Kι
όμως, ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι από τους εκπαιδευτικούς απέναντι
στην εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της υπουργού
Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου, είναι πια βέβαιοι ότι η διετής
μετεκπαίδευση των εκπαιδευτικών της Π. Ε. βαίνει προς κατάργηση, ύστερα
από ογδόντα δύο (χρόνια λειτουργίας)*, θυσία στο βωμό των περικοπών των
δαπανών που μας επιβλήθηκαν από το μνημόνιο της τρόικας των δανειστών
μας (Δ.Ν.Τ. – Ε. Ε. – Ε.Κ.Τ.).
Είναι
άξιο απορίας το γεγονός ότι ως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές
το ΥΠΔΒΜΘ δεν έχει προκηρύξει κανένα διαγωνισμό για την εισαγωγή
εκπαιδευτικών της Π. Ε. στη διετή μετεκπαίδευση των διδασκαλείων της
χώρας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μάλλον δε θα υπάρξουν εισακτέοι για τη
φετινή χρονιά.
Οι
ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που μέχρι τώρα διέρρεαν από το ΥΠΔΒΜΘ
μιλούσαν για μετατροπή της μετεκπαίδευσης από διετή σε μονοετή και
παρακολούθησή της από τους εκπαιδευτικούς σε χρόνο εκτός των διδακτικών
τους καθηκόντων, καταργώντας τη διετή απαλλαγή από τα διδακτικά
καθήκοντα (απόσπαση), που μέχρι πέρυσι ήταν κατοχυρωμένη για τους
επιτυχόντες στον ετήσιο διαγωνισμό για τα διδασκαλεία εκπαιδευτικούς της
Π. Ε. Όμως ούτε και αυτά που διέρρεαν επιβεβαιώθηκαν επίσημα, με
αποτέλεσμα να μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε ότι η διετής μετεκπαίδευση μάλλον μας….. «αφήνει χρόνους».
Φαίνεται
ότι οι εκπαιδευτικοί της μετά τρόικας και Δ.Ν.Τ. εποχής δε χρειάζονται
μετεκπαίδευση και επιμόρφωση, ιδιαίτερα όταν απομακρύνονται από τα
διδακτικά τους καθήκοντα και δημιουργούν κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό
για δύο χρόνια στα σχολεία, τα οποία πρέπει να καλυφθούν από το ΥΠΔΒΜΘ.
Η
ποιότητα βέβαια και η επιστημονική και παιδαγωγική αναβάθμιση των
γνώσεων των εκπαιδευτικών που τόσα χρόνια εξασφαλιζόταν με τη φοίτηση
τους στη διετή μετεκπαίδευση των διδασκαλείων, όχι μόνο δεν αφορά την
πολιτική ηγεσία του ΥΠΔΒΜΘ αλλά αποτελεί ίσως μια ξεπερασμένη και
ανώφελη διαδικασία, η οποία δε συμβάλλει στην απόκτηση αναλώσιμων
γνώσεων και δεξιοτήτων για τους εκπαιδευτικούς, ενταγμένων στην
εξυπηρέτηση των στόχων του φτηνού αγοραίου και ευέλικτου σχολείου της
αγοράς που οικοδομείται από την εφαρμοζόμενη εκπαιδευτική πολιτική της
κυβέρνησης των εντολοδόχων της τρόικας.
Αλγεινή
εντύπωση προκαλεί όμως και η στάση των συνδικαλιστικών οργάνων των
εκπαιδευτικών (Δ. Ο. Ε. – Σύλλογοι Εκπ/κών Π. Ε. – Σύλλογοι
μετεκπαιδευόμενων στα Διδασκαλεία) οι οποίοι δεν έχουν προχωρήσει μέχρι
τώρα σε συντονισμένες ενέργειες για την ανατροπή των αρνητικών, απ’ ότι
φαίνεται, επιλογών του ΥΠΔΒΜΘ αναφορικά με το θέμα της μετεκπαίδευσης
των εκπαιδευτικών της Π. Ε.
Φαίνεται
ότι η ιδεολογική και κομματική συγγένεια της πλειοψηφίας των μελών του
Δ. Σ. της Δ. Ο. Ε. με την ηγεσία του ΥΠΔΒΜΘ και την κυβέρνηση δεν αφήνει
την ομοσπονδία να αναλάβει δράση ακόμα και για το θέμα της
μετεκπαίδευσης, που αφορά όλο τον κλάδο πέρα από κομματικές και
παραταξιακές διαφοροποιήσεις.
Από
την άλλη το ΥΠΔΒΜΘ προκήρυξε ήδη με τυμπανοκρουσίες την υποχρεωτική
επιμόρφωση 150.000 χιλιάδων εκπαιδευτικών ( Π. Ε. και Δ. Ε. με
υποχρεωτικό χαρακτήρα) μέσα στους επόμενους μήνες, με περιεχόμενο την
επιμόρφωσή τους στη φιλοσοφία και την παιδαγωγική στήριξη του «νέου
σχολείου».
Η
εξεύρεση ίσως κάποιου κονδυλίου από το Ε.Σ.Π.Α. και την Ε. Ε. για την
ταχεία και μαζική επιμόρφωση τόσων εκπαιδευτικών (φυσικά στα πλαίσια των
διδακτικών καθηκόντων τους και παράλληλα με αυτά) μας οδηγεί να ζήσουμε
και πάλι «ημέρες δόξας» για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών της Π. Ε.
