Μια μέρα πέρασε μετά την επίσκεψη του Dominic Strauss Kahn
(με το που γράφεις το όνομά του νιώθεις αμέσως ευρωπαίος και ξεχνάς τα
προβλήματά σου), ο οποίος σαν άλλος ρωμαίος αυτοκράτορας ήρθε να
επιθεωρήσει μια από τις πολλές επαρχίες του νότου, μοιράζοντας συμβουλές
προς τους προσκυνημένους του πολιτικού μας συστήματος και αέρα
κοπανιστό για τους πεινασμένους υπηκόους.
Τσιμπώντας
μας φιλικά στο μάγουλο, όπως κάνουν όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί και
οικονομικοί παράγοντες, μας συνέστησε την αρετή της υπομονής ενώ
ταυτόχρονα μας διαβεβαίωσε ότι τελικά θα τα καταφέρουμε, αρκεί να
εξακολουθήσουμε να είμαστε καλά παιδιά (είναι αλήθεια Dominic ότι δυσκολεύεσαι να πληρώσεις το ενοίκιο του σπιτιού σου και δεν έχεις να πάρεις δώρο στα εγγόνια σου φέτος τα Χριστούγεννα;).
Εκεί
που μας υπόσχονταν ότι το 2013 τελειώνουν (λέμε τώρα) τα βάσανα,
άρχισαν να κάνουν επίδειξη καλής αρίθμησης μιλώντας για 2014 , ίσως και
2015 με προοπτική να φτάσουμε αισίως στο 2024. Βέβαια, απαραίτητη
προϋπόθεση είναι να παραμείνουν ως έχουν ή να αλλάξουν προς το
χειρότερο, όλες οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν εις βάρος των εργαζομένων
και υπέρ των αφεντικών, αλλιώς μεγάλο κακό θα μας βρει (μάλλον τώρα
βιώνουμε κάποιο μεγάλο καλό και δεν το καταλάβαμε).
Για
τους εκπαιδευτικούς, όλων των κατηγοριών και όλων των ηλικιών, τα
Χριστούγεννα που έρχονται θα είναι τα χειρότερα των τελευταίων ετών.
Η
κατάργηση του δώρου, η μείωση μισθών και επιδομάτων και η ακρίβεια να
έχει φτάσει στα ύψη, αρκούν για να φέρουν στα πρόθυρα της φτώχιας, αν
δεν έχει συμβεί ήδη, πολλούς εκπαιδευτικούς.
Παράλληλα
στα πλαίσια της συνέχισης των περικοπών στο δημόσιο τομέα συζητούν το
ενδεχόμενο της κατάργησης βασικών επιδομάτων όπως αυτό της εξωδιδακτικής
απασχόλησης και του οικογενειακού επιδόματος, με τελικό σκοπό τη
δραστική τους μείωση για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
Είναι τόσο ανάλγητοι που δεν διστάζουν να κόψουν ακόμη και αυτά τα πενιχρά επιδόματα που δίνουν στους πολύτεκνους.
Για
όσους εκπαιδευτικούς πλησιάζουν προς τη σύνταξη, συζητούν το ενδεχόμενο
της κατάργησης του εξάπαξ με τελικό σκοπό τη δραστική του μείωση για να
είναι όλοι ευχαριστημένοι. Εξακολουθεί βέβαια να ισχύει η τριετής
τουλάχιστον καθυστέρηση μέχρι την καταβολή του, η μείωση των συντάξεων, η
περικοπή ιατρικών εξετάσεων που καλύπτονται από τον ΟΠΑΔ και ο συνεχής
κίνδυνος κατάρρευσής του(του ΟΠΑΔ) λόγω της τζογαδόρικης κλοπής των
αποθεματικών του.
Η
αύξηση του ωραρίου διδασκαλίας των εκπαιδευτικών βρίσκεται στα σκαριά
(σύνθημα: εξορθολογισμός, παρασύνθημα: διαρθρωτική αλλαγή) σε συνδυασμό
με την αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών που οδηγεί στον,
όχι και τόσο, κρυφό πόθο της άρσης της μονιμότητας.
