Από Factorx Σαβ. 13 Μαρ 2010, 15:31 στην/στις κατηγορίες Επικαιρότητα.
Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,
– Βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, στους εκπροσώπους της ίδιας της κοινωνίας, όταν η κοινωνία βρίσκεται στη μεγαλύτερη αγωνία…
– Βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, στους εκπροσώπους της παράταξής μας μέσα στην κοινωνία, σε στιγμές που βιώνετε την μεγαλύτερη ανησυχία για το μέλλον.
– Βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, στην πρώτη θεματική Προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη για την Κοινωνική Συνοχή, σε στιγμές που πολλοί φοβούνται ότι διασπάται η κοινωνική συνοχή. Κι ότι κυοφορούνται κοινωνικές εκρήξεις.
Έρχομαι σήμερα στην πιο κρίσιμη συγκυρία να μιλήσω για το πιο κρίσιμο ζήτημα, ξεκινώντας τις συζητήσεις για το πιο κρίσιμο, ίσως, Συνέδριο της παράταξής μας…
Δεν ήλθαμε εδώ για να κάνουμε μια απλή ακαδημαϊκή συζήτηση επαναλαμβάνοντας χιλιοειπωμένα στερεότυπα.
Δεν ήλθα εδώ για να σας δώσω γραμμή, δεν ήλθατε εδώ για να πάρετε γραμμή, δεν ήλθαμε εδώ για να κάνουμε μια συνηθισμένη κομματική διαδικασία ρουτίνας.
Ήλθαμε για να ξεκινήσουμε ένα διάλογο με την κοινωνία.
Χωρίς να κρυφτούμε. Χωρίς να κοροϊδέψουμε. Χωρίς να κολακέψουμε…
Χωρίς «στρογγυλεμένες κουβέντες».
Χωρίς να υποστείλουμε σημαίες.
Και χωρίς να μειώσουμε τις φιλοδοξίες μας.
Το ακριβώς αντίθετο…
Στις πιο δύσκολες στιγμές που πέρασε η χώρα μας, εδώ και πολλές δεκαετίες, η Νέα Δημοκρατία δίνει σήμερα Ελπίδα στον Ελληνικό λαό.
Για την ακρίβεια δίνει το μήνυμα της Ελπίδας, σε ένα λαό που στέκει αποσβολωμένος και παρακολουθεί να καταρρέουν κοινωνικές κατακτήσεις και δικαιώματα που τα θεωρούσε δεδομένα εδώ και πολλά χρόνια…
Η μάχη της Ελπίδας δεν είναι εύκολη, όταν γύρω μας κυριαρχεί η Απελπισία.
Όταν τρομάζουν καθημερινά το λαό για να του επιβάλλουν τις πιο οδυνηρές θυσίες, δε είναι εύκολο να περάσει κανείς το μήνυμα ότι η αυτός ο τόπος έχει μέλλον και μάλιστα λαμπρό…
Πριν 115 χρόνια ο Βρετανός Ράντγιαρντ Κίπλινγκ έγραψε το πιο διάσημο ποίημά του, το περίφημο «ΑΝ». Τότε η Βρετανία ήταν η Παγκόσμια Αυτοκρατορία, στα εδάφη της οποίας «ποτέ δεν έδυε ο ήλιος»…
55 Χρόνια αργότερα, το Σεπτέμβριο του 1940, η Βρετανία βρισκόταν σε δεινή θέση: Τα γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν ανηλεώς τη χώρα, που είχε βρεθεί πολύ κοντά στην συντριβή ή τη συνθηκολόγηση…
Ο τότε Πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ έδινε κουράγιο και μίλαγε για την προοπτική της Νίκης, όταν όλοι γύρω του έβλεπαν μόνο το φάσμα της ήττας και της καταστροφής.
Ένα πρωί, η γραμματέας του τον παρακολούθησε να απαγγέλλει το ποίημα του Κίπλινγκ για πολλοστή φορά…
— Μα δεν το μάθατε ακόμα; τον πείραξε…
— Δεν το διαβάζω για να το μάθω, της απάντησε. Το διαβάζω για να παίρνω κουράγιο εγώ ο ίδιος. Διότι πως θα δίνω κουράγιο σε όλους τους άλλους, αν δεν παίρνω από κάπου κουράγιο κι εγώ;
Πράγματι, το «ΑΝ» του Κίπλινγκ είναι επίκαιρο για κάθε Πολιτικό σε ώρες ευθύνης. Για κάθε υπεύθυνο Πολιτικό κόμμα, σε δύσκολες στιγμές.
Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας μερικούς από τους στίχους αυτούς:
«Αν μπορείς να κρατιέσαι νηφάλιος,
όταν όλοι τριγύρω τα ‘χουν χαμένα
και φταίχτη σε κράζουν για τούτο»…
Έτσι αρχίζει το ποίημα.
Σας θυμίζει τίποτε;
Αυτό ακριβώς δεν συμβαίνει σήμερα;
Τα έκανε μούσκεμα η νέα διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και αντί να προσπαθήσει να βρει λύσεις στα προβλήματα, που κυρίως η ίδια δημιούργησε, ρίχνει όλο το φταίξιμο στη Νέα Δημοκρατία.
–Ασφαλώς διέπραξε σφάλματα και η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Αλλά δεν έφτασε η Νέα Δημοκρατία το έλλειμμα στο 12,7%. Τα στοιχεία από το Λογιστήριο του κράτους δείχνουν ότι τα δύο τρίτα της υστέρησης εσόδων για ολόκληρο του 2009 έγιναν μόνο μέσα στο τελευταίο τρίμηνο! Όταν είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ…
Το οποίο ματαίωσε εισπρακτικά μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης, ενέγραψε δαπάνες που δεν είχαν προϋπολογιστεί, μετέθεσε έσοδα για την επόμενη χρονιά κι ανέβασε το έλλειμμα όσο ήθελε.
– Ασφαλώς είχε ξεφύγει το έλλειμμα από την προηγούμενη διακυβέρνηση. Όσο περίπου είχε ξεφύγει απ’ όλες τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις: Κάτι λιγότερο από έξη ποσοστιαίες μονάδες…
Αλλά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διέλυσε τον κρατικό μηχανισμό με την ολιγωρία της να μη διορίσει Γενικούς Γραμματείς επί μήνες, παρέλυσε τον εισπρακτικό μηχανισμό, χάλασε το «κλίμα» στην αγορά μιλώντας για επικείμενη χρεοκοπία και παρομοιάζοντας μόνη της την ελληνική οικονομία με… «Τιτανικό»! Τελικά, πέρα απ’ όλα τα άλλα, εκτόξευσε το έλλειμμα και με μεθόδους «δημιουργικής λογιστικής».
Κι ύστερα αρνήθηκε να πάρει τα απαραίτητα μέτρα. Και υπέστη την επίθεση των κερδοσκόπων.
– Τα υψηλά spreads δεν εμφανίστηκαν επί ημερών Νέας Δημοκρατίας. Προέκυψαν επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ.
– Ο πανάκριβος δανεισμός, πάνω από 6%, δεν έγινε επί Νέας Δημοκρατίας. Έγινε επί ΠΑΣΟΚ.
Και ήδη εξουδετερώνει μέρος από τα έκτακτα μέτρα που αναγκάστηκε να λάβει η νέα κυβέρνηση με μεγάλη καθυστέρηση. Ήδη γύρω στα 400 εκατομμύρια ευρώ γράφτηκαν ως πρόσθετες δαπάνες για τα επόμενα χρόνια, λόγω αυτού του αυξημένου κόστους δανεισμού.
* Η Νέα Δημοκρατία ασφαλώς έχει ευθύνη γιατί δεν άλλαξε το σύστημα ΠΑΣΟΚ που κληρονόμησε.
