Μια συγχώνευση με... ρήτρα δραχμής

Από τον Βασίλη Μπόνιο

 

Yποσχόμαστε ανάλογα με τις ελπίδες μας και κρατούμε τις υποσχέσεις μας ανάλογα με τους φόβους μας, έλεγε ο Λα Ροσφουκώ. 

Είναι ακριβώς αυτή η φιλοσοφία που εξαπλώνεται σαν παγκόσμιος ιός και κυριεύει πέρα από τις ανθρώπινες σχέσεις, ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, λαούς, κράτη, τον πλανήτη. 

Είναι πάνω κάτω αυτή η φιλοσοφία των δανειστών μας με την Μέρκελ και τον Σόιμπλε να είναι οι πλέον «εκτεθειμένοι» οπαδοί της. 

Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο πρόσφατο Εurogroup που για μια ακόμη φορά έλαβε διαστάσεις θρίλερ με την “βοήθεια” των ΜΜΕ. 

Κι αν οι ισχυροί διατηρούν –προς ώρας- για τον εαυτό τους την πολυτέλεια των ελιγμών, η αίσθηση που διαπερνά τον κόσμο εδώ έξω, είναι πως ο απώτερος στόχος τους δεν είναι άλλος από την φτωχοποίηση των λαών-είναι πολύ πιθανόν ακόμη και ο γερμανικός λαός να μην αποτελεί εξαίρεση. 

Για την ώρα τα στοιχεία του πειράματος στο ΝΑ άκρο της Ευρώπης είναι εξίσου συναρπαστικά με σενάριο του Ταραντίνο. Κι αν ο αγαπημένος σκηνοθέτης συνδυάζει την καταιγιστική δράση, με χιούμορ και εντυπωσιακά εφέ η ελληνική πραγματικότητα «τερματίζει» την δοσολογία της συνταγής, τoυλάχιστο ως προς τοχιούμορ: Δυο δικηγόροι άσχετοι περί τα Οικονομικά-οι Κουβέλης και Βενιζέλος-πλαισιώνουν έναν πρώην ιδιοκτήτη πιτσαρίας-Σαμαράς-στην διακυβέρνηση της χώρας στην πιο κρίσιμη μεταπολεμικά συγκυρία.

Το black χιούμορ, αλλά ελληνικά, συμπληρώνεται με την παρουσία ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενός επαγγελματία της Αριστεράς με κορυφαία στιγμή της σταδιοδρομίας του την ηγεσία του 15μελούς. (Eίναι αυτό που είχε πει κάποτε οΜπίλ Κλίντον σε μια κλειστή συνάντηση επιχειρηματιών: Όταν δείτε τους πολιτικούς να διαχειρίζονται την Οικονομία του πλανήτη, ετοιμαστείτε για τα χειρότερα!). Οι υπόλοιποι αρχηγοί των κομμάτων είναι στην κυριολεξία εκτός συναγωνισμού από κάθε άποψη. 

Αίμα και δράση τώρα: Φέτος το ΑΕΠ της χώρας αναμένεται να συρρικνωθεί πάνω από7%, το 2013 τουλάχιστον κατά 2,5% και πάει λέγοντας. Το τσεκούρι της μείωσης των μισθών και συντάξεων έχει παραλύσει την ελληνική οικονομία, καθώς τα εισοδήματα των περισσότερων ελληνικών οικογενειών έχουν μειωθεί κατά 20% ή 30% ή 40%, σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ακόμη περισσότερο, όταν υπεισέρχεται και ο παράγοντας της καλπάζουσας ανεργίας.

Η τραγωδία των Ελλήνων-γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ- συμπληρώνεται όταν με αυτά τα μειωμένα εισοδήματα καλούνται να πληρώσουν πρόσθετους φόρους -αυτούς δηλαδή που έρχονται με τα εκκαθαριστικά, όχι αυτούς που έχουν ήδη κρατηθεί στην πηγή από μισθούς, συντάξεις κ.λπ – αυξημένους κατά το εφιαλτικό ποσοστό του 500%!!! Από 1,1 δισεκατομμύριο ευρώ που ήταν πέρυσι, οι πρόσθετοι φόροι φέτος θα φτάσουν στα 6,5 δισεκατομμύρια!

Ο πρόσθετος φόρος ανά φορολογούμενο ανήλθε έτσι κατά μέσον όρο στα 1.635 ευρώ και αναμένεται να ξεπεράσει και τα 1.700 ευρώ, όταν συμπεριληφθούν και οι περίπου1.000.000 δηλώσεις που ακόμη εκκρεμούσαν να υποβληθούν ένα 24ωρο πριν από τη λήξη της προθεσμίας.