ανάλογες με αυτές της κακόφημης και αναποτελεσματικής «εξομοίωσης» των
πτυχίων των αποφοίτων των Π. Α. και Σχολών Νηπιαγωγών με τα πτυχία των
Π.Τ.Δ.Ε. της περιόδου 1997 – 2007, όταν χιλιάδες εκπαιδευτικοί της Π. Ε.
σύρθηκαν ταλαιπωρούμενοι, εκτός διδακτικού ωραρίου, επί χιλιάδες ώρες,
για να αποκτήσουν ένα πτυχίο – βεβαίωση (επέκτασης;) του αρχικού τους
πτυχίου χωρίς να αποκομίσουν τίποτα ουσιαστικό για την επιστημονική - διδακτική και παιδαγωγική τους κατάρτιση.
Φυσικά
το ΥΠΔΒΜΘ και η κυβέρνηση ούτε καν σκέφτηκε το ενδεχόμενο να
προσπαθήσει να βρει πόρους για τη συνέχιση της ύπαρξης και λειτουργίας
της διετούς μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών της Π. Ε., αφού το πλαίσιο
λειτουργίας της δεν ταιριάζει με τους διακηρυγμένους στόχους της
εκπαιδευτικής πολιτικής των εντολοδόχων της τρόικας κυβερνητών μας.
Η
στιγμή είναι κρίσιμη για το μέλλον της επιμόρφωσης και της
μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών της Π. Ε. και πρέπει με σοβαρότητα όλοι
οι εμπλεκόμενοι, με συντονισμένες προσπάθειες να αντιδράσουμε με στόχο
να διασφαλίσουμε:
Τη
συνέχιση της λειτουργίας της διετούς μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών
της Π. Ε. με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα (όπως μέχρι τώρα
ισχύει) και την εξασφάλιση των πόρων για τη λειτουργία αυτή από τον
κρατικό προϋπολογισμό (χωρίς την εμπλοκή προγραμμάτων της Ε.Ε.).
Η
μετεκπαίδευση των εκπαιδευτικών της Π. Ε. πρέπει να συνεχίσει, να είναι
ενταγμένη στα Π.Τ.Δ.Ε. των πανεπιστημίων και να αφορά όλους τους
εκπαιδευτικούς της Π. Ε. (δασκάλους, νηπιαγωγούς και ειδικότητες) με
αναβαθμισμένο περιεχόμενο και αυτοτέλεια των τμημάτων που παρέχουν τη
μετεκπαίδευση (μέσα στα Π.Τ.Δ.Ε.), με στόχο την ουσιαστική και
πραγματική επιμόρφωση όλων των υπηρετούντων εκπαιδευτικών της Π. Ε.
Θα
έπρεπε για το θέμα αυτό να έχει ήδη ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση με
πρωτοβουλία της Δ. Ο. Ε. και να καταλήξουμε σε αποφάσεις τέτοιες που θα
ωφελούν τη δημόσια εκπαίδευση και τον κλάδο μας (πολλές είναι οι φωνές
που ακούγονται και ζητούν οι μετεκπαίδευση να οδηγεί στη χορήγηση τίτλου
μεταπτυχιακών σπουδών).
Αν
οι πρόγονοι μας δάσκαλοι κατάφεραν, σε πολύ δύσκολες εποχές, να
διεκδικήσουν και να κατοχυρώσουν ένα μοναδικό και πρωτοποριακό θεσμό για
τη μετεκπαίδευση και την επιμόρφωσή τους και εμείς δεν είμαστε άξιοι να
τον υπερασπιστούμε και να τον αναβαθμίσουμε ας είμαστε έτοιμοι να
δεχτούμε τα επίχειρα των πράξεών μας στα επόμενα χρόνια.
Δημήτρης Πολυχρονιάδης
Δάσκαλος
*
Ιστορικά στοιχεία: Το Μαράσλειο Διδασκαλείο Δ. Ε. λειτουργεί από το
1922 ως ο μοναδικός θεσμός μετεκπαίδευσης – επιμόρφωσης των δασκάλων. Ως
το 1964 η μετεκπαίδευση των δασκάλων γινόταν από τη Φιλοσοφική σχολή
του Παν. Αθηνών (ο Δ. Γληνός είχε ασκήσει έντονη κριτική γι’ αυτό και
είχε προτείνει αλλαγές). Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964 θα
προσαρτήσει τη μετεκπαίδευση των δασκάλων στο νεοϊδρυθέν Παιδαγωγικό
Ινστιτούτο, αναβαθμίζοντας τη λειτουργία της. Η στρατιωτική δικτατορία
του 1967 θα καταργήσει το Π. Ι. αλλά η μετεκπαίδευση των δασκάλων θα
περάσει σε αυτοτελές ενδοϋπηρεσιακής ευθύνης ίδρυμα ως το 1995, όταν η
μετεκπαίδευση με νόμο θα ενταχθεί στα Π. Τ. Δ. Ε. των Πανεπιστημίων και
θα εξακτινωθεί με την ίδρυση και λειτουργία και άλλων διδασκαλείων
(εκτός του Μαρασλείου) στις έδρες των Π.Τ.Δ.Ε. της χώρας. Η
μετεκπαίδευση των νηπιαγωγών θα αρχίσει να λειτουργεί από το 1973. Μέχρι
πριν λίγα χρόνια η μετεκπαίδευση ήταν ο μόνος φορέας ειδίκευσης για
τους δασκάλους και νηπιαγωγούς που στελέχωναν την ειδική αγωγή.
