Γράφω αυτό το άρθρο με αφορμή τα όσα εξελίχθηκαν στο Σύνταγμα την Τετάρτη 26 Σεπ. 2012 , μετά την μεγάλη και ειρηνική πορεία που είχε προηγηθεί. Ήμουν στο μπλοκ της ΟΛΜΕ με συναδέλφους και φίλους. Ξαφνικά μέσα σε λίγα λεπτά τα πάντα άλλαξαν. Πανικός!!.Η συγκέντρωση διαλύθηκε .Εγώ φοβήθηκα και έφυγα, πετώντας μια δικαιολογία.
Από τότε μια ερώτηση επανέρχεται συνέχεια στο μυαλό μου, ζητώντας απάντηση. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ;
Υπάρχει δυνατότητα να θέσει ο πολίτης δυναμικά τον εαυτό του στο κέντρο των εξελίξεων και να αναλάβει την υψηλή ευθύνη για τον τρόπο και τον έλεγχο της διακυβέρνησης της χώρας;
Με τον τρόπο που λειτουργεί ο κοινοβουλευτισμός δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον πολίτη αντίθετα, επιδιώκει την αδρανοποίησή του.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ;
ΚΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ,ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕΒΑΣΤΟΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΟΥΝΤΑΙ ;
Η ΑΠΕΡΓΙΑ
ΑΡΘΡΟ 23, ΣΥΝΤΑΓΜΑ : <Συνδικαλιστική ελευθερία και δικαίωμα απεργίας>.
Δυναμικός τρόπος αντίδρασης που πλέον τείνει να χάσει την δύναμή του. Συνήθως λαμβάνει χώρα ‘για την τιμή των όπλων’ ή από υποχρέωση. Τα αιτήματα είναι πολλά και γενικά και η διάρκεια 1-2 μέρες. Καμία πίεση δεν υφίσταται ο εργοδότης. Οι δικαιολογίες για να μην προβεί ένα συνδικαλιστικό όργανο σε απεργία ή να μη συμμετέχει κάποιος σε μια απεργία είναι εντυπωσιακά πολλές. Μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν ουσιαστικά, το δικαίωμα της απεργίας πλέον. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι απειλούνται από τους εργοδότες τους με συνέπειες εάν απεργήσουν, πράγμα παράνομο. Οι περισσότερες απεργίες όχι μόνο δεν έχουν κοινωνική απήχηση, έχουν την κοινωνική εναντίωση λόγω του κοινωνικού εμφυλίου που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία και εξυπηρετεί το σύστημα.
ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ, ΟΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΑΡΘΡΟ 11 , ΣΥΝΤΑΓΜΑ : < Το δικαίωμα του ‘συνέρχεσθαι’ (της
συνάθροισης)>
Στις 26/09/2012 στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα η αστυνομία με αφορμή 200 κουκουλοφόρους περίπου ( που πλέον έχουν πετάξει και τις κουκούλες) αρχίζει να ρίχνει δεκάδες δακρυγόνα, χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης με συνέπεια η πολύ ειρηνική και μεγάλη πορεία να τελειώσει ως συνήθως: Άδοξα!
Διαβάστε τώρα προσεχτικά τι λέει το ΑΡΘΡΟ 11 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ για την περίπτωση αυτή:
< Όταν ασκείται βία με σκοπό τη διάλυση μιας συνάθροισης μια νόμιμη συνάθροιση δεν μεταβάλλεται σε παράνομη. Αντίθετα, η αστυνομία πρέπει να προσφέρει προστασία στη διατήρηση της συνάθροισης. Η διατάραξη της δημόσιας συνάθροισης τιμωρείται ποινικά.>
Πιστεύει κανείς πραγματικά ότι η αστυνομία προσφέρει προστασία για τη διατήρηση της συγκέντρωσης ή μήπως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο; Πιστεύει κανείς πραγματικά ότι αυτοί που προκαλούν τη διατάραξη μιας ήσυχης συγκέντρωσης διώκονται ποινικά ;Ψιλά γράμματα θα μου πείτε .Ναι αλλά του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ .
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΑΡΘΡΟ 1 ,παρ 2 ,ΣΥΝΤΑΓΜΑ : <Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία>.
ΑΡΘΡΟ 1 ,παρ 3 , ΣΥΝΤΑΓΜΑ : <Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό>.
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα ;
Ψηφίζουμε ένα κόμμα μια φορά και μετά ,όταν πάρει την εξουσία, αυτό αποφασίζει με λευκή εντολή-εξουσιοδότηση εκ μέρους μας για τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Φυσικά οι περισσότερες αποφάσεις είναι πολύ διαφορετικές από τις προγραμματικές δηλώσεις του κόμματος. Είναι πλέον όμως αργά για να πάρουμε τις ψήφους μας πίσω. Επίσης τις περισσότερες φορές το κόμμα παίρνει την εξουσία χωρίς να έχει καν την πλειοψηφία. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε παράδοση στη καλπονόθευση και στο μαγείρεμα των εκλογικών νόμων. Όπως καταλαβαίνουμε αυτό το σύστημα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν είναι καθόλου μα καθόλου δημοκρατικό. Ίσως ένας όρος που θα του ταίριαζε είναι ‘εκλόγιμη ολιγαρχία’ ή πιο σκληρά ‘εκλόγιμη δικτατορία’.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα ακόμα και αυτή η ψήφος μας αρπάζεται εκβιαστικά από τα κόμματα με τη βοήθεια ξένων συμφερόντων (τρόικα,ΔΝΤ)
Οι εκλογές πλέον φαίνεται ότι δρουν σαν κοινωνικό ΄ηρεμιστικό΄.
Ποια θεά-δημοκρατία; Η θεά βιάστηκε και ο δράστες αφέθηκαν ελεύθεροι γιατί ισχυρίστηκαν ότι προκλήθηκαν .
Οπότε επιστροφή στον καναπέ και συνεχίζουμε με αντίσταση σαλονιού μόνο; Ελπίζω πως όχι .Αυτή στιγμή όμως νοιώθω ότι έχουμε πέσει στο καναβάτσο και έχουμε πολύ λίγο χρόνο για να ξανασηκωθούμε.
Δ. Τσιριγώτης. Φυσικός
