Όπως τόνισε, «στην αναμφίβολα επώδυνη διαδικασία της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής, οι τεράστιες θυσίες των πολιτών φαίνεται να πιάνουν τόπο. Η μεγάλη αυτή προσαρμογή αποτελεί αναγκαία αλλά όχι από μόνη της ικανή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια σε περιβάλλον πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης, συνεννόησης και συνοχής ώστε η Ελληνική οικονομία να μπει σε διαδικασίες επανεκκίνησης, ανάκαμψης και ανάπτυξης. Γιατί χωρίς ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας, η περαιτέρω πορεία προσαρμογής και σταθεροποίησης θα είναι εύθραυστη».
Αν διάβαζε κανείς μεμονωμένα αυτή τη δήλωση θα έλεγε ότι η Ελλάδα έπιασε τους στόχους, επομένως βγαίνει από την κρίση αν και όπως λέει ο υπουργός «απαιτείται μεγάλη προσπάθεια σε περιβάλλον πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης».
Πράγματι, έχει επιτευχθεί, σύμφωνα με τους αριθμούς, σημαντική εξοικονόμηση μέσω περικοπών στις δαπάνες. Το 2012 έκλεισε με πρωτογενές κρατικό έλλειμμα 3,465 δισ. ευρώ, δηλαδή 1,1 δισ. μικρότερο από τα 4,577 δισ. που προβλεπόταν για φέτος και έναντι 7,1 δισ. την ίδια περίοδο πέρυσι. Σε ταμειακή βάση, το κρατικό έλλειμμα στο δωδεκάμηνο Ιανουαρίου-Δεκεμβρίου 2012 ανήλθε σε 15,688 δισ. ευρώ, έναντι προβλέψεως στον προϋπολογισμό για έλλειμμα 16.3 δισ.
Το ύψος των καθαρών εσόδων του τακτικού προϋπολογισμού ανήλθε σε 48.325 εκατ. € για την περίοδο Ιανουαρίου-Δεκεμβρίου 2012, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 1,3% ή 619 εκατ. €, έναντι του στόχου για το 2012 (47.706 εκατ. €). Η θετική απόκλιση έναντι του ετήσιου επικαιροποιημένου στόχου οφείλεται κυρίως στις μεγαλύτερες από τις αναμενόμενες εισπράξεις από:
α) το φόρο εισοδήματος (κατά 230 εκατ. €),
β) τους φόρους στην περιουσία (κατά 107 εκατ. €),
γ) τους λοιπούς άμεσους φόρους (κατά 207 εκατ. € ),κυρίως λόγω της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης στα φυσικά πρόσωπα
δ) τα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων (κατά 55 εκατ. €),
ε) τα μη φορολογικά έσοδα (κατά 55 εκατ. €),
αλλά και από τις μειωμένες επιστροφές φόρων κατά 517 εκατ. €, έναντι του επικαιροποιημένου στόχου.
Οι κρατικές δαπάνες για το 12μηνο του 2012 ανήλθαν στα 67.614 εκατ. ευρώ, μειωμένες κατά 1.091 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου (68.705 εκατ. ευρώ).
Ειδικότερα οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού είναι μειωμένες έναντι του στόχου κατά 356 εκατ. ευρώ, κυρίως λόγω της μείωσης των πρωτογενών δαπανών κατά 449 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου, των δαπανών για εξοπλιστικά προγράμματα (290 εκατ. ευρώ χαμηλότερες του στόχου), των δαπανών για επιχορήγηση νοσηλευτικών ιδρυμάτων για εξόφληση μέρους των παλαιών οφειλών τους (8 εκατ. ευρώ χαμηλότερες του στόχου) και των δαπανών για καταπτώσεις εγγυήσεων σε φορείς εντός και εκτός Γενικής Κυβέρνησης (73 εκατ. ευρώ χαμηλότερες του στόχου). Αντίθετα οι δαπάνες για τόκους, σε καθαρή βάση, ανήλθαν σε 12.223 εκατ. ευρώ και είναι υψηλότερες του στόχου (11.735 εκατ. ευρώ) κατά 488 εκατ. ευρώ κυρίως λόγω της επαναγοράς δημοσίου χρέους ονομαστικής αξίας 31,9 δισ. ευρώ στις 18-12-2012. Τέλος οι δαπάνες για πληρωμή προμήθειας εκταμίευσης δανείου στο EFSF ανήλθαν σε 541 εκατ. ευρώ , έναντι πρόβλεψης 565 εκατ. ευρώ.
Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού έως τον Δεκέμβριο 2012 παρουσιάζονται μειωμένες σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου έτους κατά 9.091 εκατ. ευρώ ή 11,9%. Σημειώνεται ότι σχεδόν όλες οι επιμέρους κατηγορίες μειώθηκαν, με την μεγαλύτερη εξοικονόμηση να παρατηρείται στις πρωτογενείς δαπάνες που παρουσιάζονται μειωμένες κατά 8,6% (ή 4.423 εκατ. ευρώ) που αποτελεί και τον κύριο δείκτη της αποτελεσματικότητας της προσπάθειας περιορισμού των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά και στις δαπάνες για τόκους κατά 25,2% (ή 4.125 εκατ. ευρώ).
Τι σημαίνουν όλοι αυτοί οι αριθμοί; Ότι στην Ελλάδα τα νούμερα ευημερούν, οι άνθρωποι πεινάνε, και οι πολιτικοί βγαίνουν γεμάτοι χαρά να μας ανακοινώσουν ότι πετύχαμε τους στόχους. Διότι αν δεν είχε πέσει το γερό ψαλίδι στους μισθούς και τις συντάξεις, αν δεν είχαν περικοπεί κονδύλια για την άμυνα και την υγεία, τότε δε θα είχαμε το πλεόνασμα για το οποίο όλοι χαίρονται.
Και να πεις ότι ήταν πράγματι υψηλοί οι μισθοί και οι συντάξεις το 2011 να το καταλάβουμε. Φτωχοί ήμασταν και πρόπερσι, εξαθλιωμένοι πέρυσι και σε ακόμη χειρότερη κατάσταση φέτος. Επομένως, απαιτείται και λίγη «αυτοσυγκράτηση» από τους πολιτικούς όταν κάνουν δηλώσεις για μείωση του ελλείμματος ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι ο ελληνικός λαός ζει ένα δράμα. Πολλώ δε μάλλον όταν μας ξαναζητούν «μεγάλη προσπάθεια σε περιβάλλον πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης». Σφάξε με αγά μου ν‘ αγιάσω δηλαδή. Αφού δεν μπορούν να μειώσουν τα ελλείμματα και να πετύχουν τους στόχους με άλλους τρόπους, κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις και στη συνέχεια αλληλοσυγχαίρονται για την επιτυχία τους.
Όχι, έτσι δε γίνεται οικονομική πολιτική. Είναι το ευκολότερο πράγμα, η πιο αστεία συνταγή να εφαρμόζεις σκληρή λιτότητα και μετά να επιχαίρεις για τους στόχους. Τι τους χρειαζόμαστε τους οικονομολόγους και τους καθηγητάδες για να κάνουν αυτό που μπορεί και ένας φοιτητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου;