Γράφει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος
Σε λίγο θα μαδάμε τη μαργαρίτα για να βρούμε τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και την εποχή που προσελήφθησαν…λες και δεν γνωρίζουν ακόμα και οι πέτρες πότε άνοιξαν οι πύλες του «παραδείσου» για χιλιάδες εργαζόμενους.
Πολιτικές σκοπιμότητες δημιούργησαν μύθους, ενώ τις περισσότερες φορές χρησιμοποιήθηκαν αριθμοί από ανθρώπους που δεν γνώριζαν…     
Όλα αυτά προκαλούσαν πολιτικές αντιπαραθέσεις αλλά το τελευταίο κρούσμα ήταν μια ανοικτή κόντρα Υπουργών, χωρίς το Μαξίμου να πάρει θέση.
Βέβαια οι αριθμοί χρησιμοποιήθηκαν και για να στοχοποιηθούν και να απαξιωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι ώστε να προωθηθούν τα σχέδια της Τρόικας για απολύσεις.   
Η νέα κόντρα είχε πρωταγωνιστές τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη και τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών Λεωνίδα Γρηγοράκο.
Στη συνέχεια τον κ. Γρηγοράκο «άδειασε» και ο πολιτικός του προϊστάμενος Υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Μιχελάκης.
Έτσι βγήκε ξανά στην επιφάνεια η κόντρα ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, αφού αντικείμενο της διαμάχης ήταν οι προσλήψεις στο Δημόσιο κατά την πενταετία 2004 - 2009, δηλαδή την περίοδο Καραμανλή.
Ο κ. Γρηγοράκος αναφέρθηκε στις  850.000 προσλήψεων τα χρόνια της διακυβέρνηση της ΝΔ, ουσιαστικά υιοθέτησε  στοιχεία που είχαν δημοσιεύσει «ΤΑ ΝΕΑ», σύμφωνα με αυτά στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα προσελήφθησαν την περίοδο 2004 - 2009 σε  865.132 (με μονιμοποιήσεις, εποχικό προσωπικό, συμβασιούχους έργου και ωρομίσθιους). Αν και αυτά τα στοιχεία που είχε δημοσιεύσει η εφημερίδα είχαν διαψευστεί από τον πρώην υπουργό Προκόπη Παυλόπουλο, ο οποίος τα είχε  χαρακτηρίσει ανακριβή, δεν είχε υπάρξει αντίδραση από την κυβέρνηση.  
Αυτή τη φορά ο κ. Μητσοτάκης, απάντησε στον κ. Γρηγοράκο, με έντονο τρόπο ξεκαθαρίζοντας ότι «δεν απηχούν την πραγματικότητα»».
Δεν είναι πρώτη φορά που οι ευθύνες του Κώστα Σημίτη επιχειρείται να μεταβιβαστούν σε άλλες κυβερνήσεις, όπως με τα «τραβεστί» δημοσιονομικά στοιχεία δημιουργούσε την εικόνα μιας ανθηρής οικονομίας μεταβιβάζοντας με λογιστικά κόλπα τα χρέη στις επόμενες κυβερνήσεις. Η «ομερτά» για τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη συνεχίζεται μέχρι και σήμερα καθώς το σύστημα διαπλοκής έφαγε με χρυσά κουτάλια επί εποχής του.    
Σύμφωνα με αναλυτικά στοιχεία σχετικά με τις προσλήψεις, μία απλή στατιστική παρατήρηση αποδεικνύει ότι ο κατ' έτος μέσος όρος προσλήψεων μεταξύ 2004-2009 ήταν ο μικρότερος, τουλάχιστον μετά το 2000. Και, βεβαίως, δεν γίνεται λόγος για τα προηγούμενα - ιδίως μετά το 1981 - χρόνια, όπου συνέβησαν τα «όργια» κομματικών προσλήψεων του ΠΑΣΟΚ - «φυσικά» εκτός ΑΣΕΠ - και για τα οποία τα ΜΜΕ αλλά και άλλοι δημοσιολόγοι σιωπούν…εκκωφαντικά.

Αναλυτικά τα στοιχεία:

Ι. Ως προς τους δημόσιους υπαλλήλους, υπό την ευρεία του όρου έννοια η οποία περιλαμβάνει και εκείνους που υπηρετούσαν με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου :
Α.- Το 2004 υπηρετούσαν 472.332 υπάλληλοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
1. Κεντρική Υπηρεσία 354.695
2. ΝΠΔΔ  44.910
3. ΟΤΑ α΄και β΄βαθμού  72.727
Β.- Το 2009 υπηρετούσαν 530.589 υπάλληλοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
1. Κεντρική Υπηρεσία 397.897
2. ΝΠΔΔ  48.634
3. ΟΤΑ α΄και β΄βαθμού  84.058
Γ.- Άρα η διαφορά μεταξύ 2004 και 2009 είναι 58.257 περισσότεροι υπάλληλοι.
