Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Θα αξιωθούμε άραγε ποτέ..

ετούτη την αλήθεια;
Θα πεί κάποιος κάποια  με προβληματισμό
διαβάζοντας την αποψινή εγγραφή ..
εδω ο κόσμος καίγεται και το @&*# 
χτενίζεται..ας το πεί..ετσι κι αλλοιώς μεσα
στην σεμνοπρέπεια ναυαγεί 
ανα τους αιώνες τόσος και τόσος κόσμος.

Η υποταγή σε οτιδήποτε δήθεν 
είναι παραλογισμός.Είναι έλλειψη χαραχτήρα..
οτιδήποτε δήθεν είναι φίδι 
που δαγκώνει την ουρά του την ίδια.
Κάποιοι απο εμάς
είμαστε ελεύθεροι απωθημένων ενοχών τύψεων 
και ταξιδεύουμε της ψυχής το όνειρο 
που η πραγματικότητα ζόρικα αγκαλιάζει πια.

Το αυθόρμητο είναι το αυθεντικό..
η στιγμή που αντιστοιχεί στο ύψος του παλμού μας..
αυτή η στιγμή δικαιώνει τα θέλω της ζωής η οποία
με τη σειρά της αγκαλιάζει όσους στηρίζουν 
με όποιο τίμημα παράφορα το είναι τους.

Κι αν θέλετε κατά προέκταση..
αυτη η χώρα πάει κατα διαόλου πια
γιατι οι πολίτες της είναι 
συμβιβασμένοι μικροαστοί ..ημιμαθείς..
με  στείρα γνώση αλλά όχι με επίγνωση..
με μάτια αλλά όχι με βλέμμα..
φύλλο ξερό ήδη στο ρεύμα της νέας τάξης..
κι όποιος ορθώνει το δίκιο
του θέλω και του είναι του κείται νεκρός 
αλλα όχι ξε πουλημένος..

H Ζωή δεν είναι πάντα μουσική 
απο πλανόδια μπάντα..είναι και στιγμές
που χορεύει σμιχτά το θέλω με το μπορώ 
το είναι με το δάκρυ..
η διάψευση με την προσδοκία
το αντέχω με το μάταιο..και τα καταφέρνω
να είμαι.

Λοιπόν;
"Ένα Τανγκό στην πίστα τ'ουρανού 
θα μου χαρίσεις; 
Mε το φεγγάρι να κρατάει αργεντίνικο δοξάρι


Θα μου χαρίσεις 
τούτο το  χορό;



aeriko