ΔΟΕ: Ως "απαράδεκτη" επιστρέφουν οι δάσκαλοι την επιστολή που τους έστειλε χθες η υπουργός Παιδείας

Ως “απαράδεκτη” επιστρέφουν οι δάσκαλοι την επιστολή (διαβάστε την στη χθεσινή σχετική ανάρτησή μας) που τους έστειλε χθες η υπουργός Παιδείας, για να προτείνουν τρόπους αναπλήρωσης του διδακτικού χρόνου που έχει απολεσθεί, λόγω καταλήψεων ή απεργιών.

"Αντί άλλης απαντήσεως η εισήγηση μου προς το Δ.Σ. της Διδασκαλικής ομοσπονδίας", λέει ο πρόεδρος των δασκάλων, Κ. Μαντάς, "θα είναι η επιστροφή της επιστολής ως απαράδεκτης, γιατί αν μη τι άλλο ξεχειλίζει από υποκρισία".

Συγκεκριμένα, στην επιστολή του, ο πρόεδρος της ΔΟΕ, επισημαίνει:

"Η υπουργός Παιδείας, με την επιστολή που απέστειλε στις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, ανακάλυψε τον "ένοχο" για την απώλεια διδακτικών ωρών στις απεργιακές κινητοποιήσεις, που πραγματοποίησαν φέτος οι Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες και όχι στα εκατοντάδες κενά που υπάρχουν, με ευθύνη της, από την αρχή της χρονιάς στα σχολεία.

Η αποστολή της επιστολής σήμερα, που οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες πήραν απόφαση για 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση στις 30 του Μάρτη, καθόλου τυχαία δεν είναι και έχει ως στόχο τον εκφοβισμό των συναδέλφων και τη συκοφάντηση του κινήματος των εκπαιδευτικών".

http://dexiextrem.blogspot.com

Read more

Για την επιστολή της υπουργού Παιδείας με την οποία ζητά την αναπλήρωση των χαμένων ωρών, του Παναγιώτη Ντούλα

Για την επιστολή της Υπουργού Παιδείας

 με την οποία ζητά την αναπλήρωση των χαμένων ωρών

Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια

Παράφραση λαϊκής παροιμίας

Ανοιχτή επιστολή-απάντηση στην κ. Υπουργό Παιδείας

Κυρία Υπουργέ

 

Με ευχαρίστηση διάβασα σήμερα την επιστολή σας προς τους Προέδρους μας από τους οποίους ζητάτε να προτείνουν τρόπους με τους οποίους θα αναπληρωθούν οι χαμένες ώρες λόγω απεργιών, στάσεων εργασίας, καταλήψεων και άλλων τινών κακών.

 

Επιτέλους! Μία Υπουργός, έστω και αργά, αναλαμβάνει δράση για να προστατέψει το δημόσιο σχολείο. Επιτέλους, μία Υπουργός δεν το βλέπει ως εφαλτήριο για κάτι καλύτερο στην πολιτική της καριέρα. Επιτέλους!

 

Με την επιστολή αυτή πετυχαίνετε «με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια», κυρία Υπουργέ μου:

 

·                     Αποκαλύπτετε το ρόλο των διαμαρτυριών αυτών που δεν είναι, φυσικά, η βελτίωση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος αλλά η απώλεια μαθημάτων. Μάλιστα, οι απεργούντες εκπαιδευτικοί είναι τόσο τεμπέληδες που δε διστάζουν να χάσουν και χρήματα(!!!) προκειμένου να μην κάνουν τη δουλειά τους.

 

·                     Επιβραβεύετε τους ευσυνείδητους εκπαιδευτικούς που κάποιοι αποκαλούν «απεργοσπάστες» οι οποίοι έβαλαν την ολοκλήρωση της ύλης και την απρόσκοπτη λειτουργία του σχολείου πάνω από τα συντεχνιακά τους συμφέροντα καλυμμένα κάτω από το μανδύα της «Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά».

 

·                     Ρίχνετε βόμβα στον κακόφημο «συνδικαλισμό» στο δημόσιο σχολείο.Πρωτοπορείτε στην Ελλάδα, ακολουθώντας τα βήματα του πιονέρου Κυβερνήτη του Οισκόνσιν που απαγόρευσε το συνδικαλισμό των δημοσίων υπαλλήλων. Ανοίγετε το δρόμο για την περαιτέρω αμφισβήτηση της απεργίας λόγω έννομου συμφέροντος, δηλ για την ποινικοποίησή της.

