Αγαπητοί Έλληνες, αδέλφια μου,
Όλοι μας περνάμε δύσκολα, τόσο δύσκολα που οι περισσότεροι από εμάς νόμιζαν ότι δεν θα περάσουν ποτέ.
Σήμερα όμως θέλω να σας μιλήσω για την δύναμη όχι για την δυσκολία.
Η δύναμη και η δυναμική βρίσκετε μέσα μας, αντί όμως να αφήνουμε άλλους να την αφαιμάζουν, θα πρέπει να την κρατήσουμε για εμάς και μόνον.
Ο συλλογικός νους του έθνους μας έχει κατασταλεί, μα αυτό μπορεί να αλλάξει τάχιστα.
Σύντομα θα γίνουμε και πάλι ένα, κάθε νους θα ενωθεί με όλους τους υπόλοιπους για να πράξει αυτό που θα ορίζει ο σκοπός.
Θα πρέπει όμως να προσέξουμε τον σκοπό, αυτό που μας ενώνει σήμερα είναι η δυστυχία μας και όχι η αντίληψη της Ελληνικότητας μας.
Κάποιοι θα προσπαθήσουν να στρέψουν την απόγνωσή μας εκεί που επιθυμούν και όχι εκεί που πρέπει, πολλές φορές στο παρελθόν μας έχουν ρίξει την διχόνοια ανάμεσα μας, σε συνδυασμό πάντα με την εξαθλίωση.
Αλλά αυτή την φορά θα πρέπει να μην επαναλάβουμε το λάθος αδέλφια μου, αυτή την φορά πρέπει να κατανοήσουμε ο καθένας ξεχωριστά και μετά ως σύνολο την δυναμική και την δύναμη που διαθέτουμε ως έθνος Ελλήνων.
Σήμερα που σας γράφω είμαι διευθετημένος να δώσω και την ίδια μου την ζωή για την πατρίδα μου και τους ανθρώπους που την κατοικούν, σε καμία περίπτωση όμως δεν θα παλέψω για οτιδήποτε μπορεί να βλάψει τα αδέλφια μου.
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Αθήνα και είμαι υπερήφανος για αυτό, έφυγα όμως και προσπαθώ να επιβιώσω στο χωριό μου, δεν κατέβηκα ποτέ στο Σύνταγμα όσο και αν το ήθελα τις φορές που κάποιοι από εσάς δώσατε το παρόν, ο λόγος ήταν διότι όλοι όσοι πήγαν, πήγαν εκεί επειδή τους οδήγησε η ανάγκη και όχι η συνείδηση τους, έκλαψα πολλές φορές για όλους όσους κτυπήθηκαν βάναυσα, για όσους ταπεινώθηκαν στην προσπάθειά τους να διεκδικήσουν την αξία της αυτοσυντήρησης.
Νιώθω όμως μέσα στην ψυχή μου ότι σύντομα θα έρθει και η στιγμή που θα βρεθώ επιτέλους με όλους τους Έλληνες για να παλέψουμε για έναν ανώτερο σκοπό, για κάτι που μόνο εμείς γνωρίζουμε, έστω και αν δεν το έχουμε ζήσει πάλι, το έχουν ζήσει οι προγονοί μας και το ίδιο τους το αίμα κυλάει στις φλέβες μας.
Το ίδιο αίμα ρέει από τότε που ο Ηρακλής περπατούσε σε τούτο τον ιερό τόπο και με την δύναμη του μυαλού αλλά και της ρώμης του κατάφερε να ολοκληρώσει άθλους που κανείς άνθρωπος ποτέ δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει.
Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και εμείς για να συνεχίσει αυτό το ηρωικό αίμα να κυλάει και στις επόμενες γενεές των Ελλήνων.
Αντί να σπαταλάμε την ζωή μας μόνοι μας, αντί να μισούμε ο ένας τον άλλον, ας αντιληφθούμε πλέον (ο καθένας με τον δικό του τρόπο) ότι είμαστε όλοι ένα, ένα και πολλά μαζί.
Η ατομική δύναμη του καθενός θα μπορέσει να απελευθερώσει την συλλογική δυναμική του έθνους μας.
Τέρμα η μαυρίλα, τέρμα το περίμενε από τους άλλους, ας ξεκινήσουμε, έστω και σήμερα να κτίζουμε την κοινωνία που θα ανήκει σε εκείνους που την έκτισαν και όχι σε εκείνους που της πίνουν το αίμα.
Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει μαζί μας, ούτε οι εγχώριοι Ελληνόφωνοι προδότες, ούτε τα αλλοδαπά υποχείρια τους που έχουν εξαπολύσει στην πατρίδα μας για να την αποτελειώσουν.
Να είστε όλοι καλά, Δημήτρης.
http://olympia.gr/2012/07/11/%ce%b4%cf%8d%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ae/#more-170180
