Το βαρύ πυροβολικό φαίνεται ότι επιστράτευσε η οικογένεια, μετά τον διεθνή διασυρμό και τις καταγγελίες για εμπλοκή του ονόματος Παπανδρέου στην λίστα Λανγκάρντ. Έτσι, με έναν πολλά υποσχόμενο τίτλο περί “ολιγαρχών” που εμποδίζουν την ανάκαμψη της χώρας, η εφημερίδα καταφέρνει να “εξαφανίσει” όλα τα διεθνή πρωτοσέλιδα με το όνομα “Παπανδρέου”! Ακόμα και στην εγκληματική διαχείριση της λίστας, το όνομα του πολιτικού προϊσταμένου της συγκάλυψης, απουσιάζει επιδεικτικά.
Αντίθετα, προβαίνει σε μία άκρως πρωτοφανή αποκάλυψη. Ότι μέσα στην λίστα, περιλαμβάνεται ο… …Λαυρεντιάδης! Με το ιλιγγιώδες μάλιστα ποσό των …5οκάτι χιλιάδων Ευρώ! Γεγονός απολύτως λογικό, αφού η λίστα είναι σε εποχές που ο επιχειρηματίας δεν είχε κάνει τα μεγάλα “ανοίγματα”… Δηλαδή, η “έγκριτη” εφημερίδα, δεν άκουσε τίποτα για τον fund του μισού δις, για την δικογραφία Πεπόνη, για τις περίεργες συνωνυμίες, αλλά εντυπωσιάστηκε από τα 50 χιλιάρικα του Λαυρεντιάδη!
Την σκυτάλη παίρνει άλλη μία μεγάλη αποκάλυψη, για το τραπεζικό σύστημα. Τι ανακάλυψαν για να μας συνταράξουν οι αθεόφοβοι; Μα φυσικά την …Proton! Την μοναδική τράπεζα που κρατικοποίησε ο Γιώργος Παπανδρέου! Το 0,005% των 200 δις που παίρνει το τραπεζικό σύστημα. Για το υπόλοιπο 99,9% που παίρνει τα χρήματα άνευ όρων, χωρίς κρατικοποίηση, χωρίς να ανοίξει μύτη, η “έγκριτη” εφημερίδα δεν βρήκε να γράψει δύο λέξεις… Να μας πει για παράδειγμα τι έκαναν ο Ομπάμα, ο Ραχόι, ο Μόντι με τις δικές τους τράπεζες!
Εκεί όμως που δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα, είναι στην επισήμανση ότι “στην Omega Bank ήταν και ο Νίκος Παπανδρέου, (τότε ήταν όλα ρόδινα) αλλά τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν ο Λαυρεντιάδης πήρε την Proton! Και βέβαια με την χολή στον Βενιζέλο “που εδωσε σκανδαλωδώς 131 εκ. USD στην Proton αλλά τα πήρε πίσω με… τόκο!” Τέτοιες αποκαλύψεις…
Και μη νομίζετε ότι η NYT το πήρε πατριωτικά το θέμα, επειδή κάνει και αναφορά στην Αμερικάνικη Carlyle που έχασε λεφτά στη Νεοχημική. Η συγκεκριμένη τρομερή αποκάλυψη γίνεται απλούστατα επειδή ο Λαυρεντιάδης ήταν ο μόνος επιχειρηματίας που τιμώρησε ο “μέγας στοχαστής”! Τον οποίο προσπαθεί να τον αποστασιοποιήσει από την καλπάζουσα διαφθορά επί των ημερών του, αφού παρουσιάζει την έκθεση για την διαχρονική διαφθορά στην Ελλάδα αλλά δεν βγάζει άχνα για την έκθεση κόλαφο του ΟΟΣΑ που καταλογίζει συγκεκριμένες ευθύνες, αποκλειστικά στην κυβέρνηση Παπανδρέου για υπόθαλψη εγκληματικών δραστηριοτήτων! (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΒΟΜΒΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΟΣΑ: Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΛΥΨΕ ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΩΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ!!)
Δεν ήταν όμως μόνο οι NYT που παρενέβησαν για την τιμή της οικογενείας. Είχαν προηγηθεί οι Financial Times, με την διθυραμβική διάψευση του “διαχειριστή του Fund” που διαρρύγνυε τα ιμάτια του ότι η κυρία Παπανδρέου δεν έχει καμμία σχέση με το Fund! Οι έγκριτοι FT όμως, συμπτωματικά δεν “έψαξαν” την τρομερή συνωνυμία του διαχειριστή, με τον μεγαλοφοροφυγά που κυνηγά η …Αμερικάνικη IRS! Τέτοιος οίστρος τους είχε συνεπάρει (ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΣΥΝΩΝΥΜΙΑ! Κάποιος συνονόματος του υπερασπιστή της κας Μαργαρίτας Παπανδρέου, διώκεται για φοροδιαφυγή – μαμούθ στις ΗΠΑ!).
Τέτοιες αποκαλύψεις και αυτοί… Όλα για το “πατριωτάκι”!
Δείτε το άρθρο σε μετάφραση (ολόκληρο και όχι αποσπασματικά) για να βγάλετε τα συμπεράσματα σας. Το πρωτότυπο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:http://www.nytimes.com/2012/12/06/world/europe/oligarchs-play-a-role-in-greeces-economic-troubles.html?pagewanted=all&_r=1&
“Οι ολιγάρχες εμποδίζουν την ανάκαμψη της Ελλάδας”
“Ένας δυναμικός επιχειρηματίας, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης φαίνεται να αντιπροσωπεύει μια πολλά υποσχόμενη νέα εποχή για την Ελλάδα. Θάμπωσε τον παραδοσιακό στενόμυαλο επιχειρηματικό κόσμο της χώρας, δημιούργησε μια αυτοκρατορία πολλών δισσεκατομυρίων ευρώ, μόλις λίγα χρόνια αφότου κληρονόμησε μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση στα 18 του.
Αναζητώντας την αποδοχή στους κύκλους της ελίτ, πρόσφερε αφειδώς σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και καλλιέγησε δεσμούς με τα κορυφαία πολιτικά κόμματα.
Αλλά καθώς η οικονομία στην Ελλάδα «ξίνισε» τα τελευταία χρόνια, «κρέμασε» την περιουσία του και άρχισε να υπεξαιρεί χρήματα από μια τράπεζα που ήλεγχε, σύμφωνα με τους εισαγγελείς. Με τις διαφαινόμενος κατηγορίες, τα πράγματα έδειχναν ότι η ταχεία άνοδός του θα πρέπει να ακολουθείται από μια εξίσου απότομη πτώση. Χάρη σε ένα νόμο που ψηφίστηκε αθόρυβα από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, απέφυγε τη δίωξη, τουλάχιστον για ένα διάστημα, απλά επιστρέφοντας τα χρήματα.
Πλέον, ο 40χρονος Λαυρεντιάδης επιστρέφει στο προσκήνιο, ως ένα από τα ονόματα της λεγόμενης λίστας Lagarde, με τους πάνω από 2.000 Έλληνες που λέγεται ότι έχουν λογαριασμούς σε υποκατάστημα της τράπεζας HSBC της Γενεύης και οι οποίοι είναι ύποπτοι για φοροδιαφυγή. Η λίστα δόθηκε πριν από δυο χρόνια από την τότε Υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας και νυν επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, στους Έλληνες αξιωματούχους, ο κατάλογος αυτός αναμένεται να ρίξει άπλετο φως στις σκιερές πρακτικές των πλουσίων.
Αντ ‘αυτού, όμως, κρύβονται κάτω από το χαλί και τώρα δύο πρώην υπουργοί Οικονομικών και ανώτατοι αξιωματούχοι φορολογίας της Ελλάδας βρίσκονται υπό έρευνα για την αποτυχία τους να επέμβουν.
