Χωρίς ομπρέλα

Χωρίς ομπρέλα αν βρεθείς και με λεπτά σανδάλια,

καταμεσής στο ξέσπασμα μιας άγριας καταιγίδας,

αυτής που τα σημάδια της θα δεις απ’ τα κανάλια

ενός θλιμμένου ουρανού έρημου ηλιαχτίδας,


ψηλά τα χέρια σήκωσε και μ΄ ανοιχτές παλάμες,

κράτα τα μάτια σου κλειστά κι άνοιξε την ψυχή σου,

κάν’ την δοχείο να χωρά κι ας έχει χαραμάδες
, 
γιατί μονάχα εκεί θα δεις το ύψος της αντοχής σου.


Τους κεραυνούς στα χέρια σου φόρεσε δαχτυλίδια,

κι όλο το φως των αστραπών στα βλέφαρα σου κρύψε

και οι βροντές που θα σε βρουν ας γίνουν αντικλείδια

στις κεκλεισμένες σου φωνές … μα πρόλαβε και σκύψε


αν δάκρυ από τα μάτια σου κυλήσει ξαφνικά
,
γιατί η βροχή απ’ την ψυχή λιώνει τα σωθικά.

Ειρήνη Κούρτη

Νηπιαγωγός

Κοζάνη