Παράλληλα, η συγκυβέρνηση έχει «φεσώσει» οποιονδήποτε επιχειρηματία έρχεται σε επαφή με το κράτος. Στα τέλη του Ιουνίου λοιπόν τα «φέσια» της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, εκτινάχθηκαν αισίως στα 6,62 δισεκατομμύρια ευρώ!Αυξήθηκαν δηλαδή τα χρέη της κυβέρνησης προς ιδιώτες κατά 900 εκατομμύρια ευρώ από την αρχή του 2012 και κατά 173 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με το Μάιο. Σε απλά Ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι ο υπ’ αριθμόν ένα εξολοθρευτής των ελληνικών ιδιωτικών επιχειρήσεων είναι η άθλια συγκυβέρνηση του «τρίο της συμφοράς» Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη!

Το πρώτο εξάμηνο του 2012 το έλλειμμα της κυβέρνησης διαμορφώθηκε στα 9,9 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία τα 9,4 δισ. ευρώ πήγαν για την πληρωμή τόκων!!! Όλο το έλλειμμα δηλαδή.

Σύμφωνα με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς η Ελλάδα θα χρειασθεί μια δεκαετία τουλάχιστο να βγει στις αγορές και τότε το χρέος μας θα ξεπερνάει κατά πολύ το ένα τρις- μπορεί να φλερτάτει με τα 3 τρις κι ας έχει μεσολαβήσει και κούρεμα. 

Οι "σεναριογράφοι" εκτιμούν πως ο ελληνικός λαός θα ανταποκριθεί σύμφωνα με τις επιθυμίες τους στο συγκεκριμένο πείραμα ακούγοντας τον Μπάμπη Παπαδημητρίουνα του λέει από την συχνότητα του ΣΚΑΙ κάθε τόσο “να κάμουμε τη δουλειά μας”, “να κάμουμε την δουλειά μας” με την ίδιο εμετικό βιασμό της γλώσσας που συνηθίζουν η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος και η φαιδρή περίπτωση του Μίμη Ανδρουλάκη όταν χρησιμοποιούν την λέξη “σχολιά”  αντί για τα “σχολεία”, ελπίζοντας να φανούν αρεστοί στους υπηκόους.

Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι αυτό το πείραμα θα πετύχει; Ποιοί θα το υλοποιήσουν; Οι 3 της σημερινής συγκυβέρνησης που σε ένα χρόνο από σήμερα θα ταξιδεύουν τσακισμένοι ανά τον πλανήτη σαν τον ΓΑΠ τρέμοντας την οργή του κόσμου; 

Θα το υλοποιήσουν μήπως οι πολίτες ανάμεσα στους οποίους εξαπλώνεται ήδη μια σιωπηλή συμφωνία, κεντρική ιδέα της οποίας είναι “δεν πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας στο κράτος, ώσπου να το δούμε να καταρρέει”.

Και με ποιο νόμισμα θα ολοκληρωθεί το πείραμα; Με το ευρώ απέναντι στο οποίο αυξάνεται με γεωμετρική ταχύτητα η απέχθεια των Ελλήνων, όπως έδειξε και η μέτρηση της GPO  στην εκπομπή του Πρετεντέρη; 

Δυστυχώς δεν μπορούσαν να υπάρξουν πιο αποτελεσματικοί συνήγοροι του λόμπυ της δραχμής από τις 3 αστείες φιγούρες της συγκυβέρνησης. 

Περισσότερο και από τον Λαφαζάνη με τα ρούβλια, οι ολίγιστοι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης δολοφονούν καθημερινά τον μύθο του κοινού ευρωπαικού νομίσματος υπονομεύοντας άθελά τους το πείραμα.

Έτσι εμφανίζεται ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης- που όσα κουσούρια και να του καταλογήσεις είναι αυτόπτης μάρτυρας εκατοντάδων  πολιτικών πτωμάτων που περνούσαν από το ποτάμι- να υπερασπίζεται ανοιχτά την "απόδραση" φωτογραφίζοντας την δραχμή η ένα νέο εθνικό νόμισμα.  Γράφει στο  ΒΗΜΑ: “Το δυστύχημα είναι ότι στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν πρόσωπα και δυνάμεις που ακόμη κι αυτή την ώρα, ως άλλοι κουκουλοφόροι, δίνουν γη και ύδωρ στους αφερέγγυους εταίρους και δανειστές μας.