Απ΄ αυτούς οι 33.500 δεν προσλήφθηκαν πρωτογενώς αλλά προέρχονται από εκείνους των οποίων οι ιδιωτικού δικαίου συμβάσεις μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου, κατ’ εφαρμογή του Π.Δ. 164/2004. Επισημαίνεται ότι η μετατροπή αυτή έγινε υποχρεωτικώς – και με διαδικασία ΑΣΕΠ, μολονότι τούτο δεν ήταν επιβεβλημένο κατά το Σύνταγμα – λόγω των προβλέψεων της Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 1999.
Συγκεκριμένα η Κυβέρνηση Κ. Σημίτη αφενός είχε «κληροδοτήσει» το 2004 στην Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή περί τους 129.000 συμβασιούχους ορισμένου χρόνου και έργου. Και, αφετέρου, ουδέν είχε πράξει για την προσαρμογή στην ως άνω Οδηγία, υπό τον κίνδυνο καταδίκης της Χώρας με ανυπολόγιστες οικονομικές συνέπειες. Γι’ αυτό και αμέσως εκδόθηκε το ως άνω Π.Δ. 164/2004 με το οποίο, και σε συνεννόηση με τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και ύστερα από γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας, μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου οι 33.500 συμβάσεις κείνων που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Κατά συνέπεια μεταξύ 2004-2009 προσλήφθηκαν πρωτογενώς, και για την κάλυψη υφιστάμενων τεράστιων κενών του στενού δημόσιου τομέα – πάντοτε δε μέσω ΑΣΕΠ – 24.757 δημόσιοι υπάλληλοι. Εκ των οποίων πάνω από 10.000 στους ΟΤΑ α΄και  β΄ βαθμού.
Απλή στατιστική παρατήρηση λοιπόν αποδεικνύει ότι ο κατ’ έτος μέσος όρος προσλήψεων μεταξύ 2004-2009 ήταν ο μικρότερος, τουλάχιστον μετά το 2000. Και, βεβαίως, δεν γίνεται λόγος για τα προηγούμενα – ιδίως μετά το 1981 – χρόνια, όπου συνέβησαν τα «όργια» κομματικών προσλήψεων του ΠΑΣΟΚ – «φυσικά» εκτός ΑΣΕΠ – και για τα οποία τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα σιωπούν «αιδημόνως».
ΙΙ. Ως προς τους συμβασιούχους με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και έργου :
Α.- Τα στοιχεία έχουν ως εξής :
1.Το 2004 υπηρετούσαν 128.963 συμβασιούχοι, οι οποίοι είχαν προσληφθεί    από τις Κυβερνήσεις Σημίτη, κατανεμόμενοι ως εξής :
(α) Ορισμένου χρόνου : 94.352
(β) Έργου : 34.431
2. Το 2005 υπηρετούσαν 128.868 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
(α) Ορισμένου χρόνου : 92.762
(β) Έργου : 36.106
3. Το 2006 υπηρετούσαν 128.421 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
(α) Ορισμένου χρόνου : 103.312
(β) Έργου :  25.109
4. Το 2007 υπηρετούσαν 118.513 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
(α) Ορισμένου χρόνου : 96.114
(β) Έργου : 22.399
5. Το 2008 και επέκεινα υπηρετούσαν 96.819 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι     ως εξής :
(α) Ορισμένου χρόνου : 75.127
(β) Έργου : 21.692
Β.- Από τα στοιχεία αυτά συνάγεται ότι αν μεταξύ 2004-2006 ο αριθμός των συμβασιούχων αυτών ήταν σχετικά υψηλός – αλλά ίσος μ’ αυτόν που προσέλαβε το ΠΑΣΟΚ προ του 2004 – είναι διότι κατά τα τρία αυτά χρόνια ανανεώθηκαν υποχρεωτικώς, όσο διαρκούσαν οι διαδικασίες του ΑΣΕΠ, οι προ του 2004 συμβάσεις εκείνων, οι οποίοι είχαν προσληφθεί, όπως τονίσθηκε, από τις Κυβερνήσεις Σημίτη και ενέπιπταν στις διατάξεις του Π.Δ. 164/2004. ΄Ητοι οι συμβάσεις που τελικώς μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου. Γι’ αυτό και μετά το 2007 «έπεσαν» καθέτως, φθάνοντας πλέον στο μικρότερο επίπεδο, τουλάχιστον μετά το 2000