* Ασφαλώς έχει ευθύνη για την «ήπια προσαρμογή» των πρώτων τριών χρόνων διακυβέρνησής της, που ήταν πολύ «ήπια» και δεν ήταν «προσαρμογή». Κι αυτό φάνηκε όταν ξέσπασε η διεθνής κρίση…
Αλλά τουλάχιστον συγκράτησε τα πράγματα και, προς το τέλος, φρόντισε να λάβει μέτρα έγκαιρα. Μέτρα που το ΠΑΣΟΚ κατήγγειλε τότε ως «ανάλγητα». Στη συνέχεια τα ματαίωσε. Και έξη μήνες αργότερα ήρθε το ΠΑΣΟΚ για να πάρει το ίδιο πολύ χειρότερα μέτρα…
Η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν διαχρονικά ένα μοντέλο το οποίο στηρίχθηκε σε παροχές από δανεικά και σε αναδιανομή πελατειακών σχέσεων των κομμάτων στο κράτος και του κράτους στην κοινωνία.
Η Νέα Δημοκρατία όταν ήλθε στη διακυβέρνηση το 2004, αντί να το αλλάξει το «διαχειρίστηκε»! Αυτή ήταν η ουσία της «ήπιας προσαρμογής». Κι είναι αλήθεια ότι κάποιοι δικοί μας συμβιβάστηκαν με το μοντέλο αυτό, ενώ είχαν εκλεγεί με την υπόσχεση να το αλλάξουν…
Ναι, η Νέα Δημοκρατία φταίει που δεν τα άλλαξε όλα αυτά όταν είχε την ευκαιρία.
Αλλά το σύστημα που διαλύθηκε σήμερα είναι έργο του ΠΑΣΟΚ διαχρονικά.
Και η τόσο δραματική διάλυσή του έγινε εξ αιτίας της ανευθυνότητας της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες
Σήμερα ήλθα να σας μιλήσω με ένα διαφορετικό τρόπο.
Γιατί θέλω να σας εξομολογηθώ ότι, πώς να το κάνουμε, με εμπνέετε, μου δίνει δύναμη το βλέμμα σας, η αγάπη σας, η πίστη που έχετε για την Παράταξη, οι προσδοκίες που έχετε για τον αγώνα της Ανασυγκρότησης και την Αναγέννησης που έχουμε ξεκινήσει.
Και επειδή παίρνω από σας έμπνευση, ξαναγυρίζω στο ποίημα του Κίπλινγκ.
Ο οποίος λέει λίγο πιο κάτω:
–Κι αν, σα σε μπλέξουνε ψεύτες,
εσύ σε ψευτιές δεν ξεπέσεις…
Εμείς δεν χρειαζόμαστε ψέματα για να απαντάμε στα ψέματα του ΠΑΣΟΚ
Αρκεί να δούμε την αλήθεια κατάματα. Αρκούν οι αριθμοί. Που δείχνουν ότι η Ελλάδα το 1981 ήταν η λιγότερο χρεωμένη χώρα της Ευρώπης. Έτσι την παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ τότε. Και το 1989, το χρέος είχε υπερδιπλασιαστεί ως ποσοστό του ΑΕΠ!
Και κάτι ακόμα: Εμείς δεν έχουμε ανάγκη να καταφεύγουμε σε ψέματα, γιατί τολμάμε να κάνουμε τη δική μας αυτοκριτική. Ενώ το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν ομολόγησε, ποτέ δεν παραδέχθηκε, οποιοδήποτε σφάλμα του. Για το ΠΑΣΟΚ φταίνε πάντα όλοι οι άλλοι.
Κι ένα τελευταίο: Η Νέα Δημοκρατία δεν διστάζει να κάνει την αυτοκριτική της. Κάνουμε και θα κάνουμε όπου και όσο χρειαστεί την αυτοκάθαρσή μας. Σήμερα δεν «χρωστάμε» σε κανένα, δεν φοβόμαστε τίποτε, όλα στο φως! Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα.
Δεν καλύπτουμε κανένα. Κι όταν λέμε κανένα, εννοούμε κανένα…
Δεν φοβόμαστε την αλήθεια. Θέλουμε να βγει όλη η αλήθεια στο φως.
Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει την αλήθεια. Θέλει απλώς να αποσείσει τις δικές του ευθύνες.
Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,
Λίγο πιο κάτω το ποίημα του Κίπλινγκ συνεχίζει:
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι,
δίχως ωστόσο να γίνεις
των ονείρων σου σκλάβος ποτέ…
Μ’ άλλα λόγια πρέπει να έχουμε όραμα. Ειδικά στις δύσκολες στιγμές…
Γιατί Πολιτική δίχως όραμα εκφυλίζεται σε απλή διαχείριση.
Σε μικροπολιτική. Χωρίς πνοή. Και, τελικά, χωρίς ήθος…
Αλλά το όραμα να μην είναι κίβδηλο.
Να εμπνέει τον κόσμο.
Να μη διαψεύδει τις προσδοκίες του.
Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, τέτοιο όραμα δίνουμε:
Για μια κοινωνία, που είναι δίκαιη, όχι ισοπεδωτική.
Για μια κοινωνία η οποία δεν παίρνει απ’ όλους. Δίνει σε όλους:
Προσφέρει ευκαιρίες να δείξουν την αξία τους.
Δίνει ευκαιρίες να δημιουργήσουν.
Δίνει ευκαιρίες να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Και να οικοδομήσουν το μέλλον το παιδιών τους.
Μια κοινωνία Διάχυσης ευκαιριών και Ισονομίας…
Μια κοινωνία όπου το κράτος δεν υποκαθιστά την επιχειρηματικότητα.
Αλλά τη ρυθμίζει και την ελέγχει.
Δεν αφήνει το κέρδος να εκφυλιστεί σε τυφλή κερδοσκοπία και τον επιχειρηματία να εκφυλιστεί σε «αεριτζή».
Μια κοινωνία που σέβεται τον επιχειρηματία. Σέβεται το κέρδος. Αλλά δεν ενθαρρύνει το εύκολο κέρδος.
Μια κοινωνία που δίνει και «δεύτερη ευκαιρία» σε όσους δεν τα κατάφεραν με την πρώτη…
Και δίνει «δίχτυ προστασίας» σε όσους δεν τα κατάφεραν ποτέ.
Γιατί οι ανήμποροι, οι άνεργοι, δεν είναι απλώς το μέτρο της ευαισθησίας μας. Είναι και μέτρο της κοινωνικής μας συνοχής.
Είναι η προϋπόθεση ύπαρξης της Κοινωνίας.
– Μια Οικονομία, όπου το κράτος δεν γίνεται παραγωγός, όπως θέλουν οι Σοσιαλιστές.
– Αλλά το κράτος δεν θα είναι ούτε και ένας ανήμπορος «νυχτοφύλακας», όπως το θέλουν οι Νεοφιλελεύθεροι.
Μια Πολιτεία όπου το κράτος ρυθμίζει τους κανόνες του ανταγωνισμού, ώστε να τους σέβονται όλοι.
Και κανείς, μα κανείς, δεν διανοείται να τους παραβιάσει.
Και κανείς ανήμπορος δεν θα νιώθει κοινωνικά αποκλεισμένος και παρίας.
Μια κοινωνία χωρίς αδικίες,
Μια Οικονομία χωρίς σοβαρές στρεβλώσεις:
Χωρίς καρτέλ και «δεσπόζουσες θέσεις»,
χωρίς ολιγοπώλια και «εμπόδια εισόδου» νέων επιχειρήσεων.
Χωρίς ασυδοσία από την πλευρά των εργοδοτών,
αλλά και χωρίς ασυδοσία από την πλευρά ισχυρών συντεχνιών.
Όπου οι νόμοι της αγοράς γίνονται σεβαστοί, όχι για να πλουτίζουν οι λίγοι σε βάρος των πολλών, αλλά για να έχουν την ευκαιρία να προκόψουν όλοι.
