Tου ανιχνευτή
Zούμε μια ζωή που δεν είναι δικιά μας!
Οι εικόνες της, τα γεγονότα που τρέχουν σαν τρένο με μεγάλη ταχύτητα, ο πακτωλός των πληροφοριών που μας βομβαρδίζει ολημερίς και ολονυχτίς σε βαθμό κορεσμού και εξόντωσης, τα γαβγίσματα από τoυς νάνους της TV που θέλουν να μας πείσουν ότι είναι γίγαντες και η παράνοια ότι είναι η φυσιολογική ζωή…που περνά μπροστά από τα αποσβoλωμένα μας μάτια σαν να…μην είναι η δικιά μας ζωή! Αλλά κάποιων άλλων… Κάποιων άλλων φουκαράδων που τους ενοχοποιούν συλλογικά. Που τους τόνισαν κάποιοι, υποτιθέμενοι εκπρόσωποι της υποτιθέμενης δημοκρατικής βούλησης, ότι μαζί τα έφαγαν κι ότι χρωστάνε για πολλές μελλοντικές ενσαρκώσεις στον τόπο αυτό, χρωστάνε καράβια από ευρώ σε απροσδιόριστης προέλευσης χρέη…αλλά σε ποιον ακριβώς; πότε; πώς; γιατί; Ποιες αόρατες οντότητες, με κουστουμαρισμένους πολιτικούς, οικονομολόγους, τραπεζίτες, δημοσιογράφους ως εκπροσώπους τους επί των λαών, είναι αυτές που κρίνουν όλους τους ανθρώπους υπόδικους, ενόχους, απλά και μόνο επειδή ίσως υπάρχουν..
Και φθάσαμε να ζούμε μια ζωή που δεν φαντάζει δικιά μας!
Κι όπως μας έμαθαν με τα νέα ταιριαστά για μας ήθη (οι καταχραστές του ιδρώτα μας, του παραγόμενου πλούτου από εμάς, που τώρα μετατρέπονται σε κατήγορούς μας), ξυπνάμε με το φόβο του βηξίματος των “αγορών” και κοιμόμαστε με την ανατριχίλα της προσμονής για ολοένα και πιο ψυχοπαθητικά σε βάρος μας μέτρα, που απορρέουν από το λόξιγγα του χερ Σόιμπλε ή τις ατάκες και γκριμάτσες της φροϋλάιν Μέρκελ, που μοιάζει με κακόγουστο αντίγραφο της “σιδηράς κυρίας” Θάτσερ (που της έκαναν πρόσφατα και ταινία τρομάρα της). Και να περιμένουμε σαν πρεζόνια την επόμενη “σωτήρια” δόση, η οποία όμως δεν καταλήγει ποτέ στις δικές μας τσέπες για τις δικές μας βασικές (και υποσιτιζόμενες) ανάγκες!
Και μας τρώει μια επίμονη αίσθηση ότι αυτή δεν μπορεί να είναι η δικιά μας ζωή!
Ναι! Το ένστικτό μας δεν κάνει λάθος! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΖΩΗ!
Ούτε αυτός ο κόσμος ο αληθινός, παρά μια καρικατούρα του αληθινού κόσμου, μια διαστροφική και αποτυχημένη εκδοχή του, ένα νοσηρό πισωγύρισμα του 21ου αιώνα σε περασμένες εποχές δυο τουλάχιστον αιώνες πριν, μια συλλογική παράκρουση που δημιουργούν στο μυαλό μας αυτοί που πάντα πάσχιζαν να μας έχουν κλινικά νεκρούς μέσω των ιών του Φόβου και του κατακερματισμού.
