Ε, λοιπόν, όχι μόνο απέτυχε προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά φτάσαμε στο σημείο, μετά από τόσες θυσίες του λαού, μετά από το κατά φαντασίαν «success story» και τους πανηγυρισμούς για επίτευξη του θρυλούμενου πρωτογενούς πλεονάσματος, οι δανειστές να γίνονται σκληρότεροι και να ζητούν το πλήρες ξεπούλημα της ίδιας της Ελλάδας. Γιατί άραγε;
Στην περίπτωση της Συρίας, η παγκοσμιοποίηση (μέσω του Ομπάμα) θα κτυπήσει με πυραύλους τις αμυντικές γραμμές της, για να την διαλύσει ως ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα. Μην ξεχνάμε ότι πρώτη έσπευσε να δηλώσει συμμετοχή στην καταστροφή αυτής της χώρας, η ελληνική κυβέρνηση. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η παγκοσμιοποίηση (μέσω της τρόϊκας) θα την κτυπήσει κλείνοντας τις αμυντικές της βιομηχανίες και αποσπώντας τη διοίκηση και διάθεση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας στο εξωτερικό, για να την καταργήσει ως κυρίαρχη χώρα. Είναι πλέον καταφανέστατο ότι ο στόχος των δανειστών δεν είναι η σωτηρία της χώρας, αλλά η κατάργησή της. Όλα αυτά φυσικά για να γίνουν θα πρέπει να έχουν την υπογραφή του κ. Σαμαρά.
Θα τα δεχτεί άραγε όλα αυτά ο διαπραγματευτής κ. Σαμαράς; Γνωρίζει πιστεύουμε και ο ίδιος πως αν δεν τα δεχτεί, τότε οι δανειστές μαζί με τα ντόπια παράσιτα, θα τον τελειώσουν πολιτικά με τον χειρότερο τρόπο. Αν πάλι τα δεχτεί, τότε θα τον τελειώσει πολιτικά η οργή του ελληνικού λαού.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Σαμαράς απέτυχε. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως άλλον στιβαρό διαπραγματευτή. Πλησιάζει η ώρα της απόσυρσης.
Πέτρος Χασάπης
