Χημικά, πυρηνικά, τρομοκρατία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, είναι κυρίως οι τέσσερις αιτίες που χρησιμοποιούνται για διεθνή επέμβαση.
Όταν έφταναν οι τελευταίες ημέρες του Καντάφι, είχαμε γράψει πως σύντομα θα έρθει η σειρά του Άσαντ. Οι διεθνείς συγκυρίες, η αντίσταση του καθεστώτος Άσαντ και κυρίως...
ο Ρωσικός παράγοντας καθυστέρησαν λίγο αυτή την εξέλιξη, αλλά τώρα πλέον οι διεθνείς ελίτ αποφάσισαν οριστικά την αντικατάστασή του καθεστώτος αυτού με ένα ασταθές ισλαμικό καθεστώς που η επιβίωσή του θα εξαρτάται από αυτές τις ελίτ.
Γενικά οι παγκόσμιες ελίτ του χρήματος που επεκτείνουν το καθεστώς της κυριαρχίας τους μέσω της παγκοσμιοποιημένης νεοφιλελεύθερης οικονομίας, εξουδετερώνουν τα καθεστώτα εκείνα (δημοκρατικά ή μη) που επιμένουν στην εθνική τους κυριαρχία και την αυτοδύναμη οικονομία τους. Αντίθετα, οι εθελόδουλες κυβερνήσεις που συμμαχούν και διευκολύνουν τα παγκοσμιοποιημένα συμφέροντα, σε βάρος των λαών τους, στηρίζονται για όσο διάστημα μπορούν να τα εξυπηρετούν.
Η αιτιολόγηση που χρησιμοποιείται πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις επέμβασης, είναι κυρίως: Χημικά, πυρηνικά, τρομοκρατία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Στην περίπτωση της Συρίας έφτασε η ώρα της επέμβασης, αφού η πλάστιγγα του εμφυλίου έδειχνε να γέρνει προς την πλευρά του Άσαντ. Το μόνο αίνιγμα παραμένει η Ρωσία η οποία όμως, αφενός είναι εξασθενημένη, αφετέρου και η ίδια εξαρτάται από την παγκοσμιοποιημένη αγορά.
ΥΓ. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, εννοείται πως αν φυσικά αποδειχθεί ότι πράγματι το καθεστώς Άσαντ έκανε χρήση χημικών (και ακόμα χειρότερα κατά του ίδιου του λαού του), τότε θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες που προβλέπει το διεθνές δίκαιο, άσχετα με τα συμφέροντα που θα εξυπηρετηθούν