– Θέλουμε υγιή επιχειρηματικότητα που παράγει προϊόντα και υπηρεσίες τα οποία μπορούν να κερδίζουν αγορές.
Και να δημιουργούν βιώσιμες θέσεις εργασίας.
Όχι μια επιχειρηματικότητα που ψάχνει να βρει «άκρες» για να βάλει στο χέρι επιδοτήσεις και να κάνει εφήμερες «αρπαχτές».
Θέλουμε επιχειρηματίες-δημιουργούς, όχι επιχειρηματίες αρπακτικά.
– Όπως θέλουμε κράτος-ρυθμιστή, όχι κράτος που μονοπωλεί τα πάντα, φορολογεί όλο και περισσότερο για να ταλαιπωρεί όλο και περισσότερους.
– Όπως πρέπει να ξεπεράσουμε και τις συντεχνίες που αγνοούν τους πάντες για να διατηρήσουν κεκτημένα προνόμια.
Τα οποία μπορούν να απολαύσουν μόνο λίγοι, αλλά τα πληρώνουν όλοι.
Το όραμα μας είναι:
* Έντιμο κι αποτελεσματικό κράτος-ρυθμιστής.
*Υγιής επιχειρηματικότητα με ανταγωνιστικότητα και εξαγωγικές φιλοδοξίες.
*Και υγιής συνδικαλισμός με κοινωνική αλληλεγγύη, ανεξαρτησία και ευθύνη.
Αυτό είναι το τρίπτυχο του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Αυτό το τρίπτυχο
– έντιμο μη γραφειοκρατικό κράτος-ρυθμιστής,
– υγιής επιχειρηματικότητα και
– υγιής συνδικαλισμός
μπορεί να μας ανασύρει από το κατώφλι της χρεοκοπίας και να μας οδηγήσει στην ευημερία και την ανάπτυξη.
– Δεν παραχωρούμε την Κοινωνική Δικαιοσύνη στην Αριστερά.
–Δεν παραχωρούμε την Ανταγωνιστικότητα και την Ανάπτυξη στο Νεοφιλελευθερισμό.
– Δεν παραχωρούμε την Ασφάλεια στην άκρα Δεξιά
– Δεν παραχωρούμε το Κοινωνικό κράτος στο ΠΑΣΟΚ.
Ο Κοινωνικός φιλελευθερισμός μπορεί όλα αυτά τα αιτήματα να τα αγκαλιάσει, να τα ταιριάξει, να τα ισορροπήσει, να τα κάνει πράξη…
Κι έτσι να υπηρετήσει την κοινωνική συνοχή που τα απαιτεί και τα τρία – και Ανάπτυξη και Δικαιοσύνη και Ασφάλεια.
Κι έτσι να αποτρέψει τη χρεοκοπία…
Διότι η χρεοκοπία δεν έρχεται, αναγκαστικά όταν διογκώνονται τα ελλείμματα και το χρέος.
Η χρεοκοπία μιας χώρας και μιας κοινωνίας έρχεται όταν διαρρηγνύεται η κοινωνική συνοχή.
Εμείς, όμως, έχουμε όχι μια, αλλά τρεις χρεοκοπίες, να αποφύγουμε:
– Τη δημοσιονομική.
– Τη χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων.
– Και τη χρεοκοπία της ίδιας της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Για τη χρεοκοπία του ίδιου του κράτους μιλάμε συχνά τώρα τελευταία…
Αλλά για τις δύο άλλες χρεοκοπίες – των ασφαλιστικών ταμείων και της κοινωνικής αλληλεγγύης – δεν μιλάμε και τόσο πολύ. Κι ας είναι εξ ίσου σημαντικές.
Γιατί όπως δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επενδύσεις σε μια χώρα με ιλιγγιώδη δημοσιονομικά ελλείμματα, έτσι δεν μπορούν να υπάρξουν επενδύσεις και ανάπτυξη σε μια χώρα όπου το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει.
Και όπου η έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης έχει καταρρακωθεί και κυοφορούνται κοινωνικές εκρήξεις.
Είναι απαραίτητο να αλλάξουμε αναπτυξιακό μοντέλο, όχι μόνο για να μειώσουμε τη δανειακή εξάρτηση του κράτους, αλλά και για να εξυγιάνουμε το ασφαλιστικό μας σύστημα.
Η ανταγωνιστικότητα δημιουργεί θέσεις εργασίας.
Οι θέσεις εργασίας δημιουργούν πόρους για τα ταμεία.
Όταν δεν υπάρχει ανταγωνιστικότητα, τότε είτε διογκώνεται η ανεργία είτε αυξάνεται η μαύρη εργασία.
Η επίλυση του ασφαλιστικού προϋποθέτει ανταγωνιστικότητα, διάχυση ευκαιριών για όλους και εξυγίανση των ασφαλιστικών ταμείων.
Αλλά πρώτα απ’ όλα ανταγωνιστικότητα.
Αν υπάρχει ανταγωνιστικότητα, όλα τα άλλα έρχονται.
Αν δεν υπάρχει ανταγωνιστικότητα, όλα τα άλλα δεν αρκούν.
Η μεγάλη προϋπόθεση για να αντιμετωπίσουμε όλα τα ελλείμματα – και στα δημόσια ταμεία, και στα ασφαλιστικά ταμεία και στην αίσθηση κοινωνικής αλληλεγγύης – είναι η ανταγωνιστικότητα.
Ανταγωνιστικότητα παντού!
Αλλά και κάτι ακόμα: Το Κόμμα μας, έχει επεξεργαστεί 12 προτάσεις για την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος, προωθώντας πιο πέρα την μεταρρύθμιση που κάναμε ήδη ως κυβέρνηση.
Αρκετές απ’ αυτές συμπυκνώνουν μείζονα αιτήματα που πολλοί τα σκέπτονταν απ’ ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, αλλά ουδείς τα αποτολμούσε. Ή τομές που ήδη έγιναν, αλλά δεν ενεργοποιήθηκαν.
Υιοθετώντας αυτό το πρόγραμμα των 12 αλλαγών, για τις οποίες θα σας μιλήσουν σήμερα οι αρμόδιοι εισηγητές, θα βρεθούμε στην πρωτοπορία της πιο σημαντικής μεταρρύθμισης που χρονίζει για δεκαετίες.
Πριν ακόμα κατατεθεί το ασφαλιστικό Νομοσχέδιο, η Νέα Δημοκρατία θα έχει δείξει το δρόμο.
Όπως για την απαραίτητη τόνωση της Οικονομίας βγήκαμε έγκαιρα με 23 συγκεκριμένες προτάσεις, έτσι και για το ασφαλιστικό καταθέτουμε 12 σοβαρές προτάσεις.
Γιατί η μελλοντική ανάπτυξη είναι αδιανόητη χωρίς μια τέτοια μεταρρύθμιση από τώρα.
Το μήνυμά μας είναι ακριβώς αυτό:
Όχι να διαλύσουμε την κοινωνία και την οικονομία για να ξεπεράσουμε τον βάρος του υπερδανεισμού.
Αλλά να αναπτυχθούμε για να βγούμε από τα χρέη.
Και σήμερα, να τονώσουμε την αγορά για να λειτουργήσουν τα μέτρα περικοπής του ελλείμματος.
Εδώ και τρεις μήνες φωνάζω για μέτρα τόνωσης της αγορά.
Πρότεινα αρκετά από την πρώτη στιγμή, όταν συζητάγαμε για τον Προϋπολογισμό. Κοστολογημένα μάλιστα…
Ύστερα πρότεινα περισσότερα μέτρα-ανάσες, μηδενικού ή ελάχιστου κόστους για το δημόσιο.
Δεν με άκουσαν. Η κρίση βάθυνε. Ο εισπρακτικός μηχανισμός παρέλυσε. Όταν βάζεις φόρους και κόβεις εισόδημα, δεν μπορείς να εισπράξεις, γιατί παραλύει η αγορά.
