πράγμα ;
- Το πλήθος του εχθρού…
- Τότε θα φοβηθείς…
- Όχι, όχι, δηλαδή δεν νομίζω.
- Όσοι και αν είναι δεν αξίζουν την ελευθερία μας.
- Πώς τα συγκρίνετε ;
- Δεν τα συγκρίνω, είναι ασύγκριτα.
- Και πώς θα τους αντιμετωπίσουμε ;
- Με την στρατηγική μας.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο δάσκαλος χρησιμοποιούσε τη λέξη αυτή.
Αλλά αυτή τη φορά ο τόνος της φωνής του ήταν διαφορετικός.
Δεν ήταν πια ένα όραμα.
Σε λίγο θα ζούσαν τη πράξη.
Και θα άλλαζε η πραγματικότητα.
- Δάσκαλε, θα εφαρμόσουμε αυτά που μάθαμε ;
- Όχι μόνο.
- Δηλαδή ;
- Θα εκμεταλλευτούμε τον αριθμό τους.
- Μα δεν τον μετρήσατε !
- Οι εχθροί μας δεν μέτρησαν το ελάττωμά του !
- Τι σημαίνει αυτό ;
- Η επίγνωση της αδυναμίας σου, σου δίνει δύναμη.
- Ενώ αυτοί…
- Πιστεύουν ότι είναι αθάνατοι.
- Κι εμείς ;
- Ξέρουμε ότι πεθαίνουμε για την ελευθερία μας.
Ενώ φυσούσε ο άνεμος της Σαλαμίνας, οι δύο ελεύθεροι σηκώθηκαν.
Λόγω αγάπης.
Πηγή: Greek National pride