Τα οικονομικά προβλήματα στην Ελλάδα συχνά αποδίδονται στο δημόσιο τομέα, που είναι γεμάτος από απολυμένους εργαζόμενους, ένα πλούσιο συνταξιοδοτικό σύστημα και μη ανταγωνιστικές βιομηχανίες να παρεμποδίζονται από υψηλά αμοιβόμενους εργαζομένους με εξασφαλισμένο εργασιακές εγγυήσεις. παρεμποδίζεται από αχρεωστήτως εργαζόμενους με εγγυήσεις για την απασχόληση ζωής. Συχνά αυτό που παραβλέπεται, όμως, είναι ο ρόλος που παίζεται από μια χούφτα πλουσίων οικογενειών, πολιτικών και τα μέσων μαζικής ενημέρωσης – που συχνά ανήκει στους μεγιστάνες – και οι οποίοι συνθέτουν τη δομή εξουσίας της Ελλάδας.
Σε μια χώρα που συνθλίβεται από χρόνια λιτότητα και ανεργία 25%, αυξάνονται οι μέσοι Έλληνες που εμφανίζονται όλο και περισσότερο αγανακτισμένοι από μια ολιγαρχία στην οποία, όπως λένε οι επικριτές, προεδρεύει η αδιαφάνεια, μια κλειστή οικονομία, όπου και βρίσκεται η ρίζα πολλών προβλημάτων της χώρας και λειτουργεί με εικονική ατιμωρησία. Υπάρχουν δεκάδες ισχυρές οικογένειες που ελέγχουν κρίσιμους τομείς, συμπεριλαμβανομένων και των τραπεζών, της ναυτιλίας και των κατασκευών, και μπορούν πολλές φορές να στηρίζονται στην πολιτική τάξη να κοιτάξει τα συμφέροντά τους και μερικές φορές να περνά νόμος προσαρμοσμένους στις ιδιαίτερες ανάγκες τους.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, το αποτέλεσμα είναι η έλλειψη του ανταγωνισμού, που υπονομεύει την οικονομία, επιτρέπει στους μεγιστάνες να δημιουργούν καρτέλ και να πλουτίζουν οι ίδιοι μέσω από τον συντροφικό καπιταλισμό. “Αυτό τους ωθεί στο να σχηματίσουν μια στενή, αιμομικτική σχέση με τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στη διαφθορά,” δήλωσε ο Kevin Featherstone, καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο London School of Economics.
Αυτή την εβδομάδα, η διεθνής επιτροπή διαφάνειας κατέταξε την Ελλάδα στην κατηγορία ως το πιο διεφθαρμένο κράτος στην Ευρώπη, πίσω από κράτη όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Σλοβακία. Υπό την πίεση της οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα δέχεται πιέσεις από τη Γερμανία και τους διεθνείς δανειστές της να προχωρήσει σε θεμελιώδεις αλλαγές στο οικονομικό της σύστημα, με αντάλλαγμα τα χρήματα που χρειάζεται για να αποφύγει την πτώχευση.
Όμως, παραμένει ανοικτό το ερώτημα αν οι Έλληνες ηγέτες θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν αυτές τις αλλαγές. Τον προηγούμενο χρόνο, παρά τις υποσχέσεις για διαφάνεια, η χώρα έπεσε στην πραγματικότητα, 14 θέσεις σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα για τη διαφθορά.
Ο κ. Λαυρεντιάδης εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μια σειρά από κατηγορίες που απορρέουν από δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων από την Proton Bankτου σε αδρανείς εταιρείες – σύμφωνα με τους ερευνητές, μερικές φορές, διατάζοντας έναν υπάλληλο να βάζει τα μετρητά σε σακούλες. Την ώρα που η Ελλάδα προσπαθεί να ολοκληρώσει την κρίσιμη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την αναδιάρθρωση του χρέους, η υπόθεσή του είναι εμβληματική, μιας μεγαλύτερης μάχης, ανάμεσα στην αδυναμία των θεσμικών οργάνων της Ελλάδας και τις απαρχαιομένες ρυθμιστικές δομές ενάντια σε αυτά τα εδραιωμένα συμφέροντα.