Για να εισπράξει το κράτος, πρέπει να υπάρξουν τζίροι και εισοδήματα. Γιατί αυτά φορολογείς…
Αν με τα εισπρακτικά μέτρα παραλύσει η αγορά και μειωθούν τα πραγματικά διαθέσιμα εισοδήματα, θα καταλήξεις σε μεγαλύτερη ύφεση, όχι σε μικρότερο έλλειμμα.
Τελικά η κυβέρνηση πήρε μέτρα που δεν έπρεπε, αλλά δεν πήρε τα μέτρα που έπρεπε:
Την προειδοποιήσαμε να μην ανεβάσει το φόρο στα καύσιμα, να μην αυξήσει το ΦΠΑ, να μην κόψει τους μισθούς και τις συντάξεις. Να κόψει τις σπατάλες στο Δημόσιο.
Την προειδοποιήσαμε να πάρει μέτρα – «ανάσες» για την αγορά, μέτρα τόνωσης της οικονομίας, για να αποδώσουν και τα εισπρακτικά της μέτρα.
Η κυβέρνηση, τελικά, πήρε τα μέτρα που της ζητήσαμε να… αποφύγει!
Και δεν πήρε τα μέτρα που επιμείναμε να λάβει κατά προτεραιότητα.
Και σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, άργησε κι απελπιστικά!
Προειδοποιώ ότι η ύφεση στην Ελλάδα, ήδη αναθεωρείται προς τα πάνω.
Στην Ιρλανδία, όπου πήραν σκληρά μέτρα χωρίς ανάσες τόνωσης της οικονομίας τους, στη διετία υπολογίζεται στο 8%.
Εδώ είναι πιθανό να ξεπεράσει το 7%.
Αν δεν παρθούν μέτρα τόνωσης, θα χρειαστούν κι άλλα μέτρα περιστολής.
Αν δεν ληφθούν τα μέτρα που έχει ανάγκη η Οικονομία για να ανασάνει, θα χρειαστούν κι άλλα μέτρα περικοπών που δεν τα αντέχει η Οικονομία.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για καθυστερήσεις.
Πρέπει να δώσουμε «ανάσες» στην Οικονομία τώρα!
Το αποτέλεσμα είναι ότι το ένα τρίτο των περικοπών δεν αποδίδουν στο έλλειμμα. Απλά αδειάζουν την τσέπη του λαού. Γιατί λόγω της ύφεσης και του αυξημένου κόστους δανεισμού πάνε «στράφι»…
Κάνει η Κυβέρνηση περικοπές κατά 6% του ΑΕΠ για να μειώσει το έλλειμμα κατά 4% του ΑΕΠ.
Σήμερα ακόμα και στελέχη του ΠΑΣΟΚ ζητάνε από την Κυβέρνηση να πάρει μέτρα τόνωσης της Οικονομίας.
Από τα 23 μέτρα που της προτείναμε πήρε, μέχρι στιγμής, το… ένα μόνο!
Άργησε, πήρε λάθος μέτρα, με λάθος μείγμα. Κι αυτά τα πήρε μισά…
Με αποτέλεσμα να υποβάλει τον κόσμο σε όλο και μεγαλύτερες θυσίες, με όλο και μικρότερη απόδοση.
Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,
Σε λίγες μέρες θα έχω απέναντί μου στο Βουλή τον Πρωθυπουργό.
Σε συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών για την Οικονομία.
Ένα από τα πρώτα που θα του πω, μιλώντας με την φωνή όλης της κοινωνίας είναι ότι ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλα μέτρα.
Γιατί τα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί από την κυβέρνηση οδηγούν ήδη σε κοινωνική έκρηξη.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μέσα στη χειρότερη κρίση που πέρασε ποτέ η Ελλάδα μεταπολεμικά, ψηφίζουν το μεταναστευτικό νομοσχέδιο, που ανοίγει την πόρτα για να πολιτογραφηθούν μαζικά χιλιάδες μετανάστες. Και να νομιμοποιηθούν στο μέλλον περισσότεροι. Και να έλθουν στην Ελλάδα ακόμα περισσότεροι…
Η Ελλάδα είναι «πύλη εισόδου» παράνομων μεταναστών στην Ευρώπη. Κι αντί να κλείσουν αυτή την «πύλη», αντί να αποθαρρύνουν την παράνομη μετανάστευση και να εντάξουν ομαλά στην Ελληνική κοινωνία του νόμιμους μετανάστες και τα παιδιά τους, μετατρέπουν την Ελλάδα σε «πόλο έλξης» για πολύ περισσότερους και σε προθάλαμο νομιμοποίησης παράνομων μεταναστών με προορισμό όλη την Ευρώπη.
Αυτή η κυβερνητική ρύθμιση νομιμοποιεί τους πάντες, αλλά δεν εντάσσει στην ελληνική κοινωνία κανένα.
Επιτείνει την ξενοφοβία, δεν την εξαλείφει.
Και εγκυμονεί κοινωνικές εκρήξεις.
Γενικά η πολιτική της κυβέρνησης εγκυμονεί εκρήξεις.
Κι αυτό καθιστά ήδη το κλίμα ακόμα πιο βαρύ στην Ελλάδα.
Αυτό τη βαριά ατμόσφαιρα η Νέα Δημοκρατία την αλλάζει.
– Δεσμεύεται να καταργήσει το μεταναστευτικό νομοσχέδιο.
– Δεσμεύεται να δώσει άμεση προτεραιότητα σε μέτρα τόνωσης της αγοράς, τα οποία από τώρα προωθεί και για τα οποία από τώρα πιέζει.
– Και δεσμεύεται να δώσει προτεραιότητα στην ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, μόλις επανέλθει στην εξουσία.
Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,
Δεν κολακεύουμε το λαό. Τον υπηρετούμε.
Δεν υποκύπτουμε στο λαϊκισμό. Υπερασπιζόμαστε τα λαϊκά δικαιώματά.
Κυρίως το πιο σημαντικό: το δικαίωμα σε ένα καλύτερο μέλλον.
Και δεν μπορεί να μας πλήξει κανένας.
–Διότι οι άλλοι υποστηρίζουν ένα μοντέλο που καταρρέει.
Ενώ εμείς φέρνουμε ένα νέο υπόδειγμα που πέτυχε παντού αλλού
–Οι άλλοι υποστηρίζουν μια πολιτική διαχειριστική.
Ενώ εμείς μια πολιτική ανατρεπτική και κινηματική.
–Οι άλλοι εκπροσωπούν το χθες που χρεοκόπησε.
Εμείς το αύριο που ανατέλλει.
– Εμείς παλεύουμε να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα.
Κι οι άλλοι παλεύουν να πλήξουν την Νέα Δημοκρατία, ώστε να μην επωφεληθεί από τα δικά τους λάθη.
– Εμείς οικοδομούμε την κοινωνική συνοχή.
Κι οι άλλοι πυροδοτούν την κοινωνική πόλωση.
– Εμείς μοιράζουμε την Ελπίδα.
Κι οι άλλοι τη μισαλλοδοξία…
Κι όταν συγκρούεται η Πολιτική της Ελπίδας με τη μικροπολιτική της μισαλλοδοξίας, πάντα κερδίζει η Ελπίδα.
Φτάνει να μείνουμε όρθιοι και συνεπείς…
Και «νηφάλιοι, όταν γύρω μας όλοι τα ’χουν χαμένα», όπως θα ’λεγε και ο ποιητής…
Ελάτε, λοιπόν, να τραβήξουμε μπροστά
Θα ανέβουμε κι άλλη ανηφόρα
Έχουμε ανηφόρα κι άλλη μπροστά
Αλλά θα πετύχουμε
Είμαστε αποφασισμένοι να πετύχουμε
Σας ευχαριστώ πολύ.
