Μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση και ανησυχία όταν ακούω ότι η Ακροαριστερά λογίζεται ως ήσσονος σημασίας πολιτικός χώρος σε σχέση με την Ακροδεξιά.
Δηλαδή, ότι η Ακροαριστερά μάλλον δεν αποτελεί απειλή, ενώ η Άκρα Δεξιά είναι αυτή που εκφράζει κατά κόρον τον αντικοινοβουλευτισμό και την αντιδημοκρατικότητα.
Προσωπικά, θεωρώ ότι παρόλο που οι δύο ακραίοι χώροι εμφανίζουν διαφορές μεταξύ τους, ωστόσο είναι εξίσου επικίνδυνοι για την αστική (φιλελεύθερη) Δημοκρατία.
Αμφότεροι...
διαθέτουν ως συστατικό στοιχείο της ιδεολογίας τους τη βία. Αρνούνται την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. Περιφρονούν το Σύνταγμα. Απορρίπτουν κάθε έννοια ατομικότητας. Τρομοκρατούν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, καλούν το λαό σε εξέγερση με σκοπό τη βίαιη κατάληψη της εξουσίας.
Οι μεν Ακροαριστεροί ονειρεύονται μια κοινωνία απαλλαγμένη από κάθε μορφή εξουσιαστικής δομής, οι δε Ακροδεξιοί αδημονούν να διοικήσουν ένα «καθαρό» φυλετικό έθνος. Κοινή συνισταμένη η παντελής απουσία νομικών και συνταγματικών ορίων, ο διεθνής αποκλεισμός από κάθε είδους συνεργασία σε παγκόσμιο επίπεδο, η δημιουργία καθεστώτος περισσότερο ανελεύθερο από το προηγούμενο.
Κι αναρωτιέμαι: Σε μια υποθετική επιβολή ενός καθεστώτος από το ένα ή το άλλο άκρο, οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα να διεκδικούν τα δικαιώματά τους και να αγωνίζονται για τις ιδέες και τις αξίες τους;
Το κυρίαρχο καθεστώς θα επιτρέπει στους πολίτες να το αντιμάχονται, όπως και η ίδια η Δημοκρατία δίνει το περιθώριο σε κάποιον ακόμα και να την καταλύσει;
Ορισμένοι θα σκεφτούν «πώς είναι δυνατόν να εξομοιώνει κανείς τα δυο άκρα με τόση ευκολία». Και θα μου αντιτάξουν τη φράση του Μαζάουερ: «η άκρα Αριστερά δημιουργεί καταστάσεις ανομίας αλλά δεν είναι απειλή για την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία».
Αδυνατώ, όμως, να καταλάβω ποια είναι τα κριτήρια με βάση τα οποία ο διακεκριμένος ιστορικός κατατάσσει την απειλή σε αξιολογικές κλίμακες. Γιατί, ακόμα κι αν η απειλή δεν είναι κοινή, η απειλή κατά της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι μόνο μία: η απειλή κατά των κοινοβουλευτικών θεσμών και της δημοκρατικής νομιμότητας!
Γιάννης Μπαξεβάνος