1η Δεκεμβρίου του 2012. Την ώρα που αμέτρητοι συμπολίτες μας δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα, ζουν στους δρόμους, καταφεύγουν στα συσσίτια, για να τραφούν και λιποθυμούν από τον υποσιτισμό, καλλιτέχνες που δεκαετίες θεωρούνταν συνειδητοποιημένοι, ευαίσθητοι σε κοινωνικά ζητήματα και γενικώς στην παγκόσμια αδικία, εμφανίστηκαν να γλεντούν στην εφτάψυχη εκπομπή – και πολυδάπανη – του Σπύρου Παπαδόπουλου, ”Στην υγειά μας”.
Τη στιγμή που το παμφάγο κράτος απομυζά και την τελευταία σταγόνα αίματος των άτυχων Ελλήνων φορολογουμένων, επίλεκτα μέλη της κάστας των ευαίσθητων, συνειδητοποιημένων, ποιοτικών – αριστερών – καλλιτεχνών συνέρρευσαν στην προκλητική εκπομπή του κρατικού καναλιού, που πληρώνεται από το ίδιο αίμα που καθημερινά ρουφά η αδίστακτη μηχανή του συστήματος που υποτίθεται ότι οι εν λόγω καλλιτέχνες κοντράρουν.
Συνέρρευσαν, για να γλεντήσουν με τον οικοδεσπότη πάνω στα χιλιάδες ευρώ που δαπανώνται για την εκπομπή κάθε εβδομάδας, αφού προηγουμένως αφαιρέθηκαν με χίλια δυο τεχνάσματα και εκβιασμούς και απειλές από τις τσέπες οικογενειαρχών που δεν έχουν να θρέψουν τα παιδιά τους και ανέργων που για το κράτος εκπροσωπούν την καλύτερη αιμοδοτική μονάδα. Τι εικόνα για έναν άνθρωπο που αγωνιά για το πώς θα αγοράσει τα απαραίτητα της εβδομάδας και πώς θα ικανοποιήσει την τελευταία απαίτηση των τριών λήσταρχων της κυβέρνησης, να βλέπει αυτούς που έχουν την ταμπέλα του αριστερού, του προοδευτικού και του κοινωνικά ευαίσθητου να τραγουδούν και να πίνουν με τις δεκάρες τις δικές του που θα λείψουν από το φαγητό και τη θέρμανσή του…
Και να σκεφτεί κανείς πως αύριο οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες θα κάνουν επίδειξη της κοινωνικής ευαισθησίας τους, συμμετέχοντας σε συναυλίες για αδικημένους, κυνηγημένους μετανάστες και σε μαραθώνιους για πεινασμένους στην άλλη άκρη της γης…
Ποια άλλη εικόνα χρειάζεται, για να συνειδητοποιήσει κανείς πως επί δεκαετίες αυτοί που τώρα αποτελειώνουν τη χώρα και τους ανθρώπους της, χώριζαν τους Έλληνες σε αριστερούς και δεξιούς, συντηρητικούς και προοδευτικούς και δημιουργούσαν τα κατάλληλα είδωλα και εχθρούς για κάθε κατηγορία, ώστε να ελέγχουν τα πάντα; Είναι σαν να ζωντανεύει η εικόνα από τη ”Φάρμα των Ζώων” του Όργουελ όπου οι αρχηγοί των επαναστατημένων ζώων – τα γουρούνια – συνέτρωγαν με τους εχθρούς των ζώων – τους ανθρώπους -, χωρίς να έχουν καμία διαφορά μαζί τους, αλλά διαπραγματευόμενοι την παράδοση των συντρόφων τους στους δυνάστες.
Αλήθεια, τι άλλο χρειάζεται, για να αποσπαστούμε από όλα αυτά τα είδωλα που κατηύθυναν τη ζωή μας όλα αυτά τα χρόνια και να ψάξουμε το αληθινό κάπου αλλού – κάπου οπωσδήποτε πιο ήσυχα και μακριά απ’ τα φώτα…