Read more
Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,
– Βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, στους εκπροσώπους της ίδιας της κοινωνίας, όταν η κοινωνία βρίσκεται στη μεγαλύτερη αγωνία…
– Βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, στους εκπροσώπους της παράταξής μας μέσα στην κοινωνία, σε στιγμές που βιώνετε την μεγαλύτερη ανησυχία για το μέλλον.
– Βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, στην πρώτη θεματική Προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη για την Κοινωνική Συνοχή, σε στιγμές που πολλοί φοβούνται ότι διασπάται η κοινωνική συνοχή. Κι ότι κυοφορούνται κοινωνικές εκρήξεις.
Έρχομαι σήμερα στην πιο κρίσιμη συγκυρία να μιλήσω για το πιο κρίσιμο ζήτημα, ξεκινώντας τις συζητήσεις για το πιο κρίσιμο, ίσως, Συνέδριο της παράταξής μας…
Δεν ήλθαμε εδώ για να κάνουμε μια απλή ακαδημαϊκή συζήτηση επαναλαμβάνοντας χιλιοειπωμένα στερεότυπα.
Δεν ήλθα εδώ για να σας δώσω γραμμή, δεν ήλθατε εδώ για να πάρετε γραμμή, δεν ήλθαμε εδώ για να κάνουμε μια συνηθισμένη κομματική διαδικασία ρουτίνας.
Ήλθαμε για να ξεκινήσουμε ένα διάλογο με την κοινωνία.
Χωρίς να κρυφτούμε. Χωρίς να κοροϊδέψουμε. Χωρίς να κολακέψουμε…
Χωρίς «στρογγυλεμένες κουβέντες».
Χωρίς να υποστείλουμε σημαίες.
Και χωρίς να μειώσουμε τις φιλοδοξίες μας.
Το ακριβώς αντίθετο…
Στις πιο δύσκολες στιγμές που πέρασε η χώρα μας, εδώ και πολλές δεκαετίες, η Νέα Δημοκρατία δίνει σήμερα Ελπίδα στον Ελληνικό λαό.
Για την ακρίβεια δίνει το μήνυμα της Ελπίδας, σε ένα λαό που στέκει αποσβολωμένος και παρακολουθεί να καταρρέουν κοινωνικές κατακτήσεις και δικαιώματα που τα θεωρούσε δεδομένα εδώ και πολλά χρόνια…
Η μάχη της Ελπίδας δεν είναι εύκολη, όταν γύρω μας κυριαρχεί η Απελπισία.
Όταν τρομάζουν καθημερινά το λαό για να του επιβάλλουν τις πιο οδυνηρές θυσίες, δε είναι εύκολο να περάσει κανείς το μήνυμα ότι η αυτός ο τόπος έχει μέλλον και μάλιστα λαμπρό…
Πριν 115 χρόνια ο Βρετανός Ράντγιαρντ Κίπλινγκ έγραψε το πιο διάσημο ποίημά του, το περίφημο «ΑΝ». Τότε η Βρετανία ήταν η Παγκόσμια Αυτοκρατορία, στα εδάφη της οποίας «ποτέ δεν έδυε ο ήλιος»…
55 Χρόνια αργότερα, το Σεπτέμβριο του 1940, η Βρετανία βρισκόταν σε δεινή θέση: Τα γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν ανηλεώς τη χώρα, που είχε βρεθεί πολύ κοντά στην συντριβή ή τη συνθηκολόγηση…
Ο τότε Πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ έδινε κουράγιο και μίλαγε για την προοπτική της Νίκης, όταν όλοι γύρω του έβλεπαν μόνο το φάσμα της ήττας και της καταστροφής.
Ένα πρωί, η γραμματέας του τον παρακολούθησε να απαγγέλλει το ποίημα του Κίπλινγκ για πολλοστή φορά…
— Μα δεν το μάθατε ακόμα; τον πείραξε…
— Δεν το διαβάζω για να το μάθω, της απάντησε. Το διαβάζω για να παίρνω κουράγιο εγώ ο ίδιος. Διότι πως θα δίνω κουράγιο σε όλους τους άλλους, αν δεν παίρνω από κάπου κουράγιο κι εγώ;
Πράγματι, το «ΑΝ» του Κίπλινγκ είναι επίκαιρο για κάθε Πολιτικό σε ώρες ευθύνης. Για κάθε υπεύθυνο Πολιτικό κόμμα, σε δύσκολες στιγμές.
Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας μερικούς από τους στίχους αυτούς:
«Αν μπορείς να κρατιέσαι νηφάλιος,
όταν όλοι τριγύρω τα ‘χουν χαμένα
και φταίχτη σε κράζουν για τούτο»…
Έτσι αρχίζει το ποίημα.
Σας θυμίζει τίποτε;
Αυτό ακριβώς δεν συμβαίνει σήμερα;
Τα έκανε μούσκεμα η νέα διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και αντί να προσπαθήσει να βρει λύσεις στα προβλήματα, που κυρίως η ίδια δημιούργησε, ρίχνει όλο το φταίξιμο στη Νέα Δημοκρατία.
–Ασφαλώς διέπραξε σφάλματα και η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Αλλά δεν έφτασε η Νέα Δημοκρατία το έλλειμμα στο 12,7%. Τα στοιχεία από το Λογιστήριο του κράτους δείχνουν ότι τα δύο τρίτα της υστέρησης εσόδων για ολόκληρο του 2009 έγιναν μόνο μέσα στο τελευταίο τρίμηνο! Όταν είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ…
Το οποίο ματαίωσε εισπρακτικά μέτρα της προηγούμενης κυβέρνησης, ενέγραψε δαπάνες που δεν είχαν προϋπολογιστεί, μετέθεσε έσοδα για την επόμενη χρονιά κι ανέβασε το έλλειμμα όσο ήθελε.
– Ασφαλώς είχε ξεφύγει το έλλειμμα από την προηγούμενη διακυβέρνηση. Όσο περίπου είχε ξεφύγει απ’ όλες τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις: Κάτι λιγότερο από έξη ποσοστιαίες μονάδες…
Αλλά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διέλυσε τον κρατικό μηχανισμό με την ολιγωρία της να μη διορίσει Γενικούς Γραμματείς επί μήνες, παρέλυσε τον εισπρακτικό μηχανισμό, χάλασε το «κλίμα» στην αγορά μιλώντας για επικείμενη χρεοκοπία και παρομοιάζοντας μόνη της την ελληνική οικονομία με… «Τιτανικό»! Τελικά, πέρα απ’ όλα τα άλλα, εκτόξευσε το έλλειμμα και με μεθόδους «δημιουργικής λογιστικής».
Κι ύστερα αρνήθηκε να πάρει τα απαραίτητα μέτρα. Και υπέστη την επίθεση των κερδοσκόπων.
– Τα υψηλά spreads δεν εμφανίστηκαν επί ημερών Νέας Δημοκρατίας. Προέκυψαν επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ.
– Ο πανάκριβος δανεισμός, πάνω από 6%, δεν έγινε επί Νέας Δημοκρατίας. Έγινε επί ΠΑΣΟΚ.
Και ήδη εξουδετερώνει μέρος από τα έκτακτα μέτρα που αναγκάστηκε να λάβει η νέα κυβέρνηση με μεγάλη καθυστέρηση. Ήδη γύρω στα 400 εκατομμύρια ευρώ γράφτηκαν ως πρόσθετες δαπάνες για τα επόμενα χρόνια, λόγω αυτού του αυξημένου κόστους δανεισμού.
* Η Νέα Δημοκρατία ασφαλώς έχει ευθύνη γιατί δεν άλλαξε το σύστημα ΠΑΣΟΚ που κληρονόμησε.