Πολλοί λένε ότι το σύστημα πρέπει να αλλάξει, προκειμένου η Ελλάδα να βγει από την κρίση. “Κρατώντας αυτό το κατεστημένο, απλά θα παραταθεί η καταστροφή στην Ελλάδα,” δήλωσε ο κ. Featherstone. Αν και η περίπτωση του κ. Λαυρεντιάδη δείχνει ότι το status quo είναι τουλάχιστον υπό έλεγχο, πρόσθεσε ότι «δεν βρίσκεται υπό επαρκή επίθεση.”
Σε μια συνέντευξη σχεδόν δυο ωρών, ο κ. Λαυρεντιάδης αρνήθηκε τις κατηγορίες για ατασθαλίες και ανέφερε ότι κατείχε “μερικούς λογαριασμούς” της HSBC στη Γενεύη, που περιείχαν περίπου $ 65.000, τα οποία όλα είναι νόμιμα και φορολογημένα. Επίσης, απέφυγε να απαντήσει σε ερωτήματα σχετικά με πολιτικούς δεσμούς που διατηρεί, ενώ αρνήθηκε να σχολιάσει τις λεπτομέρειες της έρευνας στην Proton Bank που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Καθισμένος στο γραφείο του ποινικού δικηγόρου του τον περασμένο μήνα, χαλαρός, χαμογελαστός και ντυμένος με ένα μπλε κοστούμι και κόκκινη και μπλε γραβάτα, ο κ. Λαυρεντιάδης δήλωσε ότι τον προβληματίζει το γεγονός ότι είχε ξεχωρίσει στις εκθέσεις του σχετικά με τη λίστα Lagarde, όταν άλλες ισχυρές προσωπικότητες φαίνεται να αποφύγουν τον έλεγχο.
“Η ερώτησή μου είναι, Γιατί εγώ; “, είπε. “Είμαι ο αποδιοπομπαίος τράγος για τα πάντα.”
Στη συνέντευξη, ο κ. Λαυρεντιάδης ίδιος απεικονίζεται ως «αουτσάιντερ» και αυτοδημιούργητος, είναι ένας επιχειρηματίας σε μια μικρή χώρα που κυριαρχείται από παλιές οικογένειες που δεν δέχονται τους νεοεισερχόμενους. «Δεν προέρχομαι από αριστοκρατική οικογένεια τρίτης γενιάς», επαναλάμβανε συνεχώς.
Πράγματι, κάποια από τα φώτα έπεσαν πάνω στον κ. Λαυρεντιάδη – εν μέρει – επειδή γιγαντώθηκε πολύ γρήγορα και στη συνέχεια απέτυχε να εξασφαλίσει την προστασία από τους σωστούς φίλους, μια αντίληψη που δεν αμφισβήτησε.
«Γιατί σε εμένα, κάτι το οποίο είναι ξεκάθαρο, και γιατί όχι σε κάτι που έχει μεγαλύτερα προβλήματα;”, είπε. Πιεσμένος για το ποιος θα μπορούσε να είναι υπεύθυνος για τα προβλήματά του, χαμογέλασε αινιγματικά. “Θα μπορούσα να σας πω χιλιάδες ονόματα», είπε, «αλλά δεν είναι το στυλ μου.”
Το θάρρος του κ. Λαυρεντιάδη χαλκεύτηκε νωρίς, όταν ανέλαβε τα ηνία της εταιρείας προμήθειας χημικών της οικογένειάς του, τη Νεοχημική, το 1990, μετά το θάνατο του πατέρα του. Φωτεινός και όμορφος, και προσβεβλημένος από ρευματοειδή αρθρίτιδα, μεγένθυνε γρήγορα την εταιρεία και εισέβαλε στον ελληνικό επιχειρηματικό κόσμο το 2003, όταν η εταιρεία εισήχθη στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Το 2008, η Carlyle Group, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων της Wall Street, κατέβαλε περισσότερα από 970 εκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσει ένα μερίδιο της Νεοχημικής.
Μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, ο κ. Λαυρεντιάδης έχτισε μια αυτοκρατορία που περιελάμβανε συμμετοχές σε φαρμακευτικά προϊόντα, τράπεζες, μια ποδοσφαιρική ομάδα και έργα τέχνης. Επίσης, απέκτησε μερίδια σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, ακολουθώντας την τακτική των μεγιστάνων, σύμφωνα με την οποία ελέγχουν κάθε μη κυβερνητικό μέσο ενημέρωσης της χώρας. Αλλά το ξύλο άρχισε να σπάει σύντομα, όταν χτύπησε η οικονομική κρίση. Η Carlyle έχασε περισσότερα από 65 εκατομμύρια δολάρια στη Νεοχημική και κατηγόρησε τον κ. Λαυρεντιάδη ότι επιβάρυνε την οικονομική της κατάσταση. Υπήρξε εκροή μετρητών από μια σειρά από άλλες εταιρίες συμμετοχών.
Το Δεκέμβριο του 2009, τέσσερις μήνες πριν η Ελλάδα ζητήσει τη διεθνή διάσωση, ο κ. Λαυρεντιάδης αγόρασε μερίδιο στη Proton Bank, η οποία είχε επεκταθεί ταχύτατα μετά την εξαγορά μιας μικρής τράπεζας το 2005, που ονομαζόταν Omega. Μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Omega συμπεριλαμβανόταν ο κ. Λαυρεντιάδης, ο πεθερός του Ευάγγελου Βενιζέλου, νυν Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και τον έναν αδερφό του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Τώρα, οι κατηγορίες των ρυθμιστικών Αρχών αναφέρουν ότι από τη στιγμή που ο κ. Λαυρεντιάδης ανέλαβε την Proton, άρχισε να τη λεηλατεί για να στηρίξει τις αποτυχημένες επιχειρήσεις του και ένα δίκτυο, όπως φαίνεται, εικονικών εταιρειών. Μόνο το 2010, συνολικά $925 εκατομμύρια – περισσότερο από το 40% των εμπορικών δανείων της Proton – χορηγήθηκαν με σχεδόν κανένα πιστωτικό έλεγχο στις επιχειρήσεις του ή στις εικονικές εταιρίες που είχε πωλήσει σε συνεργάτες του, σύμφωνα με το λογιστικό έλεγχο από την κεντρική τράπεζα της Ελλάδας, όπως ανέφερε πρώτο το Reuters.
Τα προβλήματά του βρήκαν στη δημοσιότητα στα μέσα του 2011, όταν οι Έλληνες οικονομικοί εισαγγελείς τον κατηγόρησαν για υπεξαίρεση $65 εκατομμυρίων, μετά από έρευνες που έκαναν έχοντας υποψίες για ξέπλυμα χρήματος.
Ωστόσο, πριν αρκετούς μήνες, οι νομοθέτες είχαν περάσει στα κρυφά ένα νόμο που επέτρεψε στους ανθρώπους που ήταν ύποπτοι για αδικήματα να αποφύγουν τη δίωξη, αν επιστρέψουν τα χρήματα για τα οποία υπήρχαν κατηγορίες για κλοπή, για ορισμένα εγκλήματα. Η ιδέα, σύμφωνα με τους νομοθέτες, ήταν να επιταχύνουν την επίλυση των περιπτώσεων, καθώς υπήρχαν καθυστερήσεις στα δικαστήρια της Ελλάδας. Ο κ. Λαυρεντιάδης επέστρεψε γρήγορα $65 εκατομμύρια στη Proton και αιτήθηκε ασυλίας.
Στη συνέχεια, τον Μάρτιο, ο οικονομική εισαγγελέας άσκησε δίωξη κατά του ίδιου και σε άλλους 26 για απάτη, υπεξαίρεση, σύσταση εγκληματικής συμμορίας, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και παραβίασης της πίστης που προέρχονται από δάνεια που πιστεύεται ότι έχουν εκδοθεί από την Proton Bank. Τα $65 εκατομμύρια επιστράφηκαν από τον κ. Λαυρεντιάδη σε μια προσπάθεια να διασφαλίσει την ασυλία από τους εισαγγελείς, καθώς μόνο ένα μέρος από τα $915 εκατομμύρια ήταν σε επισφαλή δάνεια υποστηρίζουν οι εισαγγελείς, ότι δόθηκαν από την Proton σε αδρανείς εταιρείες.