Είναι απλά ένα τεχνητά προκαλούμενο βραχυκύκλωμα που μας τίναξε κάτω στο χώμα και ίσως είναι καλό τελικά για εμάς, γιατί η ισχυρή δόνησή του μπορεί να μας βοηθήσει να συνέλθουμε. Και να σηκωθούμε πάνω. Όρθιοι, ευθυτενείς. Κι αφού, πολύ πριν τις κρίσεις και τις επικρίσεις, μέσω του θεού-καταναλωτισμού, της τροφοδότησης ενός ανούσιου σταρ σύστεμ, του σε βάρος των άλλων βολέματος, της αδιαφορίας για τον άλλο, της πελατειακής σχέσης με κοινούς απατεώνες που αναρριχούνταν στο δημόσιο βίο με την ανοχή μας, του χλευασμού προς κάθε μορφή εντιμότητας και ευθιξίας ως…βλακείας και του εθισμού στο ψέμα αντί να τιμάμε την αλήθεια, κι αφού, λοιπόν, είχαμε χάσει για ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ τους εαυτούς μας…
Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να τους ξαναβρούμε, ή καλύτερα να τους ανακαλύψουμε από την αρχή! Και να συμφιλιωθούμε με τα λάθη μας. Και να αγκαλιάσουμε όσα κακά μας έτυχαν, ακόμη και ως αναπόφευκτες συνέπειες του νόμου αιτίας-αποτελέσματος. Και να τα ξορκίσουμε. Και κυρίως να κοιτάξουμε κατάματα τους φόβους μας και τις κατάρες που μας κρατούσαν ως τώρα σκυφτούς και σκεβρωμένους. Και να τα ερμηνεύσουμε, να τα κατανοήσουμε, να μάθουμε απ’αυτά, να τα αφήσουμε να φύγουν μακριά μας σαν κάτι που γίνεται πολύ φυσικά.
Και να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο όχι με δυσπιστία, αλλά με συμπάθεια, συντροφικότητα, ελευθερία πνεύματος και αισιοδοξία…Γιατί ό,τι και όποιοι φοβόμασταν ως τώρα είναι αυτοί που, στην πραγματικότητα, μας φοβόντουσαν πάντα! Από την εποχή των αυτοκρατοριών και κατασκευασμένων θρησκειών που νομιμοποιούσαν την ελέω θεού δουλεία στην Εξουσία, της φεουδαρχίας, της αποικιοκρατίας, της βιομηχανικής επανάστασης, της σταλινικής και εθνικοσοσιαλιστικής τυραννίας, της οικονομικής υποδούλωσης στις αγορές του καπιταλισμού και της γεμάτης εξόφθαλμα κουσούρια παγκοσμιοποίησης προς όφελος των ολιγαρχών και των πολυεθνικών παρασίτων και banksters…
Σας το λέω, αυτός ο κόσμος από πολύ παλιά ΔΕΝ ήταν ποτέ για εμάς και τούτη, τώρα, η ζωή Δεν είναι με τίποτα δική μας. Δεν έχει καμιά σχέση με ανθρώπινα όντα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό σε φιλοσοφικό, πνευματικό, υλικό πεδίο… Είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ, αυτό που θέλουν εκείνοι για εμάς. Τους ευχαριστούμε λοιπόν για τα ισχυρά ηλεκτροσόκ σε βάρος μας και… ας τους δείξουμε ότι δεν καήκαμε, αλλά αναγεννηθήκαμε από τις στάχτες μας σαν το μυθικό πουλί το φοίνικα* και γι’αυτό είμαστε σοφότεροι και δυνατότεροι από ποτέ και είμαστε πάρα πολλοί και… αυτή η ζωή ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ! Πραγματικά!
(Κι αν διαφωνούν ας επιβιβαστούνε μέσα σε τίποτα διαστημόπλοια της NASA ή σ’αυτά που τελευταία φτιάχνουν οι ιδιωτικές τους εταιρείες κι ας ψάξουν για άλλους πλανήτες-θύματα, αν μπορούν! Βρε ουστ!!!)
* (απελθέτω από εμάς η Χ.Α)