Επειδή ορισμένοι εκ των αναγνωστών διερωτώνται ποιοι είναι οι κουκουλουφόροι που ακόμη κι αυτή την ώρα δίνουν γη και ύδωρ στους αφερέγγυους εταίρους μας, διευκρινίζουμε ότι αναφερόμαστε κυρίως στο πλήθος των υποτελών προθύμων της πολιτικής, των επιχειρήσεων και της δημοσιογραφίας  που συνεπικουρούν τον Πολ Τόμσεν, υπερασπίζονται με πάθος κάθε έμπνευση των τροϊκανών και επικρίνουν χωρίς αιδώ οποιονδήποτε  εκφράζει αντίθετη άποψη ή διατυπώνει ανησυχίες και φόβους για την οικονομία, τη χώρα και το λαό της.”

 H ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ-EUROBANK ΚΑΙ TO ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ.

Τα συστατικά στοιχεία του κοκτέηλ δεν θα μπορούσαν να είναι πιο εκρηκτικά με την σημερινή βομβιστική επίθεση στο Χαλάνδρι, να έχει άρωμα τρομοκρατίας και μιας ιδιόμορφης νέας μεταπολίτευσης που αρχίζει δειλά-δειλά να ξεδιπλώνεται. 

Κάτω από αυτό το πρίσμα το εγχείρημα της συγχώνευσης δύο μεγάλων χρηματοπιστωτικών Ομίλων, όπως είναι η Eurobank και η Εθνική  θα πρέπει να τεθεί σε νέες βάσεις από τους εμπλεκόμενους μετόχους αλλά και τα κορυφαία στελέχη των τραπεζών. Η  ανακεφαλαιοποίηση δημιουργεί ήδη ένα ασφυκτικό πλαίσιο, με τους όρους συμμετοχής των ιδιωτών να χαρακτηρίζονται «ακριβοί» και «δύσκολοι». Οι βιώσιμες ελληνικές τράπεζες θα πρέπει μέχρι τον Απρίλιο του 2013 να προβούν σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ποσού ίσου με τις κεφαλαιακές ανάγκες που ορίζει η Τράπεζα της Ελλάδος για το κάθε πιστωτικό ίδρυμα. Σε αυτό το πλαίσιο, το βασικό στοιχείο, είναι το πότε θα γίνει η ΑΜΚ της κάθε τράπεζας, δηλαδή πότε ξεκινά η περίοδος των 50 ημερών, βάσει της οποίας θα καθοριστεί η τιμή της αύξησης. Οι λεπτομέρειες των όρων φαίνεται πως δίνουν, μία μεγάλη ευκαιρία στους ξένους επενδυτές να αγοράσουν τα αδιάθετα των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου αποκτώντας με αυτόν τον τρόπο μερίδιο σε ελληνικές τράπεζες, σε πολύ χαμηλές τιμές κι αυτό στην περίπτωση που το country risk έχει μειωθεί αισθητά μέσα στους επόμενους μήνες”.

Αυτό είναι το θετικό σενάριο που υπολογίζει χωρίς τον ξενοδόχο που πιθανόν να είναι ένα τρίκυκλο που θα διασχίζει κορνάροντας δαιμονισμένα την Πανεπιστημίου με οδηγό την Ρένα Δούρου, συνοδηγό τον Αλέξη Τσίπρα και στην καρότσα τον Λαφαζάνη με τον Σταύρο Ψυχάρη να κάθονται πάνω σε μια στίβα από δραχμές και δίφραγκα και να τα πετάνε στους περαστικούς. Λίγο πιο πίσω η βέσπα του Γιώργη του Κουρή, του Περγαμόντο,  να τους ακολουθεί στο πόντο με τον ερωτευμένο εκδότη της “ΑΥΡΙΑΝΗΣ” να γυρνάει το κεφάλι του στην συνεπιβάτιδά του και να της τραγουδάει “της μιας δραχμής τα γιασεμιά” η το  “απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα κι εγώ χατήρι δεν του χάλασα”.

Θέλουμε να πούμε πως είναι μεγάλο ρίσκο για τους ιδιώτες που διατηρούν ποσοστά στις συγκεκριμένες τράπεζες να θελήσουν να κρατήσουν τον έλεγχο των τραπεζών πληρώνοντας τεράστια ποσά σε ευρώ και μέσα σε λίγους μήνες, π.χ αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές, το Εθνικό Νομισματοκοπείο να κόβει δραχμές σε ζωντανή μετάδοση με την απεσταλμένη του Γιώργη του Αυτιά στην Μεσογείων, Μάγδα Τσέγκου.

