Ξυπνάμε και κοιμόμαστε με τον εφιάλτη του μνημονίου και αυτό δεν θα αλλάξει . Είναι αστείο κάποιος από μας να πειστεί ότι με όποια κυβέρνηση σχηματιστεί στις 17 Ιουνίου τα πράγματα θα καλυτερεύσουν .
Καταρχήν δεν θα καλυτερεύσει η ψυχολογία μας που είναι καταρρακωμένη. Δεν θα επιστρέψουν πίσω όσοι αυτοκτόνησαν από τα οικονομικά προβλήματα και την πίεση. Δεν θα ξαναδούμε τόσο εύκολα τα χαμόγελα του Έλληνα στα χείλη του. Δεν θα κερδίσουμε σαν άνθρωποι σίγουρα από το όποιο αποτέλεσμα των εκλογών διότι δεν υπάρχει η δύναμη να σταθούμε τόσο εύκολα ξανά στα πόδια μας. Η ανασφάλεια στην οποία ζουν όλες οι ελληνικές οικογένειες τον τελευταίο καιρό άφησε βαθιά τα σημάδια της στην καθημερινότητα μας. Οι συνταξιούχοι σε καμία περίπτωση δεν θα ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους ήρεμα και περήφανα όσο πίστευαν όταν δούλευαν σκληρά μια ολόκληρη ζωή. Οι νέοι που έφυγαν για τα ξένα και έφυγαν με σκυφτό το κεφάλι και είναι ήδη εκεί μακριά . Έφυγαν και δεν είναι σίγουρο ότι θα γυρίσουν πίσω . Η ανάπτυξη έγινε ένα όνειρο θερινής νυκτός αφού η μια εταιρεία κλείνει πίσω από την άλλη. Οι άνεργοι έγιναν επιθετικοί και βλέπουν με μισό μάτι όσους τυχαίνει να έχουν ακόμη ένα μισθό έστω και μικρό .
Η παιδεία εξασθένησε και τώρα ψυχομαχεί μέχρι να βγει η ψυχή της . Οι περιουσίες που αποκτήθηκαν με τον ιδρώτα του κάθε εργαζόμενου απειλούνται και χάνονται καθημερινά.
Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο δεν έρχεται από πουθενά και κυρίως από όλους όσους πλασάρουν τα καινούρια του προγράμματα διότι η ιστορία έχει αποδείξει ότι τα προγράμματα των κομμάτων μένουν στα χαρτιά.
Το σημαντικότερο είναι ότι η ψήφος του Έλληνα θα πάει και πάλι σε αυτόν που θα θεωρήσει ότι είναι λιγότερο χειρότερος από τον χειρότερο διότι απλούστατα δεν υπάρχει ο ηγέτης που θα πάρει την χώρα στις πλάτες του για να την οδηγήσει μέχρι το ξέφωτο.
Δεν μπορεί κανείς να πείσει κανέναν και είναι πραγματικά έγκλημα και τιμωρία που δεν υπάρχει η προσωπικότητα που θα το κάνει.
Η παιδεία εξασθένησε και τώρα ψυχομαχεί μέχρι να βγει η ψυχή της . Οι περιουσίες που αποκτήθηκαν με τον ιδρώτα του κάθε εργαζόμενου απειλούνται και χάνονται καθημερινά.
Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο δεν έρχεται από πουθενά και κυρίως από όλους όσους πλασάρουν τα καινούρια του προγράμματα διότι η ιστορία έχει αποδείξει ότι τα προγράμματα των κομμάτων μένουν στα χαρτιά.
Το σημαντικότερο είναι ότι η ψήφος του Έλληνα θα πάει και πάλι σε αυτόν που θα θεωρήσει ότι είναι λιγότερο χειρότερος από τον χειρότερο διότι απλούστατα δεν υπάρχει ο ηγέτης που θα πάρει την χώρα στις πλάτες του για να την οδηγήσει μέχρι το ξέφωτο.
Δεν μπορεί κανείς να πείσει κανέναν και είναι πραγματικά έγκλημα και τιμωρία που δεν υπάρχει η προσωπικότητα που θα το κάνει.
