Ετούτη η γη είναι ολοζώντανη και σου μιλάει.
Άκου τη φωνή της, άκου το κάλεσμά της, άκου το μοιρολόι της που μοιάζει σαν εκείνο της μάνας που χάνει το παιδί της.
Άκου εκείνες τις μυστικές φωνές που από τα πάντα σου μιλάνε...
Άσε για λίγο την αντάρα της βιοτής και σώπασε για να ακούσεις τα μυστικά της λόγια…
Έχεις ξαπλώσει ποτέ κάτω από ένα δένδρο για να ακούσεις την ανάσα της γης των προγόνων σου;
Έχεις καθίσει ποτέ δίπλα σε ένα ακρογιάλι, για να ακούσεις την φωνή από τα κύματα της θάλασσας που έστειλε στα πέρατα όλης της γης τον λαό σου;
Έχεις βρεθεί ποτέ στην κορυφή ενός βουνού για να μαγευτείς από την εικόνα αυτής της πατρίδας;
Άκου λοιπόν τη φωνή από όλα όσα είναι φτιαγμένος ετούτος ο τόπος...
Άκου τη φωνή που σε εκλιπαρεί να μην εγκαταλείψεις την πατρίδα σου, γιατί αυτή ποτέ δεν σ' εγκατέλειψε.
Άκου αυτή τη μυστική φωνή που μιλάει μόνο σ' εκείνους που είναι καθαροί στην καρδιά και που είναι φτιαγμένοι για να καταλαβαίνουν τα ανώτερα, να ζούνε με ιδανικά και να πεθαίνουν γνωρίζοντας πως δεν είναι μόνοι...
Άκου τα λόγια της καρδιάς, μα και της γης, που γίνονται προσταγές μυστικές, που γίνονται θεμέλια για να χτιστούν τα ομορφότερα και να λαμπρυνθούν τα ωραιότερα οικοδήματα του Δημιουργού, οι άνθρωποι.
Κοίτα ψηλά στον ουρανό και αγκάλιασε τον ήλιο και τ' αστέρια.
Σκύψε και μύρισε τη γη και μέτρα όλα εκείνα που σου χαρίστηκαν για να μπορέσεις να στέκεσαι περήφανος κι ελεύθερος μέσα στην πλάση...
Γύρνα το βλέμμα στην καρδιά, και δες το δάκρυ της που την προδίδεις...
Άκου και τα μυστήρια των μυστηρίων της ψυχής σου, που κομματιάζεται βλέποντάς σε να την εγκαταλείπεις...
Σαν κάνεις όλα ετούτα, τότε κοίτα στα μάτια ένα παιδί και αποφάσισε τι είναι εκείνο που θέλεις πράγματι να κάνεις, τι είναι εκείνο που θέλεις στο αύριο να συμβεί...
Δική σου η απόφαση, αν το θέλεις, να αφήσεις να σου φορέσουν αλυσίδες, να επιτρέψεις να σε κλείσουν φυλακή..., να σου πάρουνε ακόμη και την φαμίλια, να σου στερήσουν την φωνή, να σε κυλίσουν μέσ' τις βρωμιές τους και να λερώσεις την καθάρια στολή του πνεύματός σου, εκείνη που σού 'δωκε ο Πλάστης σου για να την ετιμήσεις.
Άκου, λοιπόν, τις φωνές αυτού του τόπου…
Κλίνε το γόνυ, αφουγκράσου, άκου και νιώσε όλα τα απόκρυφα και τα μεγάλα μυστικά που κρύβονται ολόγυρά σου.
Άκου την κραυγή, άκου το μυστικό κάλεσμα και βιάσου στην απόφασή σου, γιατί ο χρόνος μετρά και περνάει γρήγορα.
Μην τον αφήσεις να γίνει ο κατήγορός σου...
Κωνσταντίνος
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