 

·                     Φροντίζετε να μη χαθούν άλλες πολύτιμες εργατοώρες. Μετά τα αλλεπάλληλα προβλήματα με χιλιάδες κενά στα σχολεία (για τα οποία φυσικά δεν ευθύνεστε Εσείς αλλά η καταραμένη ΚΡΙΣΗ) έρχεστε, έστω και 5 βδομάδες πριν τη λήξη των μαθημάτων, και βρίσκετε λύση: μαθήματα τη Μεγαλοβδομάδα, το Σάββατο του Λαζάρου, την Κυριακή του Θωμά(Πρωτομαγια!), κτλ.

 

·                     Εφαρμόζετε στην πράξη τη Δημόσια Διαβούλευση καλώντας τους συνδικαλιστές να δώσουν τη λύση στα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Μου φαίνεται ότι καλείτε τους πιο υπεύθυνους εξ αυτών να διαχωρίσουν επιτέλους τη θέση τους από τις μικρές μειοψηφίες που έχουν καταντήσει τις ΟΛΜΕ-ΔΟΕ να προκηρύσσουν απεργία για ψύλλου πήδημα, όπως πχ οι συγχωνεύσεις 2000 σχολείων. Κάτι ανάλογο έγινε και στην ΠΟΣΔΕΠ.

 

·                     Αντιμετωπίζετε το κίνημα των καταλήψεων και τους υποκινητές τους στα 2000 συγχωνευόμενα σχολεία, φέρνοντάς τους προ των ευθυνών τους.

 

·                     Στέλνετε ένα μήνυμα στην κοινωνία και μάλιστα στα πιο σώφρονα κομμάτια της ότι η Πολιτεία δε θα ανεχτεί από δω και πέρα άλλες τέτοιες χαμένες ώρες, όπως ζητήθηκε και στη δημοσκόπηση που δημοσιεύσατε χτες. Ανταποκρίνεστε στις εκκλήσεις των πεφωτισμένων δημοσιογράφων, γνωρίζοντας άριστα το παιχνίδι της επικοινωνίας.

·                     Ανοίγετε το δρόμο σε μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν το σχολείο όπως θα έπρεπε να είναι: ανταγωνιστικό, εντατικοποιημένο, εκλεκτικό, με εκπαιδευτικούς απολύτως αφοσιωμένους στην ύλη τους και σε τίποτε άλλο, με μαθητές υπάκουους και απολύτως πειθαρχημένους.

Εύγε, Κυρία Υπουργέ!

Μετά Τιμής

Ένας ταπεινός σας υπάλληλος

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=26963

Read more

Απάντηση στο άρθρο του κ. Παντελή Καψή.

Χθες διαβάσαμε ένα άρθρο στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» του έγκριτου δημοσιογράφου κ. Παντελή Καψή, με τον τίτλο «Πάμε για χρεοκοπία;». Το άρθρο αυτό είναι αλήθεια ότι, εντυπωσίασε τους αναγνώστες του και ταυτόχρονα πολλοί συνάδελφοι bloggers έσπευσαν μάλιστα να το αναρτήσουν στα blog τους, για διαφόρους λόγους ο καθένας και με διαφορετικά συναισθήματα.

Εμείς από την πλευρά μας, προσπαθήσαμε να μην δούμε το άρθρο επιδερμικά, αλλά εστιάσαμε περισσότερο στο βάθος των μηνυμάτων του άρθρου.

Όπως αντιληφθήκαμε, ο κ. Καψής από την αρχή του άρθρου του, θέτει ξανά (με άλλον τρόπο) το γνωστό δίλημμα:....

 «μνημόνιο ή χρεοκοπία;». Ειδικότερα αναφέρει πως για πρώτη ίσως φορά υπάρχει διάχυτη πλέον ανησυχία τόσο στους πολίτες όσο και σε μερίδα των πολιτικών ότι μπορεί να μην τα καταφέρουμε με το μνημόνιο και να χρεοκοπήσουμε.  Παραδέχεται όμως ότι υπήρξε λάθος στην εκτίμηση του μεγέθους της ύφεσης, χωρίς όμως να εξηγεί ποια θα ήταν η άλλη εναλλακτική λύση, αν δηλαδή εκτιμούσαν από την αρχή την έκταση που θα μπορούσε να προσλάβει η ύφεση. Αλλά ας το παρακάμψουμε αυτό.

Στη συνέχεια, αφού επιρρίπτει κάποιες ευθύνες στην κυβέρνηση γιατί δεν είναι τόσο αποδοτική στην εφαρμογή του μνημονίου, στρέφεται προς την κοινωνία για την οποία διαπιστώνει ότι είναι εχθρική προς το μνημόνιο και ότι αγωνίζεται με κάθε τρόπο να προστατέψει τα κεκτημένα της.