* Ασφαλώς έχει ευθύνη για την «ήπια προσαρμογή» των πρώτων τριών χρόνων διακυβέρνησής της, που ήταν πολύ «ήπια» και δεν ήταν «προσαρμογή». Κι αυτό φάνηκε όταν ξέσπασε η διεθνής κρίση…
Αλλά τουλάχιστον συγκράτησε τα πράγματα και, προς το τέλος, φρόντισε να λάβει μέτρα έγκαιρα. Μέτρα που το ΠΑΣΟΚ κατήγγειλε τότε ως «ανάλγητα». Στη συνέχεια τα ματαίωσε. Και έξη μήνες αργότερα ήρθε το ΠΑΣΟΚ για να πάρει το ίδιο πολύ χειρότερα μέτρα…
Η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν διαχρονικά ένα μοντέλο το οποίο στηρίχθηκε σε παροχές από δανεικά και σε αναδιανομή πελατειακών σχέσεων των κομμάτων στο κράτος και του κράτους στην κοινωνία.
Η Νέα Δημοκρατία όταν ήλθε στη διακυβέρνηση το 2004, αντί να το αλλάξει το «διαχειρίστηκε»! Αυτή ήταν η ουσία της «ήπιας προσαρμογής». Κι είναι αλήθεια ότι κάποιοι δικοί μας συμβιβάστηκαν με το μοντέλο αυτό, ενώ είχαν εκλεγεί με την υπόσχεση να το αλλάξουν…
Ναι, η Νέα Δημοκρατία φταίει που δεν τα άλλαξε όλα αυτά όταν είχε την ευκαιρία.
Αλλά το σύστημα που διαλύθηκε σήμερα είναι έργο του ΠΑΣΟΚ διαχρονικά.
Και η τόσο δραματική διάλυσή του έγινε εξ αιτίας της ανευθυνότητας της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες
Σήμερα ήλθα να σας μιλήσω με ένα διαφορετικό τρόπο.
Γιατί θέλω να σας εξομολογηθώ ότι, πώς να το κάνουμε, με εμπνέετε, μου δίνει δύναμη το βλέμμα σας, η αγάπη σας, η πίστη που έχετε για την Παράταξη, οι προσδοκίες που έχετε για τον αγώνα της Ανασυγκρότησης και την Αναγέννησης που έχουμε ξεκινήσει.
Και επειδή παίρνω από σας έμπνευση, ξαναγυρίζω στο ποίημα του Κίπλινγκ.
Ο οποίος λέει λίγο πιο κάτω:
–Κι αν, σα σε μπλέξουνε ψεύτες,
εσύ σε ψευτιές δεν ξεπέσεις…
Εμείς δεν χρειαζόμαστε ψέματα για να απαντάμε στα ψέματα του ΠΑΣΟΚ
Αρκεί να δούμε την αλήθεια κατάματα. Αρκούν οι αριθμοί. Που δείχνουν ότι η Ελλάδα το 1981 ήταν η λιγότερο χρεωμένη χώρα της Ευρώπης. Έτσι την παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ τότε. Και το 1989, το χρέος είχε υπερδιπλασιαστεί ως ποσοστό του ΑΕΠ!
Και κάτι ακόμα: Εμείς δεν έχουμε ανάγκη να καταφεύγουμε σε ψέματα, γιατί τολμάμε να κάνουμε τη δική μας αυτοκριτική. Ενώ το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν ομολόγησε, ποτέ δεν παραδέχθηκε, οποιοδήποτε σφάλμα του. Για το ΠΑΣΟΚ φταίνε πάντα όλοι οι άλλοι.
Κι ένα τελευταίο: Η Νέα Δημοκρατία δεν διστάζει να κάνει την αυτοκριτική της. Κάνουμε και θα κάνουμε όπου και όσο χρειαστεί την αυτοκάθαρσή μας. Σήμερα δεν «χρωστάμε» σε κανένα, δεν φοβόμαστε τίποτε, όλα στο φως! Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα.
Δεν καλύπτουμε κανένα. Κι όταν λέμε κανένα, εννοούμε κανένα…
Δεν φοβόμαστε την αλήθεια. Θέλουμε να βγει όλη η αλήθεια στο φως.
Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει την αλήθεια. Θέλει απλώς να αποσείσει τις δικές του ευθύνες.
Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,
Λίγο πιο κάτω το ποίημα του Κίπλινγκ συνεχίζει:
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι,
δίχως ωστόσο να γίνεις
των ονείρων σου σκλάβος ποτέ…
Μ’ άλλα λόγια πρέπει να έχουμε όραμα. Ειδικά στις δύσκολες στιγμές…
Γιατί Πολιτική δίχως όραμα εκφυλίζεται σε απλή διαχείριση.
Σε μικροπολιτική. Χωρίς πνοή. Και, τελικά, χωρίς ήθος…
Αλλά το όραμα να μην είναι κίβδηλο.
Να εμπνέει τον κόσμο.
Να μη διαψεύδει τις προσδοκίες του.
Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, τέτοιο όραμα δίνουμε:
Για μια κοινωνία, που είναι δίκαιη, όχι ισοπεδωτική.
Για μια κοινωνία η οποία δεν παίρνει απ’ όλους. Δίνει σε όλους:
Προσφέρει ευκαιρίες να δείξουν την αξία τους.
Δίνει ευκαιρίες να δημιουργήσουν.
Δίνει ευκαιρίες να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Και να οικοδομήσουν το μέλλον το παιδιών τους.
Μια κοινωνία Διάχυσης ευκαιριών και Ισονομίας…
Μια κοινωνία όπου το κράτος δεν υποκαθιστά την επιχειρηματικότητα.
Αλλά τη ρυθμίζει και την ελέγχει.
Δεν αφήνει το κέρδος να εκφυλιστεί σε τυφλή κερδοσκοπία και τον επιχειρηματία να εκφυλιστεί σε «αεριτζή».
Μια κοινωνία που σέβεται τον επιχειρηματία. Σέβεται το κέρδος. Αλλά δεν ενθαρρύνει το εύκολο κέρδος.
Μια κοινωνία που δίνει και «δεύτερη ευκαιρία» σε όσους δεν τα κατάφεραν με την πρώτη…
Και δίνει «δίχτυ προστασίας» σε όσους δεν τα κατάφεραν ποτέ.
Γιατί οι ανήμποροι, οι άνεργοι, δεν είναι απλώς το μέτρο της ευαισθησίας μας. Είναι και μέτρο της κοινωνικής μας συνοχής.
Είναι η προϋπόθεση ύπαρξης της Κοινωνίας.
– Μια Οικονομία, όπου το κράτος δεν γίνεται παραγωγός, όπως θέλουν οι Σοσιαλιστές.
– Αλλά το κράτος δεν θα είναι ούτε και ένας ανήμπορος «νυχτοφύλακας», όπως το θέλουν οι Νεοφιλελεύθεροι.
Μια Πολιτεία όπου το κράτος ρυθμίζει τους κανόνες του ανταγωνισμού, ώστε να τους σέβονται όλοι.
Και κανείς, μα κανείς, δεν διανοείται να τους παραβιάσει.
Και κανείς ανήμπορος δεν θα νιώθει κοινωνικά αποκλεισμένος και παρίας.
Μια κοινωνία χωρίς αδικίες,
Μια Οικονομία χωρίς σοβαρές στρεβλώσεις:
Χωρίς καρτέλ και «δεσπόζουσες θέσεις»,
χωρίς ολιγοπώλια και «εμπόδια εισόδου» νέων επιχειρήσεων.
Χωρίς ασυδοσία από την πλευρά των εργοδοτών,
αλλά και χωρίς ασυδοσία από την πλευρά ισχυρών συντεχνιών.
Όπου οι νόμοι της αγοράς γίνονται σεβαστοί, όχι για να πλουτίζουν οι λίγοι σε βάρος των πολλών, αλλά για να έχουν την ευκαιρία να προκόψουν όλοι.