Στη συνέντευξη, ο κ. Λαυρεντιάδης επιβεβαίωσε ότι είχε επιστρέψει τα $65 εκατομμύρια, αλλά αρνήθηκε να αναφέρει κάτω από ποιες συνθήκες. Απέρριψε την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι «αντικειμενική», ενώ τόνισε ότι οι εισαγγελείς δεν τον έχουν καλέσει ακόμα για ανάκριση ή να τους απαγγείλουν λεπτομερώς τις κατηγορίες εναντίον του, πέρα από αυτές των 27. “Πιστεύω στην ελληνική δικαιοσύνη», ανάφερε.
Παρά τις κατηγορίες για απάτη εναντίον του, ο κ. Λαυρεντιάδης ήταν ακόμα ο δικαιούχος σε κάποιες περίεργες ενέργειες της κυβέρνησης. Τον Ιούλιο του 2011, ο κ. Βενιζέλος, που στη συνέχεια διετέλεσε Υπουργός Οικονομικών, ενέκρινε κρατική χρηματοδότηση ύψους $130.000.000 στην Proton, για να μην καταρρεύσει. Η χρηματοδότηση εγκρίθηκε από την κεντρική τράπεζα της Ελλάδας, αψηφώντας την απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που την χαρακτήριζε παράνομη. Τα $130 εκατομμύρια, συν τους τόκους, επέστρεψαν στην κυβέρνηση, όπως δήλωσε ο κ. Βενιζέλος σε γραπτές απαντήσεις σε μια λίστα από ερωτήσεις.
«Ήταν απολύτως απαραίτητο για τη διατήρηση της Proton – όχι του Λαυρεντιάδη – προκειμένου να διασωθούν τεράστια ποσά δημοσίου χρήματος», πρόσθεσε ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος παραιτήθηκε από Υπουργός Οικονομικών το Μάρτιο. Ένα μήνα μετά τη μεταφορά των $130 εκατομμυρίων, ο κ. Βενιζέλος ήταν συν-συγγραφέας ενός νόμου, σύμφωνα με τον οποίο χορηγείται αναδρομικά στον Υπουργό Οικονομικών πλήρης εξουσία για τη διάσωση των τραπεζών με κρατική στήριξη, ανεξάρτητα από τις συστάσεις των άλλων κρατικών θεσμών.
Ο κ. Βενιζέλος ανέφερε ότι ο νόμος ήταν απαραίτητος, γιατί «η Ελλάδα δεν είχε ένα σαφές νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο θα μπορούσε να επιτρέψει τη διαχείριση κρατικών εγγυήσεων σε κρίσιμες καταστάσεις.” Ωστόσο, οι νομικοί εμπειρογνώμονες εκτίμησαν ότι ήταν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου στην Ελλάδα, όπου οι ενέργειες από σημαίνοντα πρόσωπα θα μπορούσε αργότερα να λειανθεί με νέα νομοθεσία, που θα καταργούσε τις οποιεσδήποτε ενδείξεις παρανομίας.
Ο κ. Λαυρεντιάδης αρνήθηκε να σχολιάσει τους δεσμούς του με τον κ. Βενιζέλο, λέγοντας ότι «εγώ δεν ζήτησε ποτέ χάρη.”
Τον Οκτώβριο του 2011, η Proton κρατικοποιήθηκε. “Σοκαρίστηκα”, είπε ο κ. Λαυρεντιάδης, προσθέτοντας ότι ο ίδιος δεν πίστευε ότι τα οικονομικά της τράπεζας άξιζαν μια τέτοια κίνηση. Τον Μάρτιο, ο ίδιος αμφισβήτησε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και πλέον αναμένει μια απόφαση.
Ερωτηθείς εάν η υπόθεση της Proton ήταν απόδειξη ενός ρυθμιστικού συστήματος που δούλευε ή απέτυχε, ο κ. Λαυρεντιάδης χαμογέλασε. «Είναι μια ρυθμιζόμενη αγορά χωρίς κανόνες”, είπε. “Μπορείτε να το ερμηνεύσετε όπως θέλετε, είναι στη δική σας ευχέρεια.”