Όμως, το ότι μπορεί να αγωνίζονται οι άνθρωποι για να διασώσουν ότι μπορούν πλέον από τη ζωή τους, μήπως - λέμε - θα πρέπει να το λάβουμε κι αυτό υπόψη και να μην τους αδικούμε; Δεν είναι άραγε αυτό φυσικό; Δεν είναι αυτό εκδήλωση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης;

Στη συνέχεια αποδέχεται ότι ήταν σε γνώση ότι θα μπαίναμε σε μια φάση μείωσης μισθών και εισοδημάτων, δηλαδή αυτό που λέμε εσωτερική υποτίμηση (ο λαός όμως προφανώς δεν το γνώριζε), προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αλλά δεν εξηγεί με βάση ποια ελληνική παραγωγική δυνατότητα θα αυξάναμε την ανταγωνιστικότητα; Ποιοι συνέλαβαν αυτή την ανεφάρμοστη ιδέα;

Ισχυρίζεται ακόμα ο κ. Καψής ότι δεν είχε προβλεφθεί η μεγάλη διαρροή του ελληνικού πλούτου στο εξωτερικό. Αναρωτιόμαστε: Μα καλά η κυβέρνηση δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι σε μια Ευρωζώνη, όπου τα χρήματα κινούνται ελεύθερα, αμέσως τα κεφάλαια θα φυγαδεύονταν στο εξωτερικό;; τόσο πολύ μυαλό θέλει;;

Και επειδή αυτός ο πλούτος διέρρευσε στο εξωτερικό, ο κ. Καψής δεν βλέπει άλλη λύση από την «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας – βλέπε ιδιωτικοποιήσεις» για να κινητοποιηθούν κεφάλαια. Μα καλά και πάλι δεν ανησυχούμε, μήπως τα κεφάλαια που θα αντληθούν από τη δημόσια περιουσία, διαρρεύσουν στο εξωτερικό; Τι θα το εμποδίσει; Απλά τότε θα έχουμε χάσει, εκτός από την ρευστότητα και τη δημόσια περιουσία μας. 

Έπειτα από τα πιο πάνω ο κ. Καψής θέτει το εύστοχο, κατά τη γνώμη μας ερώτημα: «Προχωράμε ή τα παρατάμε;». Δηλαδή στην πραγματικότητα θέτει το εύστοχο ερώτημα, στο οποίο όλοι θα πρέπει να πάρουμε θέση. Θα συνεχίσουμε με σκληρότερα μέτρα ή θα χρεοκοπήσουμε;

Μάλιστα ο κ. Καψής βάζει και δύο διακυβεύματα: α) τον κίνδυνο κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος, στην περίπτωση που χρεοκοπήσουμε και β) το συναισθηματικό δίλημμα ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε το όνειρο του ΕΥΡΩ, ενώ στο ίδιο του το άρθρο αντιφάσκει ισχυριζόμενος, πως αν είχαμε το όπλο της υποτίμησης (δηλαδή εθνικό νόμισμα) δεν θα χρειαζόταν η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η μείωση των μισθών και των συντάξεων.

Η απάντησή μας στον κ. Καψή είναι η εξής:

Σε ότι αφορά το εάν θα συνεχίσουμε με το μνημόνιο ή αν θα χρεοκοπήσουμε, του συνιστούμε να απευθυνθεί στον κ. Παπανδρέου προκειμένου να διεξαγάγει ένα δημοψήφισμα για να πάρει την απάντηση στο ερώτημα που τον απασχολεί. Προς το παρόν όμως ας ρίξει μια ματιά στην ψηφοφορία που διενεργείται στο αριστερό περιθώριο αυτού του blog και θα πάρει μια πρώτη γεύση στο ερώτημά του.

Σε ότι αφορά το διακύβευμα της σωτηρίας του πολιτικού συστήματος, μάλλον μας δίνει την αίσθηση ότι δεν ζει στη χώρα αυτή ο αγαπητός δημοσιογράφος. Τον πληροφορούμε λοιπόν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού επιθυμεί αλλαγή του πολιτικού συστήματος και καρφί δεν καίγεται στους πολίτες για το ενδεχόμενο της κατάρρευσης του ισχύοντος πολιτικού συστήματος. Αν δεν το πιστεύει, ας ζητήσει από την εφημερίδα του, να τεθεί το σχετικό ερώτημα σε μια επόμενη δημοσκόπηση.

Σε ότι αφορά τους συναισθηματικούς λόγους της παραμονής στο ΕΥΡΩ, όπως είπαμε και πιο πάνω, μόνος του ο έγκριτος κ. Καψής παραδέχτηκε ότι αν είχαμε εθνικό νόμισμα θα αποφεύγαμε την εσωτερική υποτίμηση.

Άλλωστε οι Έλληνες πλέον αποδέχονται όλο και πιο πολύ την ιδέα της επιστροφής στη δραχμή.

http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/03/blog-post_6797.html

Read more