– Θέλουμε υγιή επιχειρηματικότητα που παράγει προϊόντα και υπηρεσίες τα οποία μπορούν να κερδίζουν αγορές.
Και να δημιουργούν βιώσιμες θέσεις εργασίας.
Όχι μια επιχειρηματικότητα που ψάχνει να βρει «άκρες» για να βάλει στο χέρι επιδοτήσεις και να κάνει εφήμερες «αρπαχτές».
Θέλουμε επιχειρηματίες-δημιουργούς, όχι επιχειρηματίες αρπακτικά.
– Όπως θέλουμε κράτος-ρυθμιστή, όχι κράτος που μονοπωλεί τα πάντα, φορολογεί όλο και περισσότερο για να ταλαιπωρεί όλο και περισσότερους.
– Όπως πρέπει να ξεπεράσουμε και τις συντεχνίες που αγνοούν τους πάντες για να διατηρήσουν κεκτημένα προνόμια.
Τα οποία μπορούν να απολαύσουν μόνο λίγοι, αλλά τα πληρώνουν όλοι.
Το όραμα μας είναι:
* Έντιμο κι αποτελεσματικό κράτος-ρυθμιστής.
*Υγιής επιχειρηματικότητα με ανταγωνιστικότητα και εξαγωγικές φιλοδοξίες.
*Και υγιής συνδικαλισμός με κοινωνική αλληλεγγύη, ανεξαρτησία και ευθύνη.
Αυτό είναι το τρίπτυχο του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Αυτό το τρίπτυχο
– έντιμο μη γραφειοκρατικό κράτος-ρυθμιστής,
– υγιής επιχειρηματικότητα και
– υγιής συνδικαλισμός
μπορεί να μας ανασύρει από το κατώφλι της χρεοκοπίας και να μας οδηγήσει στην ευημερία και την ανάπτυξη.
– Δεν παραχωρούμε την Κοινωνική Δικαιοσύνη στην Αριστερά.
–Δεν παραχωρούμε την Ανταγωνιστικότητα και την Ανάπτυξη στο Νεοφιλελευθερισμό.
– Δεν παραχωρούμε την Ασφάλεια στην άκρα Δεξιά
– Δεν παραχωρούμε το Κοινωνικό κράτος στο ΠΑΣΟΚ.
Ο Κοινωνικός φιλελευθερισμός μπορεί όλα αυτά τα αιτήματα να τα αγκαλιάσει, να τα ταιριάξει, να τα ισορροπήσει, να τα κάνει πράξη…
Κι έτσι να υπηρετήσει την κοινωνική συνοχή που τα απαιτεί και τα τρία – και Ανάπτυξη και Δικαιοσύνη και Ασφάλεια.
Κι έτσι να αποτρέψει τη χρεοκοπία…
Διότι η χρεοκοπία δεν έρχεται, αναγκαστικά όταν διογκώνονται τα ελλείμματα και το χρέος.
Η χρεοκοπία μιας χώρας και μιας κοινωνίας έρχεται όταν διαρρηγνύεται η κοινωνική συνοχή.
Εμείς, όμως, έχουμε όχι μια, αλλά τρεις χρεοκοπίες, να αποφύγουμε:
– Τη δημοσιονομική.
– Τη χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων.
– Και τη χρεοκοπία της ίδιας της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Για τη χρεοκοπία του ίδιου του κράτους μιλάμε συχνά τώρα τελευταία…
Αλλά για τις δύο άλλες χρεοκοπίες – των ασφαλιστικών ταμείων και της κοινωνικής αλληλεγγύης – δεν μιλάμε και τόσο πολύ. Κι ας είναι εξ ίσου σημαντικές.
Γιατί όπως δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επενδύσεις σε μια χώρα με ιλιγγιώδη δημοσιονομικά ελλείμματα, έτσι δεν μπορούν να υπάρξουν επενδύσεις και ανάπτυξη σε μια χώρα όπου το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει.
Και όπου η έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης έχει καταρρακωθεί και κυοφορούνται κοινωνικές εκρήξεις.
Είναι απαραίτητο να αλλάξουμε αναπτυξιακό μοντέλο, όχι μόνο για να μειώσουμε τη δανειακή εξάρτηση του κράτους, αλλά και για να εξυγιάνουμε το ασφαλιστικό μας σύστημα.
Η ανταγωνιστικότητα δημιουργεί θέσεις εργασίας.
Οι θέσεις εργασίας δημιουργούν πόρους για τα ταμεία.
Όταν δεν υπάρχει ανταγωνιστικότητα, τότε είτε διογκώνεται η ανεργία είτε αυξάνεται η μαύρη εργασία.
Η επίλυση του ασφαλιστικού προϋποθέτει ανταγωνιστικότητα, διάχυση ευκαιριών για όλους και εξυγίανση των ασφαλιστικών ταμείων.
Αλλά πρώτα απ’ όλα ανταγωνιστικότητα.
Αν υπάρχει ανταγωνιστικότητα, όλα τα άλλα έρχονται.
Αν δεν υπάρχει ανταγωνιστικότητα, όλα τα άλλα δεν αρκούν.
Η μεγάλη προϋπόθεση για να αντιμετωπίσουμε όλα τα ελλείμματα – και στα δημόσια ταμεία, και στα ασφαλιστικά ταμεία και στην αίσθηση κοινωνικής αλληλεγγύης – είναι η ανταγωνιστικότητα.
Ανταγωνιστικότητα παντού!
Αλλά και κάτι ακόμα: Το Κόμμα μας, έχει επεξεργαστεί 12 προτάσεις για την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος, προωθώντας πιο πέρα την μεταρρύθμιση που κάναμε ήδη ως κυβέρνηση.
Αρκετές απ’ αυτές συμπυκνώνουν μείζονα αιτήματα που πολλοί τα σκέπτονταν απ’ ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, αλλά ουδείς τα αποτολμούσε. Ή τομές που ήδη έγιναν, αλλά δεν ενεργοποιήθηκαν.
Υιοθετώντας αυτό το πρόγραμμα των 12 αλλαγών, για τις οποίες θα σας μιλήσουν σήμερα οι αρμόδιοι εισηγητές, θα βρεθούμε στην πρωτοπορία της πιο σημαντικής μεταρρύθμισης που χρονίζει για δεκαετίες.
Πριν ακόμα κατατεθεί το ασφαλιστικό Νομοσχέδιο, η Νέα Δημοκρατία θα έχει δείξει το δρόμο.
Όπως για την απαραίτητη τόνωση της Οικονομίας βγήκαμε έγκαιρα με 23 συγκεκριμένες προτάσεις, έτσι και για το ασφαλιστικό καταθέτουμε 12 σοβαρές προτάσεις.
Γιατί η μελλοντική ανάπτυξη είναι αδιανόητη χωρίς μια τέτοια μεταρρύθμιση από τώρα.
Το μήνυμά μας είναι ακριβώς αυτό:
Όχι να διαλύσουμε την κοινωνία και την οικονομία για να ξεπεράσουμε τον βάρος του υπερδανεισμού.
Αλλά να αναπτυχθούμε για να βγούμε από τα χρέη.
Και σήμερα, να τονώσουμε την αγορά για να λειτουργήσουν τα μέτρα περικοπής του ελλείμματος.
Εδώ και τρεις μήνες φωνάζω για μέτρα τόνωσης της αγορά.
Πρότεινα αρκετά από την πρώτη στιγμή, όταν συζητάγαμε για τον Προϋπολογισμό. Κοστολογημένα μάλιστα…
Ύστερα πρότεινα περισσότερα μέτρα-ανάσες, μηδενικού ή ελάχιστου κόστους για το δημόσιο.
Δεν με άκουσαν. Η κρίση βάθυνε. Ο εισπρακτικός μηχανισμός παρέλυσε. Όταν βάζεις φόρους και κόβεις εισόδημα, δεν μπορείς να εισπράξεις, γιατί παραλύει η αγορά.