Οι
νεοδιόριστοι βλέπουν τα μαύρα Χριστούγεννα εις τριπλούν αφού ο νόμος
3848/2010 τους υποχρεώνει-τιμωρεί ώστε για τρία χρόνια να μη μπορούν να
μετατεθούν ούτε να αποσπαστούν από την περιοχή του πρώτου διορισμού
τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Κανένας υπεύθυνος δεν μπήκε στον κόπο να
δώσει μια εξήγηση που να στηρίζεται σε λόγους με παιδαγωγικό, οικονομικό
ή κοινωνικό περιεχόμενο. Ο μόνος ορατός λόγος που προκύπτει
συμπερασματικά είναι πως η υποχρεωτική τριετία λειτουργεί για να
εκφοβίσει τους νεοδιόριστους, να τους τσακίσει οικονομικά και ψυχικά
ώστε να τους αναγκάσει να τρέξουν πίσω από τους γνωστούς καλοθελητές
αυξάνοντας την πελατεία κάποιου κομματικού γραφείου, της κυβέρνησης ή
της αντιπολίτευσης.
Παράλληλα
θα αρχίσει να ισχύει ο θεσμός του «κυρ μέντορα» για κάθε νεοδιόριστο
ώστε να ολοκληρωθεί ο κύκλος της ταλαιπωρίας και της απαξίωσης (6 χρόνια
στο δημοτικό, 6 χρόνια στο γυμνάσιο-λύκειο, 10 χρόνια στο
πανεπιστήμιο-μεταπτυχιακό-στρατό,10 χρόνια εξετάσεις ΑΣΕΠ, που πήγε η
ζωή μου βρε παιδιά;)
Για
τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς το μέλλον σχεδιάζεται χωρίς τους ίδιους
με μοναδική προοπτική την ελαστική εργασία χωρίς κανένα εργασιακό
δικαίωμα παρά μόνο υποχρεώσεις, ανασφάλεια και για καταβολή μισθών ούτε
λόγος.
Οι
διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών για τη νέα χρονιά προβλέπονται …
πολικές (υπό το μηδέν), καθώς με πρωτοφανή πολιτική αναλγησία αρνούνται
να εφαρμόσουν την αναλογία 1 προς 1 στους διορισμούς παίρνοντας πίσω τις
υποσχέσεις που οι ίδιοι έδωσαν.
Τα
διάφορα προγράμματα ΕΣΠΑ μπήκαν στην ημερήσια διάταξη της εκπαίδευσης
συμπαρασύροντας ανθρώπους και δικαιώματα. Χρειάστηκε κατάληψη της
δευτεροβάθμιας της Γ’ Αθήνας για να τηρηθούν τα αυτονόητα και να
αποδειχτεί πως οι αγώνες όταν γίνονται όπως πρέπει έχουν και μαζικότητα
και αποτελέσματα (είπατε κάτι κύριοι της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ;).
Όσοι
από τους αδιόριστους περίμεναν μόνιμο διορισμό, θα συνεχίσουν να
περιμένουν λένε τα μηνύματα που έρχονται από το υπουργείο παιδείας.
Όσο
για την ύπαρξη «κόκκινων γραμμών» που υποτίθεται ότι έχει η κυβέρνηση
στην εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών είναι το πιο κακόγουστο αστείο. Καμία
κόκκινη γραμμή , καμία ντροπή, κανέναν πολιτικό και ηθικό ενδοιασμό δεν
έχουν στην πρακτική τους αν είναι να εξασφαλίσουν το δικό τους πολιτικό
μέλλον και την κερδοφορία των πραγματικών εντολοδόχων τους.
Κόκκινη γραμμή μπορούν να θέσουν μόνο οι πολίτες στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.
Η
εμπειρία της περασμένης χρονιάς μας διδάσκει πως οι αντεργατικές
πολιτικές που έχουν σκοπό να εφαρμόσουν, θα φτάσουν μέχρι εκεί που εμείς
θα τους επιτρέψουμε να φτάσουν.
Να
βάλουμε εμείς τις απροσπέραστες κόκκινες γραμμές σε πολιτικές, σε
πολιτικούς , σε συνδικαλιστές και οικονομικούς παράγοντες πριν μας
περάσουν την αλυσίδα στα πόδια και στο σβέρκο.
Χρήστος Κυργιάκης
xrkyrgiakis@yahoo.gr
