Τελικά ποιο ήταν το σκάνδαλο; Τα ίδια τα δομημένα ομόλογα ή ότι τα ταμεία τα επέστρεψαν για να αγοράσουν ομόλογα που μπορούσαν μετά να κουρευτούν; Μήπως θα έπρεπε να το λέμε σκάνδαλο της επιστροφής των δομημένων ομολόγων;
Λίγα μόλις χρόνια πριν, το πολιτικό σκηνικό συγκλονιζόταν από το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων. Πολλές διοικήσεις ασφαλιστικών οργανισμών κατηγορήθηκαν σε ποινικά δικαστήρια και οι περισσότερες είναι υπόδικες, επειδή αγόρασαν δομημένα ομόλογα και διακινδύνευσαν τα κεφάλαιά τους σε ένα «στοίχημα» όπως είναι τα συμβόλαια επί των ομολόγων. Και όπως συνήθως, μια επενδυτική επιλογή όπως αυτή συνδέθηκε (εύλογα), σε κάποιες περιπτώσεις, με αδιαφανείς συναλλαγές διοικήσεων. Προφανώς οι συναλλαγές αυτές, αν και όπου έγιναν, πρέπει να τιμωρηθούν, αλλά η ίδια απαράδεκτη πρακτική μπορούσε να γίνει και στην περίπτωση που το Ταμείο αγόραζε κρατικά ομόλογα, μετοχές, ακίνητα ή έπιπλα! Η αλήθεια είναι ότι στη θύελλα της πολιτικοποίησης του σκανδάλου και των εύκολων κατηγοριών από παντογνώστες δημοσιογράφους, ποινικοποιήθηκε μια επενδυτική επιλογή, που αποδείχθηκε τελικά σωστή. Σε πολλές περιπτώσεις, τα προϊόντα χρησίμευαν στην αντιμετώπιση μιας «απίθανης» εξέλιξης όπως αυτή που ζούμε. Τα δομημένα ομόλογα δεν έχουν υποστεί το «κούρεμα» και έχουν αξία μεγαλύτερη από τα κανονικά, «αγνά» κρατικά ομόλογα που έχουν υποστεί καθίζηση.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να απολογηθούν δημόσια οι ερασιτέχνες… εισαγγελείς, που δεν δίσταζαν να στάζουν δηλητήριο προς πολλές κατευθύνσεις, να παριστάνουν τους κατήγορους με υπονοούμενα και να απαιτούν την αντιστροφή των πωλήσεων δομημένων ομολόγων. Αποδεικνύεται ότι χάθηκαν κεφάλαια ασφαλιστικών οργανισμών επειδή επέστρεψαν «ζημιογόνα» δομημένα για να αγοράσουν «κανονικά» ομόλογα. Να καλύψουν οι δημαγωγοί – μπουρδολόγοι τη ζημία που προκάλεσαν.
Οταν αυτή είναι η πραγματικότητα, μπορεί κανείς να κατηγορήσει τους ιδιώτες που διαμαρτύρονται επειδή αγόρασαν ομόλογα και έχασαν τις αποταμιεύσεις τους; Κι όμως, επαγγελματικοί (υποτίθεται) οργανισμοί επενδύσεων, όπως ασφαλιστικά ταμεία, ευαίσθητοι πολιτικοί, ανήσυχοι υπερασπιστές των κοινωνικών πόρων, τηλεοπτικές προσωπικότητες, νόμιζαν ότι τα κρατικά ομόλογα είναι ασφαλή. Οι ιδιώτες που αγόρασαν ομόλογα του ελληνικού κράτους, που «διαφημίζονταν» άμεσα και έμμεσα ως ασφαλή καταφύγια για την αποταμίευση νοικοκυραίων, έναντι των μετοχών που έχουν ψηλό ρίσκο, δικαιούνται προστασία από το πολιτικό σύστημα που κατέστρεψε τις αποταμιεύσεις τους.
Το λεγόμενο «κούρεμα» (PSI) της αξίας των ομολόγων έγινε προκειμένου να μην υποστούν το βάρος της διάσωσης του ελληνικού χρέους μόνο τα κράτη της Ευρωζώνης αλλά και οι ιδιώτες. Ηταν χρήσιμη εξέλιξη, αλλά και το πολιτικό άλλοθι των κυβερνήσεων που θέλουν να δείχνουν πως τιμωρούν τους κακούς κερδοσκόπους. Αυτό όμως μπορεί να ισχύει για μεγάλους… κερδοσκόπους ή για επαγγελματίες επενδυτές που (υποτίθεται) γνωρίζουν. Οι άλλοι, που αποδεδειγμένα είναι αποταμιευτές, πρέπει να έχουν τουλάχιστον την προστασία που προβλέπει η ελληνική και η ευρωπαϊκή νομοθεσία για τους καταθέτες που χάνουν τις καταθέσεις τους.
Καθημερινή 27 Νοεμβρίου 2012