Για να εισπράξει το κράτος, πρέπει να υπάρξουν τζίροι και εισοδήματα. Γιατί αυτά φορολογείς…
Αν με τα εισπρακτικά μέτρα παραλύσει η αγορά και μειωθούν τα πραγματικά διαθέσιμα εισοδήματα, θα καταλήξεις σε μεγαλύτερη ύφεση, όχι σε μικρότερο έλλειμμα.
Τελικά η κυβέρνηση πήρε μέτρα που δεν έπρεπε, αλλά δεν πήρε τα μέτρα που έπρεπε:
Την προειδοποιήσαμε να μην ανεβάσει το φόρο στα καύσιμα, να μην αυξήσει το ΦΠΑ, να μην κόψει τους μισθούς και τις συντάξεις. Να κόψει τις σπατάλες στο Δημόσιο.
Την προειδοποιήσαμε να πάρει μέτρα – «ανάσες» για την αγορά, μέτρα τόνωσης της οικονομίας, για να αποδώσουν και τα εισπρακτικά της μέτρα.
Η κυβέρνηση, τελικά, πήρε τα μέτρα που της ζητήσαμε να… αποφύγει!
Και δεν πήρε τα μέτρα που επιμείναμε να λάβει κατά προτεραιότητα.
Και σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, άργησε κι απελπιστικά!
Προειδοποιώ ότι η ύφεση στην Ελλάδα, ήδη αναθεωρείται προς τα πάνω.
Στην Ιρλανδία, όπου πήραν σκληρά μέτρα χωρίς ανάσες τόνωσης της οικονομίας τους, στη διετία υπολογίζεται στο 8%.
Εδώ είναι πιθανό να ξεπεράσει το 7%.
Αν δεν παρθούν μέτρα τόνωσης, θα χρειαστούν κι άλλα μέτρα περιστολής.
Αν δεν ληφθούν τα μέτρα που έχει ανάγκη η Οικονομία για να ανασάνει, θα χρειαστούν κι άλλα μέτρα περικοπών που δεν τα αντέχει η Οικονομία.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για καθυστερήσεις.
Πρέπει να δώσουμε «ανάσες» στην Οικονομία τώρα!
Το αποτέλεσμα είναι ότι το ένα τρίτο των περικοπών δεν αποδίδουν στο έλλειμμα. Απλά αδειάζουν την τσέπη του λαού. Γιατί λόγω της ύφεσης και του αυξημένου κόστους δανεισμού πάνε «στράφι»…
Κάνει η Κυβέρνηση περικοπές κατά 6% του ΑΕΠ για να μειώσει το έλλειμμα κατά 4% του ΑΕΠ.
Σήμερα ακόμα και στελέχη του ΠΑΣΟΚ ζητάνε από την Κυβέρνηση να πάρει μέτρα τόνωσης της Οικονομίας.
Από τα 23 μέτρα που της προτείναμε πήρε, μέχρι στιγμής, το… ένα μόνο!
Άργησε, πήρε λάθος μέτρα, με λάθος μείγμα. Κι αυτά τα πήρε μισά…
Με αποτέλεσμα να υποβάλει τον κόσμο σε όλο και μεγαλύτερες θυσίες, με όλο και μικρότερη απόδοση.
Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,
Σε λίγες μέρες θα έχω απέναντί μου στο Βουλή τον Πρωθυπουργό.
Σε συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών για την Οικονομία.
Ένα από τα πρώτα που θα του πω, μιλώντας με την φωνή όλης της κοινωνίας είναι ότι ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλα μέτρα.
Γιατί τα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί από την κυβέρνηση οδηγούν ήδη σε κοινωνική έκρηξη.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μέσα στη χειρότερη κρίση που πέρασε ποτέ η Ελλάδα μεταπολεμικά, ψηφίζουν το μεταναστευτικό νομοσχέδιο, που ανοίγει την πόρτα για να πολιτογραφηθούν μαζικά χιλιάδες μετανάστες. Και να νομιμοποιηθούν στο μέλλον περισσότεροι. Και να έλθουν στην Ελλάδα ακόμα περισσότεροι…
Η Ελλάδα είναι «πύλη εισόδου» παράνομων μεταναστών στην Ευρώπη. Κι αντί να κλείσουν αυτή την «πύλη», αντί να αποθαρρύνουν την παράνομη μετανάστευση και να εντάξουν ομαλά στην Ελληνική κοινωνία του νόμιμους μετανάστες και τα παιδιά τους, μετατρέπουν την Ελλάδα σε «πόλο έλξης» για πολύ περισσότερους και σε προθάλαμο νομιμοποίησης παράνομων μεταναστών με προορισμό όλη την Ευρώπη.
Αυτή η κυβερνητική ρύθμιση νομιμοποιεί τους πάντες, αλλά δεν εντάσσει στην ελληνική κοινωνία κανένα.
Επιτείνει την ξενοφοβία, δεν την εξαλείφει.
Και εγκυμονεί κοινωνικές εκρήξεις.
Γενικά η πολιτική της κυβέρνησης εγκυμονεί εκρήξεις.
Κι αυτό καθιστά ήδη το κλίμα ακόμα πιο βαρύ στην Ελλάδα.
Αυτό τη βαριά ατμόσφαιρα η Νέα Δημοκρατία την αλλάζει.
– Δεσμεύεται να καταργήσει το μεταναστευτικό νομοσχέδιο.
– Δεσμεύεται να δώσει άμεση προτεραιότητα σε μέτρα τόνωσης της αγοράς, τα οποία από τώρα προωθεί και για τα οποία από τώρα πιέζει.
– Και δεσμεύεται να δώσει προτεραιότητα στην ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, μόλις επανέλθει στην εξουσία.
Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,
Δεν κολακεύουμε το λαό. Τον υπηρετούμε.
Δεν υποκύπτουμε στο λαϊκισμό. Υπερασπιζόμαστε τα λαϊκά δικαιώματά.
Κυρίως το πιο σημαντικό: το δικαίωμα σε ένα καλύτερο μέλλον.
Και δεν μπορεί να μας πλήξει κανένας.
–Διότι οι άλλοι υποστηρίζουν ένα μοντέλο που καταρρέει.
Ενώ εμείς φέρνουμε ένα νέο υπόδειγμα που πέτυχε παντού αλλού
–Οι άλλοι υποστηρίζουν μια πολιτική διαχειριστική.
Ενώ εμείς μια πολιτική ανατρεπτική και κινηματική.
–Οι άλλοι εκπροσωπούν το χθες που χρεοκόπησε.
Εμείς το αύριο που ανατέλλει.
– Εμείς παλεύουμε να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα.
Κι οι άλλοι παλεύουν να πλήξουν την Νέα Δημοκρατία, ώστε να μην επωφεληθεί από τα δικά τους λάθη.
– Εμείς οικοδομούμε την κοινωνική συνοχή.
Κι οι άλλοι πυροδοτούν την κοινωνική πόλωση.
– Εμείς μοιράζουμε την Ελπίδα.
Κι οι άλλοι τη μισαλλοδοξία…
Κι όταν συγκρούεται η Πολιτική της Ελπίδας με τη μικροπολιτική της μισαλλοδοξίας, πάντα κερδίζει η Ελπίδα.
Φτάνει να μείνουμε όρθιοι και συνεπείς…
Και «νηφάλιοι, όταν γύρω μας όλοι τα ’χουν χαμένα», όπως θα ’λεγε και ο ποιητής…
Ελάτε, λοιπόν, να τραβήξουμε μπροστά
Θα ανέβουμε κι άλλη ανηφόρα
Έχουμε ανηφόρα κι άλλη μπροστά
Αλλά θα πετύχουμε
Είμαστε αποφασισμένοι να πετύχουμε
Σας ευχαριστώ πολύ.