Η ατμόσφαιρα σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο παραπέμπει σε κινούμενη άμμο με το σενάριο της δραχμής που έως τώρα προκαλούσε ανατριχίλα στην πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών να κερδίζει έδαφος-ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ζήσουμε σαν μια κλειστή Αλβανία του Χότζα. 

Η φτώχια και η απελπισία έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι. 

Σε ένα τέτοιο οικονομικό περιβάλλον οι παράμετροι επιτυχίας της σχεδιαζόμενης συγχώνευσης είναι λογικό να συνυπολογισθούν με όσο γίνεται μεγαλύτερη ακρίβεια και αυτό είναι θέμα τόσο των αναλυτών των τραπεζών όσο και απόφαση των ιδιωτών επιχειρηματιών. 

Το να κατέχεις μια Τράπεζα στην Ελλάδα της δραχμής με την υπόλοιπη Ευρώπη να παραμένει στο ευρώ, είναι διαφορετικό από το να συμβαίνει το ίδιο, όταν όλοι θα έχουν επιστρέψει στα εθνικά τους νομίσματα. Όσο για τις τράπεζες αυτές καθεαυτές αποτελούν, παρά τις επιθέσεις που δέχονται σήμερα, πιο σταθερές αξίες από τα κόμματα και τους πολιτικούς. 

Ας μην ξεχνάμε πως κι εδώ υπάρχουν εργαζόμενοι και αν κρίνουμε από μια είδηση που πέρασε στα ψιλά, η διοίκηση της  Eurobank έχει κάθε λόγο να αισθάνεταιικανοποιημένη με το επίπεδο του ανθρώπινου δυναμικού της. Με αφορμή την  συνάντηση του Σωματείου της Eurobank (Πρόεδρος και Γενικός Γραμματέας) με την Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας (κ. Αλεξ. Τουρκολιάς) και την αντίστοιχη της Eurobank (κ. Νικ. Νανόπουλος) στα γραφεία της Διοίκησης της Ε.Τ.Ε. στο πλαίσιο αιτήματος του σωματείου για ενημέρωση/διαβούλευση, οι εργαζόμενοι της Τράπεζας σημειώνουν, μεταξύ άλλων, σε ανακοίνωσή τους:  Για μας δεν είναι μειονέκτημα π.χ. ο χαμηλός μέσος όρος ηλικίας που είναι μόλις 41 έτη, ούτε το γεγονός του ότι μόνο το 5% των εργαζομένων είναι ηλικίας άνω των 55 ετών. 
Αντίθετα πιστεύουμε ότι μία Τράπεζα διαθέτει δυναμική και έχει περιθώριο καλύτερης πορείας, όταν το 70% του Προσωπικού της είναι κάτω των 45 ετών, όπως συμβαίνει στην Eurobank.
Είναι φυσικό κι επόμενο σε μία Τράπεζα με το σύστημα ένταξης, εξέλιξης και αξιολόγησης, όπως αυτό της Eurobank που επένδυσε στην ανανέωση του Προσωπικού της μέσω κινήτρων για οικειοθελείς αποχωρήσεις (περίπου 1.100 στην τελευταία 4ετία) η τραπεζική προϋπηρεσία των εργαζόμενων να είναι χαμηλή. Μόνο το 21% του Προσωπικού της έχει τραπεζική προϋπηρεσία άνω των 20 ετών, παρ’ ότι το 39% του συνόλου αυτού του Προσωπικού προέρχεται από συγχωνευθείσες με την Eurobank, παραδοσιακές Τράπεζες…
Ταυτόχρονα όμως αυτό το Προσωπικό είναι άριστα εκπαιδευμένο και καταρτισμένο.
Για παράδειγμα το 25% των συναδέλφων μας έχει μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, ενώ το 66% είναι κάτοχοι πτυχίων ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης.
Τα παραπάνω είναι μέρος των αντικειμενικών στοιχείων που θα πρέπει να συνεκτιμηθούν την επόμενη ημέρα (όποια κι αν είναι αυτή) υπό το νέο τραπεζικό σχήμα, με διάδοχο εργοδότη τον ΟΜΙΛΟ ΤΗΣ Ε.Τ.Ε. 
http://www.kourdistoportocali.com/articles/16170.htm