Τον έχουμε αδικήσει, θα τον αποκαταστήσει η Ιστορία. Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την πορεία του Γ. Παπανδρέου στο σύγχρονο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Ο πρώην πρωθυπουργός μπορεί άνετα να μπει δίπλα σε εμβληματικές πολιτικές προσωπικότητες που τους έχουν αδικήσει αλλά κάποια στιγμή θα αποκατασταθούν στη συνείδηση του κόσμου.
Όπως για παράδειγμα ο πατέρας του Ανδρέας ή ο Μητσοτάκης ή ακόμη και ο Σημίτης. Όλοι τους πιστεύουν ότι επιτέλεσαν σπουδαίο έργο αλλά δεν τους αναγνωρίστηκε. Και όλοι τους, άλλος πολύ άλλος λιγότερο διέκριναν μια παγκόσμια συνωμοσία που ήθελε να σβήσει το μεγαλείο τους.
Για παράδειγμα ο ΓΑΠ ο οποίος μίλησε στη Σοσιαλιστική Διεθνή, εκεί που μαζεύονται κάποιοι αποτυχημένοι Σοσιαλιστές και λένε πώς θα αλλάξουν τον κόσμο. Εκεί ο κ. Παπανδρέου είπε πως «η συντηρητική Ευρώπη ήθελε να με εκτελέσει». Αναφερόταν στη σύνοδο των Καννών όταν Μέρκελ και Σαρκοζί τον ξετίναξαν όταν ζήτησε δημοψήφισμα.
Είπε και το άλλο φοβερό: : «Στην Ελλάδα πηγαίναμε καλά τον πρώτο χρόνο». Ποιον εννοεί; Τότε που άρχισε να μοιράζει επιδόματα ή μετά που μπήκε χωρίς να ρωτήσει κανέναν στο ΔΝΤ; Μήπως περνούσαμε καλά στο Καστελόριζο ή όταν καιγόταν η Αθήνα; Υπερασπίστηκε και την είσοδο του ΔΝΤ στην Ελλάδα τονίζοντας ότι η Ελλάδα επιβίωσε, η Ελλάδα είναι σήμερα ζωντανή, η Ελλάδα έχει προοπτική. Όλοι μας έβλεπαν σαν παράδειγμα προς μίμηση. Αλλά όταν οι αγορές δεν ανταποκρίθηκαν, η κυβέρνησή μου κατηγορήθηκε εσφαλμένα». Αναφέρθηκε στο «χάος» που είχε αφήσει πίσω της η κυβέρνηση Καραμανλή, ενώ επέκρινε την απουσία άμεσης και δυναμικής δράσης από τη «συντηρητική Ευρώπη» απέναντι στην κρίση. Επιπλέον έκανε λόγο για έλλειψη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης απέναντι στη μάχη που, όπως είπε, έδωσε ο ίδιος «ενάντια σε μία ισχυρή ομάδα ολιγαρχών που συγκέντρωναν οικονομική και πολιτική δύναμη».
Ήταν η Ελλάδα του Παπανδρέου παράδειγμα προς μίμηση; Πότε και για ποιο λόγο; Εκτός αν εννοεί ότι οι αιματηρές θυσίες έκαναν τους Έλληνες παράδειγμα προς… αποφυγή.
Ο Γ. Παπανδρέου προειδοποίησε ότι η κρίση δεν έχει τελειώσει και πως «αν η Ευρώπη δεν κάνει επιπρόσθετες ενέργειες, οι θυσίες των Πορτογάλων, των Ελλήνων, των Ισπανών και άλλων μπορεί να χαθούν και να ζητηθούν περισσότερες».
