Αριστέα Μπουγάτσου. “Το πλήρωσε με την ζωή της”.
Το καλύτερο άρθρο για την Άριστη της δημοσιογραφίας, από τη σημερινή Δημοκρατία. Στηλιτεύει την απύθμενη υποκρισία κάποιων υποκειμένων και κλείνει με μία φράση που την προσύπογράφουμε.
«Εφυγε» η ασυμβίβαστη ρεπόρτερ
Χθες το μεσημέρι και ενώ είχε γίνει γνωστό ότι η δημοσιογράφος Αριστέα Μπουγάτσου «αναχώρησε για τις Θεσσαλίες», όπως έγραψε στον Ιωνα Δραγούμη ο Περικλής Γιαννόπουλος, σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών της έπλεκαν εγκώμια και της έκαναν δακρύβρεχτο μνημόσυνο.
Ηταν ο ίδιος ραδιοφωνικός σταθμός που μία εξαετία πριν, το σωτήριο 2007, έδιωχνε την Αριστέα με σκαιό τρόπο γιατί το αφεντικό τα έβρισκε με τους γιάπηδες αριστερούς «κανονιστάκηδες» που παρίσταναν τους υπουργούς.
Οι υποκριτές άφησαν το «μυστρί με τη λάσπη» και έπιασαν στασίδι για να εξυμνήσουν την αποθανούσα δημοσιογράφο. Ομως η Αριστέα το ήξερε αυτό, όπως ήξερε ότι στην κηδεία της, που κάποια στιγμή θα ερχόταν (τόσα χρόνια πάλευε με τον καρκίνο), πολλοί θα ήταν αυτοί που θα της απέδιδαν τιμές δακρυσμένοι, για να προσποριστούν οι ίδιοι από τον θάνατό της.
Και βέβαια τους την έσκασε, καθώς απαίτησε να μη γνωστοποιηθεί τίποτα για τις λεπτομέρειες της ταφής.
Οταν όλοι πανηγύριζαν για την «ισχυρή Ελλάδα» του Κ. Σημίτη και των προκατόχων του, για την ανάπτυξη που φέρνει η χρηματιστηριακή φούσκα και για τις «επιτυχίες» ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, η Αριστέα αποκάλυπτε, με καταιγιστικό ρυθμό, τη διαφθορά, τον νεποτισμό και τη φαυλότητα που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Οταν το αφεντικό του ραδιοφώνου που προείπαμε τα έβρισκε με «θανάσιμο» εχθρό του, η Αριστέα έμεινε μόνη της να υπερασπίζεται τον εαυτό της στα δικαστήρια ενάντια στον δεύτερο και σήμερα αξιοσέβαστο παράγοντα στη χρεοκοπημένη Ελλάδα.
Οι έρευνές της, που βασίζονταν σε στοιχεία και έγγραφα, υπήρξαν προφητικές για την τύχη ισχυρών επιχειρηματιών, αλλά και της ίδιας της χώρας, η οποία στο τέλος βούλιαξε μαζί με τον μύθο που δημιούργησε η πολιτική τάξη με τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες συνεταίρους της.
Η Αριστέα Μπουγάτσου είχε πολλούς φίλους, αλλά ακόμα περισσότερους εχθρούς. Δεν της συγχωρούσαν το γεγονός ότι δεν υποχωρούσε. Οταν πίστευε ότι κάτι πρέπει να δημοσιοποιηθεί, θα έβρισκε τον χρόνο, το κουράγιο (και τα απαραίτητα στοιχεία) ώστε να μάθουν οι αναγνώστες την αλήθεια. Η Αριστέα Μπουγάτσου ήταν η πρώτη που έγραψε για τις μίζες με τα γερμανικά Leopard, αλλά και κατόπιν για τη Siemens, όπου είχε κάνει φύλλο και φτερό τα ημερολόγια του Χριστοφοράκου.
Η θανούσα ασκούσε τη δημοσιογραφία με έναν τρόπο που κοντεύει να ξεχαστεί και το πλήρωσε με τη ζωή της.
